Ik loop alleen langs de spoorlijn Ik wacht op de snelle trein Ik wacht tot hij mij zal raken En helemaal fijn zal maken Ik voel mij zo alleen, niemand ziet mijn traan Ik wed, dat de machinist mij niet eens ziet staan Ik wacht wel, net zolang ik mij niet zo alleen meer voel Dan zullen ze merken, hoe alleen ik ben, en wat ik bedoel…

Dansend door het leven Dat is mijn voorgenomen wens Geen keuze tussen zwart of wit Maar leven als een kleurrijk mens Op zoek naar de ideale balans Zonder een onaantastbare grens Het is een kwestie van geven en nemen Hebben van respect voor alle levens Dansend door het leven Dat is mijn voorgenomen wens Houden van de kleuren om ons…

Bij ieder stapje trekt zij haar rechter been tot bij haar wandelstok zij weet heel goed was daar niet dat linker been was daar niet die stok waar sjokte zij nog heen…

Ik ben een beetje kleurenblind vooral voor groen en rood maar sinds de meidoorn mij van dichtbij zijn tranen bood wat minder misschien…

ik ben lang in de wolken geweest een aanrader maar ik moest terug ik belandde met beide voeten op de harde grond er leek geen vuiltje aan de lucht maar de wereld leek zo anders ik zag ontelbare ivoren torens die ondanks hun prachtige architectuur uitblonken in eenvormige ontoegankelijkheid in een smalle straat stond een man hij lachte…

als was het een stuk van mij een wilgenkop eigenzinnig in een groene dreef een boterbloem die het maaien van de graskant overleeft een wandelpad vertrouwd onder oeroude bomen geluk dat mij beschoren is zolang ik nog durf dromen een paard dat hinnikt als het mijn voetstappen hoort het diepe rood waarmee een laatste roos…

Ek wil ek wil by jou zyn my nie laat verscheur nie van pyn om die pyn van wie ik liefhê ek wil jou gelukkig maak streel jou hart tot die verdriet uit jou oë is geraak ek wil ek wil vergeet dat ik besta in 'n ander wëreld…

Ze is nogal wat bazig en altijd in de weer wil ook steeds haar gelijk en kijkt op vele mensen neer Ze weet het altijd beter de buuf van mijn vriendin die knikt wel ja en amen maar geeft haar nooit haar zin Ze komt er daag'lijks over de vloer weet alle nieuwtjes te vertellen toch kunnen ze niet zonder elkaar en "nee" moet je voor haar…

Ons mors ons tyd als suiker uit die pot die liefde is als Bengaals vuur geen water kannie blus ons droom van die paradys en verlies ons self om elkaar te kun vinden dus dans lief dans want morgen, morgen is alles voorby…

Ik vond hem nogal statig zo echt een heer van stand z'n zwarte pak ietwat verkreukeld een wandelstok in z'n rechterhand En het gleufhoedje op z'n hoofd had ook zijn beste tijd gehad het hondje naast hem was nog jong z'n vacht was dof en nat En hoe dichter ik hem naderde hoe bekender hij me leek 't was alsof hij voelde dat iets achter hem…

ik loop op het strand, kijkend naar de branding, telkens als ze me wil grijpen, komt ze net niet ver genoeg, ze kijkt me boos aan, en bruist, met haar witte schuimkopjes, en ik kijk boos terug, maar ze doet niks, ik vlucht snel weg, voordat ze zich bedenkt.…

Moet je jezelf gedragen Zoals een ander dat graag ziet, Altijd even lief en leuk, Jezelf ben je niet. Voor massa’s “vrienden en kennissen” Speel je elke dag je rol, Het kost je zoveel energie, Hoe houd je het toch vol. Mensen enthousiast omhelzen, Die je helemaal niet moet, Tegen een ander bekritiseerd, Leef je dan je leven goed? Geen…

er is een groot verlangen in de maak je weet nooit wat het is iets als een gemis letters en cijfers komen er niet aan te pas geen kluis of safe geen doos een code is niet nodig ontcijferen uit den boze het heeft iets van wonen in hoge bomen van een vergezicht in kruinen dromen in een maannacht op een kruispunt van de sterren Lulleby…

er zijn warme nesten koele nesten en holletjes die warm lijken maar ozo koud blijken te zijn in zo'n nestje kwam dit kind terecht een keel als een aap zette ze op er was geen kalmeren aan ze kwam met wieg-en-al op-de-gang te staan eindelijk weet ze nu te vertellen waar haar spraakwater is ontstaan en dat ze om te worden gehoord…

Ik ben mezelf verloren zo maar ergens onderweg het bruist het kolkt een stortvloed van wind en regen slaat stuk tegen de wolken in het oog van de orkaan is het stil klaar voor de storm…

Dwarrelend als een verdord blad in de wind Is dit het moment dat ik mij zelf terug vind Lig ik kleurloos droog op mijn oude matras Reeds afgestorven alsof ik er nimmer was Laat mij de rust het enige wat ik u vraag Laat mij verteerd liggen door insecten belaagd Zo ik rottend verdroogd tot as ben wedergekeerd Heb ik niets maar dan ook niets…

Ach, Barabbas, wat waren je gedachten toen het volk jou verkoos boven de man van Nazareth? Bach noemt je naam, Barabbas, en laat het opgehitste volk, vol haat en hartstocht zingen in de Matthëus Passie: het volk roept om jou, Barabbas, en wil de man van Nazareth zien sterven aan het kruis. Ach Barabbas, wat ging er door je heen,…

Het is mij om het even wat jij van mij denkt of voor mij voelt al zie je mij niet staan voor mijn part vlieg je naar de maan het ga je goed mijn hart heeft eindelijk ruim baan…

vaak vragen mensen elkaar naar waarheid hoe de mens in de mens zich voelt ik zoek dan altijd eerst naar een gevoel waarbij ik hoogst zelden voel wat ik misschien echt wel ergens voel in het besef dan te hebben afgeleerd tussen mensen te voelen wat ik voel als u tussen u en mij gesproken en gezwegen begrijpt wat ik bedoel men…

Wind waait wilde wapperharen water fronst zijn diepste rimpels wolken scheren flarden regen blonde pluimen buigen diep Toch blijf ik met lichtheid lopen almaar denkend aan het touwtje dat mijn hoofd iets omhoog trekt waardoor ik balancerend zweef Dat touwtje hou ik zelf omhoog als mijn privé-marionet beweeg ik me door…