De gezichtjes en de volle lippen zijn gebarsten, smachtend likken de droge strelende tongen en hebben dorst. De zongebruinde glimlach dapper vertrokken, tasten ruwe handen uitgestoken, naar de vuile brokstukken in het donker van de werkelijkheid. Kermend vraagt een zachte stem, ten einde raad naar de bebloede laatste kruimels van het overleven…

Hij dacht: ik maak een geintje vertel van mijn explosieve onderbroek Maar dat grapje kwam hem duur te staan, hij stond een poosje in de hoek en kwam nooit op zijn vakantieplek aan.…

Zondag 26 september 2004 Een zware aardbeving In de Indische Oceaan Veroorzaakte een vloedgolf Die vele landen trof 300. 000 doden Waren het gevolg Een catastrofe Die wordt gezien Als één van de ergste natuurrampen In onze geschiedenis Een vreselijke tsunami…

De man uit Amsterdam ging controleren of het gas uit was. Hij ging op zijn billen zitten voor het gasstel. Hij onderzocht of elke gasknop wel naar rechts was gedraaid. Met zijn oogbollen ging hij van links naar rechts op onderzoek naar een gasbel. Hij ging nu zitten op zijn hurken en controleerde of alle gaspitstippen wel veilig honderdtachtig…

hoe zij wegtrekken windgedreven donker op wit enkel of in groep beelden werpend tegen het gewelf van hemel spoorloos oplossend tussen ’t dagdagelijkse uit onmacht geboren ’s morgens vroeg op ’t Congolese land bloed onder hun voeten in ’t eerste licht hand in hand gaan zij per twee gingen duizenden, miljoenen over land en zee balans…

Als de dag van gisteren 11 september 2001 Denken aan die fatale dag Zoveel levens te herdenken Als de dag van gisteren Zoveel mensen die achterbleven Zoveel verdriet Als de dag van gisteren Zoveel kinderen die opgroeien Zonder hun moeder of vader Als de dag van gisteren Zoveel mensen, hulpverleners Gewonden, doden Herdenkingen elk jaar…

hoog in aszwangere hemel bloeien fel rode fonteinen rookspiralen openen zich vallen als vuurzuilen naar het dal een ontwaken dat de ziel schokt.…

Waar was jij elf september vijf jaar geleden was je thuis of op je werk misschien of zat je net als ik t.v. te kijken en heb je die gruweldaad ook gezien moest jij net als ik ook zo huilen dacht je ook dat de wereld stil bleef staan of is er misschien niks met jou gebeurd en ben je waar je was gewoon doorgegaan ben je ook bang geworden voor…

Zoveel lucht, tussen de golven en de golven zweven zacht over de zee als in schilderijen totdat zij, woest door de wind, de kusten open scheuren Op land en huis neerdalen Namen zij de harten mee? Hebben zij mijn lief bedolven?…

Toen braken de dijken en dreven de lijken… Een mensheid in nood… Hun graf was gedolven; in ‘t spel van de golven Klonk ’t lied van de dood… geschreven nog gister’ in ’t levensregister, doch toen was het boek opeens vol hiaten. We zwegen…gelaten… De rede was zoek…! De ogen geloken; de banden verbroken… aan ’t leven ontrukt getild…

Schuimend water baart onheil Kolkende massa overrompelt de stralende kust Wuivende stranden branden in spokende chaos Lichamen drijven sterven bederven Wanhoop ontreddering dood De zee is los niets ontziende blind Mijn God Wees een God van nabij…

Een tyfoon wordt geboren zal zij vroeg sterven of zullen wij haar horen Wat krijgen wij te duchten kunnen we blijven hoevelen moeten er vluchten Het oog komt nader de wind steekt op men bidt het onzevader Eenmaal boven land putten de krachten uit van wie is die hand Tyfonen met mooie namen van meisjes of jongens…

het oog van Rita bereikte nu de kust angst regeert d’immer koele Texaan z’n hebben en houen gaan er aan ongevraagd de rampspoed kwam als must dun duin stormen die hier komen gaan bij Ter Heijde waar men weer zand spoot zelfs dan wordt ’t talud nog ontbloot het dorp zal nu of straks weer vergaan beleidscircuits zijn hevig in beweging conflicten…

Het is de willekeur, van de terreur die ons zorgen maakt. Te weten dat je voor zulk ongeluk nooit hard genoeg weg kunt rennen, maakt mensen bang en zal nooit wennen!…

Aardschollen schuiven mens en dier huiveren Een zeegolf steekt op alles is opeens een notedop Verwoestend is de kracht, weg is onze pracht hier geven wij toe, de onmacht Veel leven is vergaan Tsunami is de naam Wij zullen rouwen, bouwen en weer van alles gaan houden Nieuw leven op het zilt dat is, wat een ieder weer…

kunt u mij de weg vertellen naar….. nee dat gaat niet meer de muur van water heeft hem weggespoeld de hopeloosheid is nog niet in kaart gebracht oplossingen hebben wachttijden variërend van enkele wanhoopsdagen tot vele inertieweken hulpgoederen staan nochtans op de rails in de startblokken op het vliegveld is het kompas verdwenen windrichtingen…

Genoeg valse verkiezingen En dioxine-vergiftigingen Genoeg valse verwensingen En rode daden na zwarte woorden Genoeg valse oplossingen Na misplaatste analyses Genoeg onverenigbare doelen En heilige offers Na de rampvloed rest de schade Die de hele wereld schokt Maar de golven spoelen tijdelijk Onze eigen zonden weg…

I Op een stormachtige avond, begin februari 1953, luisteren we gespannen naar de radio: Kees Broekman kampioen! Pas langzaam dringt de tragedie van de overstromingsramp tot ons door, de sportieve blijdschap naar de achtergrond verdrijvend. II Op Tweede Kerstdag eten we in klein familieverband, ontspannen social talk met glaasje rode…

een nieuw jaar begint pijlen schieten in de lucht schitterend aan de zwarte hemel gelukwensen alom te middernacht ik kijk vanachter het raam proef enkel pijn en tranen een ramp van ongekende omvang heeft mij nog in zijn macht ik hoop dat uw gelukwensen ook de mensen DAAR bereiken met geldelijke steun van U waar NU een wonder wordt verwacht…

een muur van water overspoelt de kust enorme ravage kost mensenlevens later herinneren nabestaanden de vloedgolf van Kerst 2004 toen een muur van water met duizend keer de kracht van een atoombom het land overspoelde huizen en bomen als lucifershoutjes afbrak nu is het nog realiteit een muur van water overspoelt de kust van Sri…