Dit gedicht is lang genoeg om te laten zien dat woorden soms minder zeggen dan waar de lezer om vroeg Vandaar dat ik alvast schrijf van wel Lezer, verwacht geen korte zit Geen openbaring, spektakel of kippenvel Maar een gedichtje zoals dit…

Aanwezigheid is af en toe bijna aromatisch. Tastbaar is het niet. Zoals een hond de etensgeur uit de lucht tracht te happen. Zo vluchtig kan het zijn…

ik zie je in de HEMA het is net half tien lig nog steeds op schema jij hebt me niet gezien ik zoek er naar een broek drie kaarsen en een pop neem snel wat boterkoek want zuurtjes die zijn op jij staat bij kassa vier voel me volstrekt verloren het duurt wel een kwartier voor ik je stem kan horen wil niet dat jij mij spot ik volg je…

dit was een dag van groot begeren die verzoop in ononderbroken regen zelfs de wind kon er zich niet tegen weren…

dit is regen zonder omwegen gestaag het is beter binnen beelden te rijgen vandaag…

de zon jaagt de nevel uit de bomen mosgroen lachen zij hun takken bloot…

soms zou ik willen schrijven met sporadische vluchtige woorden kortstondig van verlangen als de vlinders van één nacht…

waar kan ik stilte kopen kent u misschien haar prijs gaan deuren zomaar open als ik enkel zwijgzaam wijs hoe kan ik stilte horen en voelen in mijn lijf weet ik dan van te voren op welke zee ik drijf kan ik van stilte leren haar vinden op het net of beter mediteren en zwijgen in gebed laat stilte zich versturen in een dichte envelop…

Ik zie wat geluid galmt En door misten zingt Wat de dag ontspringt En in de nacht valt Een omarming van het land Van horizonloos, op de mens lijken Maar de dag is mij te plesant Om hier stil het niets te bekijken…

spiegel gebroken onthutst klautert mijn gezicht tussen de scherven in een vergeefse poging strijk ik het weer spiegelglad…

de winterzon zinkt koperrood achter de bomen van het park de slotgracht dichtgevroren omsluit dit pronkjuweel het licht tovert de buitentorens tot een steekspel om zij zonder schroom ontbloot charmeert in avondrood de middentoren fonkelt opgetogen de ophaalbrug kraakt zacht ik hoor een licht gekreun het ijs sluipt dieper in de gracht…

Dromen zijn er om te dromen omdat de waarheid anders is om een doel te creëren en om even weg te zijn. Niet voor niets sluit je dan je ogen en weet je snel ook weer dat dromen zijn gelogen. Gelogen voor dat stille moment dat je het nog weet heel anders dan een nachtmerrie als je daarvan wakker zweet. Dromen zijn te mooi om waar te…

De kamer ruikt naar lysol of iets dergelijks dat men gebruikt om te ontsmetten. Wat verdorde bossen bloemen sieren de kamer op. Mijn buurman doet er het zwijgen toe. Maar goed ook, want zelf ben ik al te moe om een gesprek te beginnen. De zaalarts doet zijn ronde, zijn witte jas keurig gesteven. Een stethoscoop interessant om zijn nek gehangen…

Als ik in de spiegel kijk zie ik meerdere gezichten vermengd met die van mijzelf een gezicht met verdriet één met zorgen één vol vragen en een speelse lach een gezicht vol verwachting van wat nog komen gaat misschien deze dag als ik in de spiegel kijk zie ik mezelf open voor het leven wat de dag van morgen ook geven mag…

Zeg bruine heer mag ik je vragen, waarom je keer op keer weer zit te klagen Er schijnt geen licht meer door je ramen wat zie je het toch donker in neem een voorbeeld aan deze dame kom in actie en begin! Neem mij nu zeer belezen kunstzinnig en charmant in alle pracht herrezen de mooiste dame van het land Ho, Ho, dat ziet u echt verkeerd…

De stilte hoorbaar gemaakt Oorverdovende stilte Jouw gezicht niet te zien Je hand die mijn huid raakt Beklemmend en mooi Adem stokt Twee harten bonzen Een tak die ik gooi IJzingwekkend duister Een oehoe roept Je knijpt in mijn arm Zacht liefdesgefluister Een ster, soms de maan Versluierende wolkenslierten Spookachtige kruinen Gauw…

wij lopen samen in de meersen langs de grote plas meerkoeten glijden op gesmolten lood dat rimpelt van verveling of komt het door het lanterfanten van de wind het wandelpad ligt opgedroogd bladeren vallen monotoon een solitaire ekster huppelt zonder drijfveer heen en weer heesters koketteren met rode en zwarte bessen op donkergroen…

kom kom met me mee open je handen steek ze naar mij uit wees maar niet bang het doet echt geen pijn sluit anders je ogen zodat je je angsten niet ziet kom met me mee naar een betere wereld een wereld zonder pijn dit leven heeft geen zin voor jou het doet je alleen maar verdriet kom alsjeblieft met me mee wees maar niet bang steek je…

Ik heb een beeld van glas het breekt in mijn gedachten. Jouw gezicht in 1000 stukjes allemaal 1 voor 1 op de grond. Ik heb een beeld van glas. Bergen barsten voor mijn ogen. Mijn gedachten breken, ik vergeet zo gauw!…

wat wil je dan zijn ofwel de kruim van het brood of misschien de korst wil je gerstekorrel zijn gerstebier dat stilt de dorst…