in oneindige verte vol pasta en wijn bemin ik zonder einde in het licht van vergeten zielen in het huis van heimwee naar ooit ben ik thuis als ik kijk in de verte in een droom waarin ik jou liefheb en oneindig bemin…

4 JUNI 2011 EEN DAGJE UIT NAAR LIMBURG Limburgs lente- lach; Lieve lome luchten; Lössachtige laagbergse landschappen; Lang liederrijk lopen; Lekker lui lummelen; Limburg leverancier van (l)even of langer! Deze hartenkreet draag ik op aan alle gastvrije Limburgers.…

in vrijheid wil ik leven ver weg kunnen rijden de elementen zien bewegen ven Helsinki tot aan Leiden insecten in de haren op de weg in gedachte de zoveelste voorganger inhalen nooit meer willen verlangen en het antwoord mijn vriend spookt ergens rond in de wind en zo komen zinnen uit de mond het noorderlicht komt in zicht de tent…

Toelichting, op maandag 24 december bezoek ik Engels Gibralbar, weer geopend voor toerisme, maar sinds heugenis een politieke hobbel tussen Engeland en Spanje, waarin ook Marokaanse belangen een rol spelen. Rots in de branding vorm van aanranding op z'n minst eenzijdige vrijerij door die status aparte buigen voor de intrinsieke soeverein…

rol de steen laat de muziek spelen laat rook opstijgen laat ons in godsnaam leven heupen swingen op en neer de eerste dansen gewoon door sieraad zilver broek van leer licht breekt door langzaam maar zeker spierpijn wat ik hoor drink fruitdrank uit de beker lieg nog een keer lief nog meer voor de beker van weleer…

Midden op de hei straalt een lage, wijde den zoete zwerflust uit; het gonzende kriebelpaars krioelt vol honkvaste aard. Het vliegtuig stijgt op, gaat de heldere nacht in: heel Amsterdam is een krioelend wereldje van zoekende glimwormen. Langs de rijstvelden staan armoedige hutten; wanneer 's avonds laat hun lichten branden, zijn het…

Verlangen naar verderop (met dank aan Arthur Japin) - Beweeg! Op reis! Vlieg naar dat verre strand! - Mijn vleugels zitten aan mijn binnenkant.…

Het gevoel(II); vervolg op mijn Hartenkreet en debuut van 25 juni 2003 Als 'k jou zie, word ik Blij en vrolijker dan ik was (Gevoel) Als 'k jou hoor, ben ik Gelukkiger dan ik ooit was (Weten) Als 'k jou voel, weet ik Dat dit echt voor altijd goed zal zijn (Zekerheid) 'k Zag jou eerder al en raad eens Een gevoel van…

een leeg bed, een verlaten kast het raam staat op een kier de ruimte ademt vrijheid in die was er heel lang niet. althans, niet voor diegene die niet stil zit, niet graag blijft een plek is slechts een onderdeel, het doel zelf is de reis. en zo kwam deze kamer leeg al bleef de rest er wel het meeste is mee in de wind, door het gras…

reizen is jezelf bewijzen dat je verder bent gegaan met wetenschap in je bagage al is 't voor een deel image is reizen toch een vleugje waan zelfs in je dromen kom je aan…

Over de tijd kunnen wij niet heersen de oneindigheid niet beheersen wachters verdwijnen langzaam in t`veld het licht telt nog de sporen zij kunnen ons volgen vogels fluiten u kunt ze horen Om te kunnen overleven moeten wij delen kunnen geven in`t veld lessen verdwijnen nooit zijn alleen in het onderbewustzijn gegooid de rijmers rijmen…

Wat is nou Valencia? Vreemd gevormde tegels onder zijn voeten en een zon die langs de gevels schaduw over duiven werpt. Torens, die in klassieke vormen ogen tot knikkers maken. Terwijl de man zijn handen wast in de fontein, fluistert hij naar zon en water: Wat is nou Valencia? Wat is nou Valencia, zonder haar? Zo zucht hij alle lusten…

zó dikwijls ging hartstocht jouw deur voorbij dat je besloot zelf op reis te gaan... je bent op reis gegaan hebt woord gehouden het werd een passionele trip naar hete streken zó heet dat je nu nog altijd op de blaren moet zitten…

Mijn laatste reis is zo begonnen ben alles verloren, heb niks gewonnen mijn laatste reis is nu gestart. mijn liefde voor de medemens kwam recht uit de grond van mijn hart. 'k wou alles voor de medemens geven. ja dat kostte zelfs menigmaal bijna mijn leven. mijn laatste reis is nu bijna voorbij. binnenkort sta ik niet meer aan niemand z'n zij…

Alleen de hakken van m`n laarzen tikken op de stenen van een in donker gehulde straat het is net bij iedere stap in een licht dat af en toe verdwaalt uit een lantaarnpaal die daar waarschijnlijk al een tijdje staat het lijkt dan net of er een kinderkopjeskoor zingt en praat over eeuwen oude praatjesmakers over boeken van groot vermaak…

vrijdagavond badend in een zee van kleurrijk licht verbergt de stad zijn zwakke plekken pijnlijk drukt vergankelijkheid zijn stempel op de badplaats…

Een stad, abdij en kathedraal op een rots. Tuinen met bomen, planten en hekken op dezelfde rots. Huizen met zowel houten als leien of stenen daken op een grote rots. Winkels, restaurants en hotels gevuld met spijzen, souvenirs en heel veel mensen, op één rots. Le Mont Saint Michel. Een herinnering die staat als een …..rots.…

Mijn koffer ligt op zolder te verstoffen. Mijn rugzak heb ik uitgeleend – aan wie? Aan mensen die ik nu dus nooit meer zie. Ik hoop dat wie het waren ermee boffen. Ik heb geen zin meer om op reis te gaan. Al dat gesjouw met veel te veel bagage, per land weer een verschillend percentage van fooien – nee, er is geen lol meer aan. Voor foto…

Het verkoudheidsvirus Van de snotterende man voor mij Wordt enthousiast opgezogen Door de airco En elders in de ruimte Weer uitgeblazen Waar iemand net Even diep ademhaalt En geniet van de koele Frisse lucht.…

De coupé is bijna leeg, vier passagiers, een ieder zweeg, alleen de cadans van de wielen was te horen, niets deed onze reis verstoren. Opkijkend uit mijn krant, keek ik naar de bloeiende wilgen aan een waterkant, zacht fluisterde ik mijn reisgenoot in de oren, hoe mooi het voorjaar begon te gloren. Toen hoorde ik een mevrouw, heel ontevree…