Slurven, boeddha’s, priesteressen Wierook, batikstoffen, goud Kruiden, sambals, jong en oud Ieder kan zijn dorst hier lessen Heimwee, kooplust, droge kelen Handelsgeest, voor elk wat wils Cocosmelk, wijn, water, pils Ogen staan zowat op stelen Want Javaanse schoonheid danst Trommelt, glimlacht en behaagt En van Dort signeert muziek…

wij leven in een gevoelloze maatschappij waarin de tijd en het financiële de spiritualiteit en het genot hebben uitgemoord emotionele waarden verdwijnen de essentie neemt de hoofdrol en drijft de gevoelswaarde van het toneel…

Haat, nijd, geweld… het intolerante ‘zijn’ ’s Werelds snelle leven, vol egoïsme en venijn Normen en waarden, de grenzen verlegd Ons eigen gevoel… is het nog echt? De verlegde grenzen overschreden, bekeken met angst De massa kijkt toe… wie is het bangst? Afgekeurd met afgrijzen, maar wie staat op? En geeft het teken: dit gaat te ver, STOP!…

vol met zelfverzekerdheid begeef ik mij door straten van geluk alles zo prachtig dat vergelijkbaar is met Rembrandts meesterstuk willen pronken met al het schoon dat wij op ons levenspad tegengekomen zodat een ieder mag mee genieten waardoor ze even van hun angsten mogen bekomen de illusie van veiligheid loopt dan vol overmoed…

Hallo hoe gaat het nu? Hé, jou een tijd niet gezien. Meid wat zit je haar leuk Is dat shirtje nieuw misschien? Toon eens interesse in een ander het kost je immers niets. Groet eens iemand aardig als je wandelt of als je fietst. Ook al ken je iemand niet zo moeilijk kan het niet zijn. En geloof me maar,dat gevoel dat is vaak heel erg fijn…

Jij gaf je over aan het onbekende huis en haard heb jij toen verlaten jezelf blootgesteld aan doffe ellende maar jij had dat zelf niet in de gaten Voor mijn gevoel dook jij onder in een roes van fout verlangen langzamerhand kon jij niet meer zonder waar zou jij nu weer uithangen In zes maanden werd jij jaren ouder vergald, verslaafd en…

Rond de klok van zeven Brood en koffie als ontbijt Het is weer bijna tijd De arbeid roept je naam Om twaalf uur precies Even tijd om te vergeten Even rusten, even eten Rustig kijken uit het raam Aan het einde van de dag Het is al over vijven Nog even werken, even blijven Het werk is bijna klaar Elf maanden lang Werken voor het loon…

Een meisje wat de wereld wil ontdekken in de bloei van haar prachtige leven is niet meer door de waarheid te wekken en bereid haar ziel en zaligheid te geven Overstelpt met nepliefde en aandacht komt zij in een waanwereld terecht afgesloten van de veilige buitenwacht raakt zij steeds meer aan hem gehecht Hij die bedorven is met een zieke…

Cultuurloos land op klompen Geen houvast, geen traditie’s Stuurloos kind in lompen Geen toekomst, geen ambitie’s Verdwaast, ontheemd Van het leven vervreemd Niet begrepen, niet bemind Allang vergeten wat jij vindt Haat sloeg zijn wortels om je hart En groeide samen met je op Jouw bondgenoot Tot aan de dood.…

Elke woord is een stukje van mezelf, met elke zin geef ik me bloot. Maar ik blijf steeds mezelf trouw tot in de dood. Maar voor het zo ver komen zal, schrijf ik nog heel veel woorden. Samen vormen ze de zinnen die bij mij hoorden. Autobiografisch als al mijn gedichten is ook deze weer geschreven, spontaan en zonder plichten, Uit mijn…

Jongens met donker haar in een grijze Opel Safira roepen uitgelaten naar vrienden met donkere ogen en bruine hoofden. Voor nauwelijks veertig jaar was hier alles nog bleek en blond, een enkele vetkuif in de snackbar met schelle jukebox op de hoek van de lange donkere straat, waar ik als bange kleine jongen niet naar binnen durfde te gaan…

De normen van fatsoen zijn vaak heel ver te zoeken, de normen van fatsoen, die haal je niet uit boeken... De normen van fatsoen die worden doorgegeven, door opvoeding alleen worden ze meegegeven... De normen van fatsoen zou een schoolvak moeten wezen, geschreven op papier en steeds maar weer herlezen... Je gaat de waarde er van zien…

Het water hoog, aan mijn lippen voorbij Met lijf en macht, hou ik geen stand De stuwing groot, en dan, en dan Ze breken door, het is te laat Hoop, ideaal. Al wat leven geeft Niet fier, noch vrijelijk in de wind En alles volgt, nu naar benee Mee, mijn gebroken weerstand achterna Eén voor één zoeken mijn resten ik, een zacht en koud plekje…

Gelukkig is het tijdelijk En niet voor langere tijd Machteloosheid is een rot gevoel Dat raak je niet snel kwijt Afhankelijk zijn van anderen Niet zelf kunnen sturen Onzekerheid die aan je knaagt Als het langer blijkt te duren Gelukkig is het tijdelijk Hou ik mezelf steeds voor Voorlopig moet het dan maar zo En draait de molen door Uiteindelijk…

Handen thuis, werd er vroeger geroepen, als je ergens aan zat, wat niet mocht. Afblijven, als je 't tóch niet laten kon. Kijken met je ógen, riep ik mijn koters altijd toe, als ze iets te gretig in de winkel liepen te grasduinen. Hánden op je rug, niet aankomen, láát dat, dat ál die kinderen er geen trauma aan hebben overgehouden is op…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Zelfs twee jaar na de invoering is niemand tevreden met plezier en weemoed denkt men terug aan de gulden we hebben ons flink in de financiële vingers gesneden toen Minister Zalm destijds die munt naar binnen lulde Veel bedrijven hebben hun prijzen gaandeweg aangepast in plaats van ƒ staat er nu simpelweg € voor allesbehalve de salarisstrook…

Toen ik een abonnement kocht op de duizelende carrousel werd ik achtervolgd en gezocht door een labyrint van witte duin Het wou me steeds toedekken met zand als sluipend deken Het hield me voor de gek, en wees me op de kermis van gebreken Ik nam toen mijn glazen ogen uit en zag de witte zandduin groeien maar blies ze weg met toverfluit…

Eenden in de lucht Jager en hond wachten af Geen enkel nadert De mens heeft niet altijd door Dat ook hij soms wordt bespied.…

Het raam waar geen licht door viel Struikelde de plant naar beneden Waar schimmel hoogtij vierde En de moed op beterschap kelderde Melkte de baas zijn koe Zonder groene weide Graasde hij alles binnen Zonder blikken of blozen…