Welke Kleur ? Zwart of Wit ? Rood of Groen ? Welke Kleur is onafhankelijk voor u? Een stuk van welke kleur? Welke vlag? Wat moet ik hangen op mijn huis ? Om me jou te doen herkennen als een burger Welk symbool? Moet ik hangen op mijn dak om je te doen begrijpen dat mijn kinderen geen terroristen zijn Vertel het Wat moet ik doen? om je…

De zon komt op de zon gaat onder weer is er een dag voorbij voorbij een leven 4 Mei gebrandmerkt in het geweten van een volk dat vergeeft maar nooit vergeet een stukje van ons hart werd van ons afgenomen de toekomst weggedragen een stukje van ons hart voorgoed vermoeide helden als ze waren liepen ze hun nooit voltooide mars terwijl…

Hier durft het geluid haar aanwezigheid niet meer te tonen, vandaar enkel de klanken van een stille schaamte. De stilte die nu heerst op gronden waar geleden is, is slechts geruis die de echo’s van verschrikking enigszins doen onderdrukken. De geuren die hier dwalen proberen te ontsnappen aan bespeuring. Het zicht is enkel een verbeelding, wat…

twee zomers heb ik het uitgehouden de zon scheen er niet als thuis de maan bood geen troost ik besloot terug te gaan tranen rollen over mijn wangen ik kan ons huis niet vinden dit is toch echt de goede straat ruïnes en rook is al wat ik tref nergens bloeien nog rozen…

Kordaat en in vol ornaat verlaat de soldaat zijn liefdevol huis. Onbesuisd en uit het zicht, bericht hij zijn dierbare vrouw. Trouw zoals zij hem acht, verwacht zij 't zelfde gezicht. Ontwricht,slechts even van angst bevrijd benijd hij hoe hij was destijds. Eigengereid,geheel onverwacht, betrachtte hij zijn plicht. Gezwicht en in kwetsbare…

Met zweet in zijn handen en op zijn gezicht, komt na gespannen dagen een ontstellend bericht. De oorlog der oorlogen is begonnen, deze haat en woede is door de mens verzonnen. Al schietend baant hij zich een weg, een reis van lijden en pijn, rennend naar de volgende heg. Zweet sijpelt van zijn besmeurde rug, hij zal moeten vechten, er is…

Fi…

Live paapa schreef hij aan zijn vader die ondergedoken zat omdat iemand een hekel aan hem had omdat hij joods was Live paapa schreef hij aan zijn vader omdat hij nog maar nauwelijks naar school had kunnen gaan omdat iemand die het voor het zeggen had een hekel had aan zijn bestaan Een hekel aan alle joden uit de straat de…

Ik hoor mensen gillen. Er is niemand die mijn verdriet kan stillen. Mijn moeder ligt ergens onder het puin. Mijn vader zit in Duitsland. Mijn broertje huilend aan mijn hand. Daar stond ik dan, als klein meisje. Mijn broertje aan mijn hand. We stonden daar, nog steeds heel alleen. In een heel erg verwoest land. We stonden daar maar, aan de…

Nu nog niet zo lang geleden Gaven mannen, recht van leden, Het beste wat zij konden geven: Het offer van hun eigen leven Op het altaar van het recht. Opdat ’t goede won van ’t slecht’. Dat was het doel van ‘t vurig streven. Echter zij die achterbleven, Enkel in het harde leven, Kunnen het niet altijd omvatten, Dat verlies van al hun schatten…

Haat en verdriet, Niemand verdient het, Niemand niet. Waarom? Al dat verdriet, Door één zo'n gestoorde man, Hij had de pik op Joden, Maar waarom dan? Waarom? Al die tranen, Tranen van verdriet en pijn, Tranen van haat, Die zullen voor Hitler zijn. Waarom?…

Of ik treur Om zo'n Rot Lijk? Och, dood Gaat men toch.…

Ik zie de sporen nog van oom die zijn tassen moest omgooien voor die hufters van het Duitse. Ik heb hem nooit meer gezien want hij is vast vermoord door die lastpakken van het Duitse. Ik kan ze wel rauw eten omdat mijn oom verdwenen is en niet meer dansen kan. Ik bid nog steeds voor hem dat hij toch is gespaard door die rotzakken van…

Naast de muur van de toren staat een oude appelboom knoestig, dicht met mos en klimop begroeid zijn takken zwaar door goudgele vruchten daarvoor lag een hoop stenen met een sokkel waarop vroeger een altaar of beeld had gestaan ik klom erop, stond met mijn rug naar de boom keek toe hoe de strijd verliep ik wenkte een verpleger op weg naar…

Een golf van armen overspoelt de straten, allen synchroon. Een enge, nare periode in de geschiedenis, in de plaats waar ik woon. Strenge regels en nieuwe wetten. Het slechtste in de mens is door komen zetten. De tijd is gekomen om te gaan. Zo snel mogelijk… hier vandaan.…

Vertrapt, verstoten… In het hart geschoten. Weg moesten wij van deze plek, weg van huis… Nergens anders vonden wij een thuis. Een lange reis vol verlies en pijn… Waarom zouden ze zo boos op ons zijn? Ramen ingegooid en huizen vernield… Ik weet niet wat die bruinhemden bezield. Oproer en geweld… Is de partij alles wat nog telt? Afschuw…

Een wagon, ik herinner mij veel wuivende armen en handen steeds denk ik aan die mensen hun leed, hun tranen het werd hun dood ik leef er mee…

Bloed stroomt uit zijn aderen en over zijn gezicht. Voelbaar in het donker en zichtbaar in het licht. Geschoten, geraakt in het gevecht. Vroeger leek het zo ver weg, maar nu is het echt.…

Het enige wat ik doen moet is de trekker overhalen. Schieten op een man die ik niet ken, maar wiens gezicht ik duidelijk zien kan. Het idee dat ik op het punt sta iemand te vermoorden, blijft in mijn hoofd malen. Ik heb de kracht er niet voor en daar schrik ik van. Hiervoor heb ik toch getraind, maandenlang? Het vernietigen van mijn vijand.…

Op tafel springen de glazen, iets wat mij tot op de dag vandaag blijft verbazen. De immense kracht en het harde geluid, de explosies en de geur van kruit. Muren knallen uiteen, op straat verliest een soldaat zijn been. Hij schreeuwt het uit van pijn, maar er is niemand om bij hem te zijn. Deze eens zo mooie straat is niet meer, door deze…