Het was niet... precies altijd wat ik moest doen maar toch deed ik het. Het was niet... altijd duidelijk edoch, het werd helder, steeds helderder. Ik wist nooit alleen te zijn in dit spel, ook al was er een sterk gevoel van menselijke eenzaamheid. Ik wist, dat er immer een vangnet zijn zal... Het was niet... altijd de manier waarop ik…

M'n bron van zijn, vrij en puur, vult me met essentieel liefdesvuur, dat wat ik in alle essentie ben, in bewuste vreugde mezelf herken. Om zo met het levensspel te spelen, vind ik vervulling in geven en delen, want in belangeloos geven ben ik geluk, ontvang in gunnen en kan nooit stuk. Dus mezelf zijnde, puur als een kind, in zelfvertrouwen…

Het is maar net waarin je wilt geloven. Het is maar net waarvoor je tijd maakt. Het is maar net waarin je interesse ligt. Het is maar net hoe je iemand benadert. Het is maar net wat je wijs maakt. Het is maar net hoe dwaas je bent. Het is maar net hoe wijs je bent. Het is maar net wie je goed kent. Het is maar net of je met het leven…

Ik heb me opgesloten onder een glazen stolp alles kan ik zien, niets kan ik horen ineens hoor ik nergens meer bij men kan mij zien zo heel alleen toch ben ik niet eenzaam, ook niet verlaten volledig afgeschermd van het bewuste leven intimiderend klein is mijn wereld geworden ik mis geluiden, gesprekken, aanrakingen aan zuurstof geen gebrek…

In een zuivere wereld kan ik leven. Vrij in voelen, vrij van denken om overvloedig in liefde te geven. Onthechting voelt aan als vrijheid en verlichting ineen. Meer en groter als mijn persoonlijkheid in heelheid ben ik al-één. Helderzien van gewaarzijn in deze volmaakte zorgeloosheid. Niveau van de geest waarop het antwoord op iedere vraag bekend…

Je hoofd nu tegen mijn schouders gelegd niets hoeft verzwegen en niets meer gezegd. Verborgen akkoorden als uit een instrument zijn ons alle woorden bij voorbaat bekend. Wat wij nog verzinnen is ledig gepraat dat ook niets van binnen naar buiten verraadt. Hoor hoe de aarde ons geluidloos ontglijdt Wij luisteren naar de oneindigheid…

Ik leek soms te wachten op nieuwe krachten met volledig open venster ... naar jouw geest, jouw hart! Ik bleek, geheel alleen in de trein te zitten... richting Rotterdam en Amsterdam. En terug; já terug! Ik vroeg me toen af, waarom ik dit, nu zou gaan schrijven. En vooral: hóe ik mezelf leerde blijven, schrijvend. Ook dit. Na veel piekeren…

God 't is niet hij, 't is niet zij 't is gewoonweg God voor mij een beetje vader, een beetje kind een beetje moeder en heel veel vrind 't is hulp, 't is raad 't is troost, 't is daad mijn meester, mijn raadsman mijn praatpaal, mijn gehoor mijn lijden, mijn liefde en ga zo maar door zonder lichaam, gezicht zonder lengte, gewicht …

Het lichaam, mijn vlees zag ik, ervoer ik als enorme last... ál die hete zomerdagen dat ik zag te studeren en maar gewoon, bloot met slip over boek en pen gebogen zat. Het paste niet bij me: heel die naam, of het hoofd, de expressie de geest met aanhangsel mijn lastig lichaam. O ja, ik kon, in zekere term ervan genieten met menig manlief…

Ik was al vroeg een vreemde eend in de bijt. Ik hoorde niks, hoorde ook nergens bij...nog steeds versta ik de klanken van de mensen niet... vervreemd als ik ben geraakt van de rest? Waarom God? Waarom ik, zo... Een lelijke eend die tóch zwaan wordt en daar moeite mee heeft: verlies brengt mij terug tot mijn beperking.. mens op aarde…

Veel woorden van troost zijn van zichzelf vaak troosteloos. Ze worden gegeven Als verzoening met het leven, Gedachteloos. Men vindt ook vaak troost, met een bakkie troost.…

Ik had het vak goed geleerd... Een voorbeeld staat me in het geheugen gegrift van een meesterlijke tovenaar. Er leeft een grote eerbiedige dankbaarheid in mij dat ik open stond voor zíjn krachten! Het wordt ééns tijd, dat ik de toverstaf overneem. En dat doe ik graag. Ik zal jou omtoveren van martelaar tot de goede, nieuwe messias. Ik tover…

Een verdwaalde blik in haar ogen. Haar handen voelen koud en haar lippen lijken bevroren. Leed zie ik, maar ook wilskracht. Iets dat haar staande houdt. Immer op zoek naar het onvervulbare, een droom. Een zoektocht vol vragen is haar leven waarop zij geen antwoord kan geven.…

Soms wilde ik dat ik kon vliegen, als een waas, als een elf helemaal losgemaakt van mezelf. Soms wilde ik dat ik kon vliegen, als een held en iedereen stond van mij versteld. Soms wilde ik dat ik kon vliegen, over de wolken, over de huizen zonder ook maar mijn gedachten te hoeven napluizen.…

vraag me niet waarom ik huil ik huil daarom daarom is geen reden geen reden dat ik huil dat ik huil vraag me niet waarom…

Mijn ziel kan zien tastend in het donker, alleen dan wanneer een licht tot me schijnt en ik wist, vermoedde, dat daar in het donker jouw krachtig licht tot me flonkerde.…

drentelen in huis onmogelijke uren pratend, pratend een lach, schel wegstervend. vermoeiend…. stommelen in de nacht ogen, verscholen achter glas vage verhalen waarheid? we hebben ze gewoon nooit gekend de tijd duurde (te) lang opluchting als de vloer weer toebehoorde aan jezelf eindelijk verlossing het leek op wakker worden…

Ik heb me laten temmen in je mooi resonerende zinnen, ik was aanwezig, nu zoek ik nieuw klinkende kleuren, de morgen liefdevol en blij om de dingen in mij herboren, bevroren ijs wordt wild water in het zomerparadijs, lichtgeel is de zon, de zee diepblauw verlangen begeesterd op zoek naar de parel, ver van je weg, los alleen, met magenta…

Heb met de zon een afspraak gemaakt O weelde van licht omhul mij intens in uw stralend glanzend goudwit warme gloed waarin ik mij koester brokaatzijden omslag rondom teder veilig alomvattend daar geliefde die nooit aflaat niet ontgoochelt mild…

Ze zagen alles wat mij onterecht werd aangedaan. Alles werd gezien. Ik was niet langer de enige getuige. Nu waren er vele getuigen, onder levenden en doden. Ook zij leerden van mij. De stem en bescherming bleven: ze schreven woorden in de geest van Petra. Petra tekende alles op en sprak; daarmee had men vooralsnog, geen rekening gehouden!…