Zeven jaar geleden, al zoveel jaren terug, veranderde mijn leven, natuurlijk veel te vlug. Zekerheid werd angst, liefde langzaam haat, geluk ging over in verdriet, de redding kwam te laat. Nu zeven jaren later, gewend aan pijn en haat, afgesloten van mijn familie, hervind ik weer de draad. Toch denk ik vaak aan vroeger, die zorgeloze…

Je boze snoet, Je stampende voeten, Ik zie mezelf in klein formaat, Een glimlach in mijn gedachten, Ook al kijk ik nog zo kwaad. Dat mag niet! Nee niet doen!, "Mama is heel erg boos", Spreek ik op kwade toon, In mijn hart is het al vergeven, Ik hou van je, mijn zoon...…

Als ik terug kijk, de maanden, de weken, kan het zo onwerkelijk zijn, herinnering als was het gister, en nog even groot de pijn. Wat verbaasd , en soms verbitterd, de wereld die draait door, in een hoog en razend tempo, al is niets meer als ervoor. We moeten doorgaan, met elkaar, samen sterk, en genieten van wat is, in de tijd dat we…

Met een geleende gieter Beregen ik de planten, Uit eigen tuin ontgraven, Op het graf van mijn ouders. Rust-zacht-plaats gevonden, Deze plek beseft Weerom gevonden wortels, En het blad ruist rust.…

Het is vier uur ‘s nachts Ik sta op Ruik weer die geur Die zet m’n wereld op z’n kop Stierend stuif ik binnen Met de angst in heel mijn lijf Discussie komt op gang Zijn kamer de plek waar ik even blijf Ouder zijn van een puber Doet zo vreselijk veel pijn En toch dat hele lieve kind Is helemaal van mijn Op weg naar zijn volwassenwording…

Ik ruik die geur… Onmiddellijk voel ik die zware steen in mijn maag Krijg geen hap meer naar binnen Míjn angsten moet ik overwinnen Waarom blowt hij is mijn vraag Ik ruik die geur……

Het laatste beetje liefde Drijft als een schip in mijn ogen Jouw woorden en daden, verwoestende golven Lieten het leeg en verlaten achter, elke keer Jaren later toen alles was verborgen onder het leven kwamen schatzoekende duikers ik zei ze dat er niets meer was Zodat niet ook zij verdronken in jouw woede…

Een zelf gemaakt cadeau, een knuffel en een zoen, proficiat met vaderdag, wat zou ik dat graag doen. Zwijgend sta ik bij je graf, en leg een bloemetje neer, het zegt niet wat ik zeggen wil, er is nog zoveel meer. Al is het dan niet tastbaar meer, je bent dichterbij dan ooit, mijn lieve pap, ik hou van je, en dat verandert nooit...…

vroeger liep ik aan mijn vaders hand later waren de rollenomgekeerd toch bleef hij gewoon mijn vader en ik zijn vergrijzend kind…

Zij kromt haar rug als het roofdier -klaar voor de aanval- alleen is zij het die wacht op de blauwe vadervlek die straks haar pols zal sieren net als de armband om zijn sorry’s te verzilveren Maar ja, spijt komt altijd te laat en hoop te vroeg veel te vroeg……

Als kleine meid jouw oogappel op zondagmorgen schooltje spelen jij was Cees ik was juf wat leverde ik een strijd als bijna grote meid toen mama ons ontviel werden jij en ik weer dikke maatjes de liefste opa voor mijn meiden als ik in de spiegel kijk zie ik jou maar niet altijd want ondanks gelijke trekken zijn we verschillend jij en…

als mijn moedertje huilt is het meer schamen om verdriet huilen is haar niet geleerd dat doet een moeder niet zachtjes schreien dat mag wel stilletjes in jezelf daar heb je dan een zakdoekje voor en een flesje 4711…

Moeder zit over haar aangepaste schoenen te klagen vader zegt dat ze toch heel mooi zijn om te zien… Hij zou haar desnoods overal heen willen dragen om haar vrolijke gezicht wat vaker terug te zien. Vader maakt zich zoveel zorgen over haar klachten omdat hij weet dat haar gezondheid achteruit holt, moeder is een vechter en wil er niet op wachten…

Het waren talloos veel miljoenen. Ze vielen zomaar in zijn schoot. Juist de man die hij zo haatte, bracht hem rijkdom door zijn dood. Hij was plotseling schatrijk, kon al z’n dromen gaan vervullen. Maar er was slechts droefenis, die hij amper kon verhullen. Niet dat hij de dode miste; had hem jaren niet ontmoet. Hij werd pijnlijk weer…

je wil is er nog steeds maar af en toe kijk je me aan en ben je vergeten wat je net hebt gedaan je weet dat je dingen vergeet maar kunt er niks aan doen dan kijk je even in paniek naar mij...en ik geef je een zoen zolang je mij nog kent en wij samen plezier beleven aan dierbare herinneringen hoop ik dat je nog heel lang zult leven…

Waarom pa waarom? waarom moest dan nou? je doet je kind veel pijn doordat jij nu daar zit kun je er niet meer voor haar zijn alleen maar omdat je meedeed met zo'n ongelofelijke oen je wilde het geld hebben maar toen ging het mis nu heb je niks meer en zit je in de gevangenis…

Gisteren zag ik je weer heldin uit mijn verleden oud, en de dagen zat maar schijnbaar nog tevreden. Je gaat je eigen gang probeert een manier te kiezen die op de jouwe lijkt wilt de grip niet graag verliezen Maar achter de facade zie ik ontsteltenis een beeld dat wordt verdrongen voor dat wat er nog is. maar jij mijn lieve moeder bent…

"papa" zijn maar twee verschillende letters zo simpel toch is het niet zo. De laatste tijd was het niet gemakkelijk voor jou om vader te zijn van mij, de enige reden is: ik zit nog vol met woede en pijn. Een tijdje wist ik niet meer of ik jou dochter nog wou zijn. "papa" zijn maar twee verschillende letters zo simpel maar toch ook niet. Je…

Zoekend haar handen Om deurstijlen van Steeds kleinere kamers Kijkt ze haar verleden in. Nooit meer thuis… Haar leven verstoft en bijna vergeten IJzeren wetten dwingen tot oversteek Van bed naar stoel Bijna honderd jaar ingesleten gebaren Het brood naar haar mond Haar ogen zo blauw En verwarrend helder…

Ik kijk naar de wolken- ze pakken zo mooi samen- in de lucht- steeds nieuwe vormen- een andere schakering- gevormd door de wind- en het licht- ik denk aan jou- geloof niet in een god- of leven na de dood- maar weet dat je me ziet- draag je met me mee- zie je mijn dochters- wat zijn ze mooi he mam- zo volmaakt- je zou van…