Sterk zijn Laten zien Dat het goed gaat Terwijl dat Niet waar is Dat kost Zoveel energie Spanning Door Moeten Wat Ik Niet meer kan Ik ben op weg Mezelf te Accepteren Te zijn Op weg Mild te zijn In mijn proces Naar zelfacceptatie Naar Er mogen zijn Pas als Ik mezelf accepteer Kan ik de ander Ook accepteren…

Ik ben genoeg Ik mag leren Er gewoon te zijn Ik ben oké Ik hoef Aan niemand Te bewijzen Dat ik oké ben…

Ik ben zo Een lief kind Ik vecht Om gezien te worden Doe alles Wat de ander wil Laat de ander Mijn leven Besturen Zoek bevestiging Van de ander Vind mij lief Zie mij Ik ben geen kind meer En in gevecht Met mijn eigen leven In eigen hand te krijgen Mezelf lief te hebben Met hart en ziel Mijn leven Leren leven…

Praten over liefde met monden als vliegers en ogen als spiegels op eenzame hoogte langs onpeilbare diepte balancerend op de rand aan de andere kant... Welk beeld zal ik volgen? Ik ben een vraag wie is die ander? wat is er meer? hoe noem je zoiets? Ik haper, mijn tong zit vast jij bent niet meer wie je was.…

Als de indruk Die ik op andere maak Belangrijker is Dan wat ik wil Kan ik mezelf Niet permitteren Te weten Wat ik wil Want als wat ik wil De achting en waardering Van anderen zou Kunnen verminderen Dan lijkt het beter voor mezelf Mezelf aan te praten Dat ik datgene wil Waarvan ik denk dat het Lof en bewondering Zal opleveren…

Het schepje graaft een kuiltje Het schepje is heel blij Want kuiltjes graven vindt hij Een heel erg leuk karwei De graafmachine kijkt het aan En denkt: 'Dat wil ik ook!' En met een hele grote zwaai Schept hij de hele strook Het schepje graaft zijn kuiltje En vindt het nog wel fijn Maar naast die grote graafmachien Voelt hij zich wel heel…

Ik merk het Het blijkt me blijkt me nu al te zijn ontglipt alle werkelijkheid, wezenlijkheid Mijn geest die vreest verschrikt dat ik de wereld straks nog nipt kan onderscheiden van de aan elkaar gebreide beelden daar beneden ben boven de realiteit aan het zweven zelfs boven mijn lichaam, er verwijderd van en tevergeefs trachtend meer vast…

Op de weg Naar mijzelf Ben ik mij aan het Los worstelen Van alles Wat mij verlamt En benauwd Op weg naar mijn zelf Op weg naar mijn vrijheid Op weg naar mijn zijn…

Ik ben op pad Mijn levenspad Waarin ik leer Alles in mij Onder ogen te zien Alleen dan Kan ik echt Van mezelf houden…

Hij wou voor alles een reden Bedacht voor alles een list Hij wou zijn lot zelf smeden Hij liet niets onbetwist Ondanks omstandigheden Ondanks hij zelf beter wist Al ben je alwetend Je blijft blind door de mist…

Je ware zelf Kan zich ontwikkelen En tot uiting komen Als je al je gevoelens erkent Je er door laat dragen En er verantwoordelijkheid Voor neemt…

Ik ben de enige Die echt goed Voor mezelf kan zorgen In plaats dat een Ander voor mij zorgt Dus kan ik dat beter Meteen zelf doen Zonder omweg En is het ook beter Om de anderen Vrij te laten Om voor zichzelf te zorgen…

Door pijn Zonder interpretaties Te ervaren Schep je ruimte Om de gebeurtenissen Die de pijn veroorzaken In het juiste Licht te zien…

De wereld waarnemend vanuit dit schitterende stil Waar niemand wat zeggen zal, wat woorden van me wil Mijn geest componeert daar zijn eenstemmig lied De klanken doen de stemmen en de sprekers teniet Met niets meer dan vragen, zegt de wereld niets terug Slechts blikken, slechts knikken, en ze keert me weer de rug Voor mij is dat niets Meer dan…

Zolang je je vastklampt Aan een ander Als een kind Ontkennend dat Je volwassen bent Maak je een slaaf Van jezelf…

veelal, als ik iets wil zeggen... luistert er niemand behalve, als ik super overdrijf... dan gaan hun oren flapperen en verschijnt het ongeloof diep in hun ogen ik vlieg dan lachend weg "aandacht krijgen"... geslaagd!…

och pijnigende gedachten van koude nachten alles is een waan in dit aards bestaan met soms wat geluk om te aanschouwen van te houden de bloemen van het paradijs in 't ijl gegons verpulvert tussen puim en ijs…

En ik gaf je een laatste kans, je plek te aanvaarden dat opgeklopte zijn een beetje in te binden maar de macht was zoeter de bewondering de status ik ben jou alles als je kunt shinen terwijl ik fluit en klap maar wie ben je nu een man met volgers.…

Verlangen, naar perfectie. Het zien van kwaad. Vermijden van fouten, waar andere mensen falen. Herkennen van het ware goed. Falen doet een mens pas goed, wanneer hij graag goed wil doen, maar zelf geen enkele poging doet. Verschil tussen slagen en falen, is het grote risico te lopen, van blijvend stil te staan.…

Wie niet omzichtig omgaat met politicus Pieter Omtzigt die verliest elk vooruitzicht is definitief de zwartepiet…