ik zat aan een vaart in het buitengebied half verscholen tussen het oude riet met donkere gedachten even laat een baars zichzelf aan mij zien of keek hij mij voorbij naar wat er ongemerkt dreigend zat aan mijn zij mijn ademhaling misschien die even op zich liet wachten hoog in de lucht zie ik een vogel voor mij bidden of toch…

Ik heb met mijn handen Alles weer opgebouwd Veel fouten gemaakt Omdat ik teveel mensen had vertrouwd Veel moeten geven In de steek gelaten in het leven Het is ieder voor zich Maar een verleden dat allang achter me ligt Ik ben altijd geleefd Door schade en schande wijs geworden En ik heb het overleefd…

Ik heb maling aan wat ze zeggen Hoe ik wil leven Hoef ik niemand uit te leggen Dat zijn mijn levenszaken En daar heeft niemand iets mee te maken Achter gesloten deuren schuilen de grootste geheimen Ze hebben je eerder afgebroken dan opgebouwd Ik heb maling aan wat ze zeggen…

Achter de bocht Ligt een brug Waarom gaat hij Hier dan het water in? Spaar je adem Het heeft geen zin Bij kopje onder Keert hij wel weer Een brug te ver Ook deze keer…

haal het masker van je gezicht toon me wie je bent wie je werkelijk bent niet dat van zoals een ieder je kent niet dat zoals ik wil dat je bent het verschaft duidelijkheid allicht ook over hoe ik denk dat jij mij kent en dan … en dan … toon ik mijzelf ook zonder masker en blijk ik misschien ook totaal iemand anders te…

Als iemand mij zou vragen: "Ben je afhankelijk?" Dan zeg ik steevast: "Nee." Natuurlijk niet, ik red mijzelf. Daar ben ik tevreden mee. In de morgen ben ik blij, ik adem en mijn hartje klopt voor mij. Mijn bloed stroomt door mijn aderen. Ik voel, ik leef en voel me wel daarbij. Mijn tong proeft wat ik eet en vult mijn maag. die zoekt…

verlies je jezelf uit het oog dan heb je alles verloren...…

Vertel het ze, dat ik hield van chocolade rozijnen, pure chocolade of juist melk, alles ging er in. Die je tong laat branden, met de zoete smaak van chocolade en rozijnen, een chemie die je verzadigt. Ik plaatste ze op mijn tong; ze smolten weg, herinneringen aan de dagen dat ik ze kocht met het baantje wat mijn hart in vuur en vlam zette, toch…

alles kan ik temmen olifanten leeuwen beren het allerbokkigste paard heb ik leren mennen ik kan ze alles leren zelfs de bedoelingen van God meen ik soms te kunnen interpreteren maar wat mij nooit helemaal zal lukken is het naar mijn hand zetten van het onafwendbare lot…

als ik slaap breien herinneringen van lang geleden en van gisteren en soms zelfs van vandaag zich door elkaar en vaak als ik dan wakker word met een tevreden ochtendgaap en nagenietende glimlach leg ik de bontgekleurde nachtsjaal weer van me af en begin goedgemutst met goede moed weer aan een nieuwe dag…

zij wist niet wie ze was hij niet wie hij is is er iets mis met mij beide zijn een en niet als doorsnee te vangen in een hokje dan draagt zij een stoer leren jas en geeft hij de voorkeur aan een nauw sluitend rokje beiden hebben de wens en het gevoel één persoon te mogen zijn die het van jongs af aan al is en al die tijd al was gelukkig…

Ik wil even niet praten Niet telefoneren Laat staan discussiëren  En zeker niet lachen Of schaterlachen, schuddebuiken Daarvoor ben ik te ernstig Daarvoor is het te ernstig Ben ik nu te ernstig Te serieus Moet ik denken, nadenken, dagdromen Mediteren, bidden in persoonlijke stijl Piekeren, nageltjes bijten Ik ben echt van streek Om…

ik zweef als zwom ik onder water geen gedachten over wie of wat er staat te komen nu of later ik dans door de lucht als een wolk spreeuwen vergeet de tijd omspan de eeuwen ik ben een ballerina en geloof me als ik u mijn naam noem …. Engelina….…

natuurlijk baalt hij vloekt alles bij elkaar schopt stoelen onderuit beukt met z’n vuisten op de muren natuurlijk is hij blij met die meevaller en houdt hij meer van haar dan hij laat blijken natuurlijk beleeft hij dat allemaal maar hij uit dat slechts met een frons of een lichte glimlach hij kan het moeilijk delen breekt niet door…

hier te liggen in dit warme zachte bed zo zonder pijn te zijn enkel maar te zijn…

zoals een hondje of een poesje zichzelf in de spiegel ziet verbaasd verdwaasd zo denk ook ik weleens ik ben dat wel maar eigenlijk ook niet…

toen ik haar aan de balie hielp vroeg ze plotseling in perfect ABN heel onbeleefd vindt u het ook zo vervelend dat u een enigszins Friese tongval heeft ik antwoordde haar lichtelijk geïrriteerd dat ik het juist mooi vond om iets te kunnen horen over waar iemand vandaan komt het is net of iemand dan iets meer voor je leeft het is…

Helblauwe milde wijze hemelen waar sterren lonken en pronken Nacht trekt haar gouden glitterende gewaad waardig uit en begint guitig te lonken. Meditatie en dankbaar gebed uitnodigend kersverse pure dag wijs te begroeten Keer bij mijn eigenste zelve wensend erg veel moois te mogen ontmoeten. Ochtendgloren zo vervuld van verwondering, verbijstering…

als iets niets is is iets dan nog wel iets of is iets dan te verwaarlozen als iemand niemand is is iemand dan nog wel iemand of is iemand dan te bescheiden als ik jou ben ben ik dan nog wel ik of heb ik dan mezelf verloren als jij mij bent ben jij dan nog wel jij of ben jij dan jezelf kwijt als jij en ik wij zijn…

steeds moeilijker vindt de sleutel z’n slot zelfs zonder te hebben gedronken giet ik de thee net langs m’n kop raak de draad van het verhaal zomaar kwijt er valt ongewild een stop de coördinatie is tot kindniveau geslonken maar ondanks dat bekijk ik het met een glimlach want het is zeker morgen komt de zon zonder haperen weer…