Hoekige kleuren zoeken een weg in het gesloten kader. De ruimte is krap in twee dimensies.…

Goh goh Van Gogh Zo(on) gelovig(en) Zo geleden Zo (ge)ziek(t) Zo gewerkt Zo gevoelig Zo gefrustreerd Zo geschilderd Zo goed bevallen? Goh goh Jan Krediet Zo(on) gelovig(en) Zo geleden Zo (ge)ziek(t) Zo gewerkt Zo gevoelig Zo gefrustreerd Zo gedicht Zo goed bevallen? Goh goh van Gogh Museum Zo gelegen Zo groots Zo gefascineerd…

Een schilder een werk een teken van licht Het labyrint van taal Geboren: een gedicht…

zo dat is klaar klus gedaan niks te doen ik ben gelukkig is alles klaar gelukkig ben ik ja ik ben gelukkig…

In het British Museum mocht ik werken van El Greco aanschouwen, zijn 'Johannes de Doper' ligt nog steeds op mijn netvlies te branden als ronddartelend kwikzilver. Wat een enorme gratie! Wat een mystieke basaliteit! Ik wilde het schilderij maar wat graag onder mijn arm mee- nemen naar mijn prehistorische grot, waar ik vissen braad, kruidendranken…

ik klieder op het doek wanhopig de scheppingsdrang waar ik naar verlang en telkens zoek is het abstract is het kunstzinnig ik verf strepen met gemak liefdevol en innig uren later dan kijk ik naar het doek met verbazing van: yes! dit is wat ik zoek.…

Maak het geheel naar mijn zin met heel mooie kleuren in de vorm zoals ik het wil leg je ziel erin leef je uit met gevoel breng je geest, waar hij moet zijn ik ben bij je je kunt het, prestatie de drang is er en komt eruit ten koste van alles laat je gaan mijn opdringerigheid kent geen grenzen je verweert je niet kijkt omhoog de…

Met het fijnste penseel de kleuren neergelegd ragdun, wazig de ogen toegeknepen sterk geconcentreerd afgevoerd de klanken de echo heinde ver weerkaatsend op de berg teruggekeerd om stil te staan…

Herinneringen worden opgeslagen oproepen kunnen we ze om dit alles weer te beleven boeken overrompelen penselen schrijven boekdelen het linnen krijgt kleur achtergrondmuziek in variatie uitingen verdeeld in contrasten toegevoegd aan belevenissen herhaaldelijk teruggekaatst in het denken en ervaren raak ik mezelf kwijt zijn mijn gedragingen…

Het schilderij vertelt op een ochtend tijdens een koude bries beroerde een penseel mij het groene gras en de blauwe lucht schakeringen in kleur gevoel en techniek fascinerende fantasie landschap in wording de zon breekt door de dauw glinstert druppel in een bloemkelk gedachten weerkaatsen op het doek vormen ontstaan en vullen sprekende…

daar zit een meisje elegant in een bloemenweide zit ze daar ik ken haar niet maar ze is mooi, universeel zo mooi ze zit daar zo maar blond in haar bloei Het is alsof ze daar altijd al zat alsof ze daar hoort ze zit daar zo zonder reden zo maar ze rijgt een ketting van bloemen zojuist geplukt even…

steeds als ik de lucht zie wisselen van kleuren vraag ik me weer af schildert die zich zelf of is het van de hand van de grote meester?…

De handen in aanbidding rond de vleugels, rond de borst van de zwarte vogel, die zich verlegen afwendt. De vrouw met de lange, slanke vingers droomt weg in haar lijkwitte gezicht. De kraai als symbool van dood en onderbewustzijn is hier beschermengel in vermomming, kenner van de onbewuste driften en een visionair medium. De edele vrouw kust hem…

Wat je niet hebt geweten, mijn straten waren leeg, geen bloemen op het graf, de dauw die vroor, oor aan een zijde, en olieverf mijn geweten wiste met vele bloemen zo scheen de zon, in het woud mijner dommen op linnen doek mijn streken, nooit geweten, dat je het wist…

Het uitzicht dat ik jou wil tonen Is een landschap in mijn hoofd ’k Wil jou er deelgenoot van maken Anders word ik niet geloofd Het fraaie grasland, heuvels, bomen Een grillig stromende rivier Mensen vrolijk aan de stranden En uitgelaten op de pier Zo is het plaatje hier van binnen Vol zonne- en ook maneschijn Gecompleteerd met pure schoonheid…

Voor mij ligt een leeg doek eigenlijk is het net een boek maar dan zonder woorden of muziek zonder akkoorden mijn handen laten de verf glijden de spatels die je alleen maar hoeft te begeleiden tot een mooi verhaal het doek leeft en is niet meer kaal een schilderij vol inspiratie klaar en best wel een prestatie…

Ondeugend en wild danst haar penseel gepassioneerd over het doek. Al drinkend slokt haar verf het wit gretig op. Sprakeloos komt het beeld langzaam tot leven. Haar compositie is als een ruig landschap; woeste schoonheid, adembenemend mooi! Ruige stilte is haar beloning!…

in rode waas verdween hij in het duister zijn sporen glommen wijkend in het niets nog hoor ik haar liefkozend zacht gefluister stationwaarts treurend achter op mijn fiets het leeg perron liet mij in droef gekluister in ’t vale licht verdween ze als een flits niemand die nu met mij nog praat of luistert weer heel alleen blijf ik mijn eigen gids…

Je lichaam verf ik op het linnen De kleuren vloeien in elkaar Een zalige warmte gloeit in mij als ik naar het doek staar Het is alsof je mijn gedachten leest en je laat je blik verleidend strelen Langzaam meng ik het palet met de kleuren die wij samen delen Een zachte gloed van zonlicht valt geruisloos over je lichaam In perfecte volmaaktheid…

De last sleept over eb modder en slip bedekte blootgelegde schuur en vuur vonkstenen Onomstreden onheilspellend krassend over de pas gestopte tot flinterdun vloeipapier versleten aangevreten schimmelpanelen Het zand tussen de aangeslagen stukgebeten pijpsteel tanden wrijft langs de ontblote zenuw einden teneinde de herinnering van heel…