Leef en Leef Geef alles wat je hebt Al ben je leeg Niets wat ik verzweeg Nooit gelogen Nooit bedrogen Blijf lachen met elkaar Op het plein of in de kroeg Want het leven is al kort en zwaar genoeg…

Ik wil leven Want je bent er maar even Sta nooit stil bij een moment Beleef het heden En vergeet het verleden Wat niet is en wat niet blijft Je krijgt nooit problemen En bent een goed mens Als je jezelf altijd blijft…

Vogels bezingen het vroege morgenuur witte wolken bevolken het blauw azuur bloemen bezoeken de aarde open gekust door het zonnelicht en onzichtbare wind het ontluikende lover laat dansen en zo rekt de lente zich langzaam uit...…

Laat me Lente zijn Laat met het zijn in een refrein Laat me het denken weg schenken Laat me …….als een vriend zijn…

als je onder vier ogen, intiem, verder praat zwijg je over 't weer.…

Met maar een beetje straling van ‘t schraal opwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op geluk ontkiemend in lente. Alsof een dakvenster een blik gunt uit nog winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht jeukt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt,…

Er zat een zwaluw in mijn tuin, met glanzend wit zwarte veren. Hij keek droevig voor zich uit, De omgeving kon hem op zijn tak niet deren. Plotseling schoten de oogjes alle kanten op, een bekje dat ging protesteren. Het was de wereld op zijn kop, hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren. Die brak, waaronder likkebaardend een kat…

December vind ik raar. De boom piekfijn gebald, het kindje knus gestald en dan het jaar verknald. Geef mij augustus maar.…

wat kan de herfst mij nog vertellen over vallende bladeren over de kraaien die in de bomen luidruchtig zitten te vergaderen over de reeën die hopen op hun vlucht de schietgeile jagers te kunnen ontlopen over de vos die een prooi verschalkt over een verre ezel die het melancholieke geluid van de herfst uitbalkt wat kan die toch zo adembenemend…

Herfstbladeren dwarrelen naar beneden Worden heel even opgetild door een vlaagje van de wind Voordat ze hun weg vervolgen naar de door zon verwarmde grond En ik kijk toe met blije open mond Dan knisperen de blaadjes door de aanraking van kleine, dansende, blote kindervoeten Die alle blaadjes voelen moeten En ook ik geniet als een klein kind…

Is het nu zomer of herfst? We kunnen het niet vatten het is nog maar augustus en de zomer geeft al een afscheidskus. Waar is de zon gebleven met een klein beetje strandleven. Overal buien en onweer het lijkt wel herfstweer. We kunnen niet genieten de wolken beginnen met regen te gieten. Bloemen kunnen niet meer bloeien. De kinderen niet…

Het zonnetje schijnt, snel naar mijn tuin, o ja de schutting moet een verfje, dan is ze weer mooi bruin. De aarde in de perken is bedekt met mos, hier en daar pluk ik alvast wat los. Ook de struiken moeten worden gedaan, zeker die, die wat hoger staan. De overhangende tak daar achter moet ik afzagen, maar eerst permissie aan de buurman…

Meer dan een halve eeuw bij elkaar en steeds inniger verbonden met grijs en kaal geworden haar in hun zwakte, ziekte en zorgen zo werden zij hoogbejaard man en vrouw de handen verstrengeld ‘s winters heel dicht bij de haard hun dagen eenzaam in deuren vergrendeld d’ ogen ver weggezonken brillen en sleutels vaak zoek toch bleef een geborgen…

Mist-grijze herfstige dagen mensen mistroostig en moe rukwinden en onweersvlagen en ‘t avondduister te vroeg Nevel sluiert over stoppelvelden Krassende kraaien in de lucht die ‘t einde seizoen melden in een circulerende vlucht stoep en paden schoongeveegd opgehoopte blaren rotten in de goot de natuur heeft zich ontkleed en…

Bladeren dwarrelen rondom mijn hoofd, geruisloos naar de koude grond. Ze zijn van alle toekomstige illusies beroofd. gestorven aan het jaargetijden front. Verkreukeld is hun hart van goud, zij werden helaas voor het hier en nu te oud. Neem voorzichtig er eentje van in mijn hand, en wens mee te mogen zweven “naar mijn verloren vlinder” aan…

Te vroeg was de herfst gekomen terwijl het nog aan het zomeren was vielen de bladeren van de bomen verschroeid en verdord lag het gras. en september die nog moest gloren op najaarsbloeiers met felle kleuren die hun steel en kroon waren ontnomen zelfs de herfstroos ging niet langer geuren. ook de boer keek met lede ogen naar zijn veld…

Stranden zijn verlaten geluiden verstomd geur van zee en zonnebrand ebt nog na badpak, zonnebril en bikini kunnen weer terug in de la normale temperaturen keren terug groen wordt weer het gras zo glijden we vanzelf de herfst weer in met paraplu en regenjas…

de septemberdagen hangen vol van heimwee na een hete zomer die nu naar zijn einde gaat de vakantiesfeer die ons nog even dromen laat al zorgt de naderende herfst voor rust en vree lange avonden brengen ons op een nieuw idee een ongelezen boek dat onze aandacht vraagt de septemberdagen hangen vol van heimwee na een hete zomer die nu naar zijn…

Kijken naar buiten kalm en rust kruisen elkaar zomerhemel heerst. Dat al vroeg in de morgen allerlei blauwe puzzelstukjes in autonomie en verbondenheid beginnen samen te smelten in een ontwakende hemel waar ook zon zich weer van haar beste kant laat zien en vogels van diverse pluimage de luchtlagen strijken. Als echte en ware beminnaars…

Een blauwe lucht Het jonge loof Een warme bries De windgong draait Gemoedelijke klanken Een pimpelmees neemt z’n bad Je rozenstruik vol met knoppen De tuinmerel voert z’n jong Rond je insectenhotel zoemen bijen Zweefvliegen vliegen in het rond De tuinstoel heeft je begroet Een sfeer die heerlijk binnenkomt…