Loop gerust voorbij aan de dood maar niet aan "LE DERNIER VOYAGE' Rozengracht 189 Amsterdam-Jordaan Deze stijlwinkel afscheidswinkel van verfraaiing en verzachting voor wie doodgaat en haar nabestaanden Zelf doodgaan is eenmalig maar talrijk in je leven anderen je familie je vrienden je netwerkmensen zovele dierbaren…

Drijvend in de zee Gaat elke beweging met mij mee Zo fijn en oneindig zacht Bij gelegenheid met kracht Ben blij met mijn laatste sprong in het diepe Geholpen door geliefden die mij toeriepen Dit was het dan En geniet ervan Heen en weer met eb en vloed Het doet mij oneindig goed Ben weer terug op het land Verspreid over goudgeel…

Naar het donker om mij staren en daarin de stilte rond mij zien Ik voel mij zo vreselijk naar en ik vraag mij af of ik dit verdien In ’t diep duister om mij tasten met het eenzaam als reisgenoot Draag ik een heel zware last en nadert de drempel tot de dood Bij het donker zo stille wenen om erin de tranen te laten gaan Voel ik mij gruwelijk…

Lieve opa, Als ik aan jou denk zie ik een grote sterke man, En de allerliefste opa die ik me maar wensen kan. Toen ik nog klein was bij jou op schoot, En natuurlijk al die leuke zomers bij jullie op de boot. De keren dat we mosselen gingen zoeken, en je ons leerde vissen, Ik had het allemaal voor geen goud willen missen. Soms kamde je…

Mijn lieve oma is overleden mijn lieve oma is dood ze is naar de hemel ze is naar de engelen ze is naar de sterren ze is naar haar verleden met dierbaren en oude bekenden. Maar bovenal is ze is naar God, de Vader en Zijn Zoon maar ze blijft in mijn geest mijn lieve Heilige Geest mijn lieve Oma blijft...…

Nooit begreep ik, wanneer men vertelde, over die goede oude tijd, nooit snapte ik over mensen, die dood waren, die was men kwijt, nooit begreep ik dat er zoveel verdriet mee gepaard ging, vond al die prietpraat maar een beetje onzin. Nooit begreep ik dat men telkens weer, begon over dat heel oude zeer, nooit snapte ik dat men om…

zopas werd een vader begraven onder bomen en in de dag zijn hart was zijn zoon zoals het hare haar dochter handen waren moeder ogen en een kus het ontwaken werd een glimlach; de bewaakster van een kind dromen voltooiden nachten, het luisteren naar verdriet want haar liefde kende sprookjes en een deur naar omarming even groots…

Ze had de oplossing voor alles De ultieme ontsnapping Had zij bedacht Maar voor ze de gevolgen Op waarde had kunnen schatten Was ze al ondergesneeuwd In een veel te witte droom…

Jouw lach, Als perfecte maquillage voor jouw daadwerkelijke zijn Jouw lach Als afleiding voor jouw innerlijke pijn Jouw lach Waarmee je ons om de tuin dacht te leiden Jouw lach Bedoeld om anderen te verblijden Maar jezelf Kon je niet bevrijden Want jouw eigen pijn Mocht er van jou niet zijn En toen de dagen nachten bleven Jouw lach op…

Lachend in de kille stille ruimte door zijn intense snikken heen weet hij toch nog te vertellen, dat zijn vragen niet meer kwellen de laatste adem, een kwestie van seconden hij was blij, dat wij er allen stonden…

Ik zit op mijn knieën, ‘k hou me vast aan de stenen rand die jouw laatste bed omlijst. Wit grint glimmert in het zonflikkerend licht, door het gebladerte van de witte kastanje sporadisch doorgelaten. Mijn tranen van krampende eenzaamheid druppen, ze maken tijdelijke vlekjes op het grijze marmer. Ik probeer met je te praten, maar mijn keel stokt…

…Je bent wat vergeten, je had nog zoveel te doen nog zoveel te vragen, nog zoveel willen weten zoveel liefde te geven, zoveel wijsheden te spreken zoveel te genieten, nog zoveel te houden van zoveel te lachen, zoveel te huilen, zoveel te zien zoveel troost te geven, zoveel leed te verzachten zoveel natuur te beleven, zoveel tochten te maken zoveel…

De verlosser als de mens gaat verlijden lost het lijden op laat het lichaam los lonkt de (h)eerlijkheid als de mens is overleden is de geest verlost in de verlossing…

Over zijn leven had 'n stoffige laag gelegen van intrinsieke religiositeit en Godsverering alles stond in het teken van Zijn Schepper maar nog meer van Christus de Verlosser door het kruis op Zijn Heilig Golgotha en de uitstorting van Zijn Heilige Geest Zijn zijn was Zijn Zijn! Hij had sober geleefd, alleen en lang intieme menselijke…

Wat hem het liefste was, was dat ene stukje grond Midden in ’t groene gras als niets de stilte schond Wat zijn fijn plekje was, was waar hij stilte vond Met goed geknoopte das verzorgde hij zijn wond Wat hem ’t mooist was, was ‘t steen dat er stond Met erbij dat plaatje glas dat hij zijn vrouw vond Wat hem het liefste was, was de…

iedere dag weer die pijn, iedere dag weer dat verdriet. maar niemand die dat ooit ziet. niemand ziet hoeveel ik je mis, niemand ziet hoeveel ik van je houd, niemand weet hoe ik me voel, als ik terug denk aan die tijd met jou. lang heb jij gevochten voor je leven, ons op zien willen groeien, uiteindelijk heb je de rust gevonden die je verdient…

Op dood spoor? De dood spoort niet, nooit, ook niet even maar trekt wel wissels!…

god had moeten weten, dat ik niet zonder jou kon. dat bij jouw dood, mijn besef begon. god had moeten weten, dat ik kapot zou gaan aan verdriet, dat jij, het mooiste wat hij mij gestuurd had, mij veel te snel verliet god had moeten weten, dat je voor mij alles was, dat je zo veel op mij leek, maar dat besef ik nu pas....…

Als de dood het leven doet ontsporen ontspoort de structuur van ons bestaan doorbreekt dat alle grenzen van het heden doet ons denken aan kort en lang verleden waar vanuit wij verder mogen gaan…

Langzaam stappen door de zoele avondwind vader en moeder met kleine jongens voort. Peinzende bomen zuchten hun weemoedig woord; schaduwen strelen loom, de wandelaars gezind. Vriendelijke schemer, die kruiden mint, vindt blaadjes vol kracht, schept een geurig oord, wekt neuzen, terwijl hij ogen haast versmoort. De vrouw snuift diep, knielt neer…