Verveling slaat snel toe als je op het internet aan het zoeken bent op zoek naar het perfecte gedicht alleen deze is moeilijk te vinden dus je kiest maar een gedicht dat gaat over het maanlicht dit gedicht spreekt je niet bepaald aan, maar je moet wel, om je bundeltje vol te krijgen en tot het moment van de mondeling er nooit meer op terug te kijken…

De tafeltjes staan keurig gedekt met schriften en pennen De nog lege lokalen zijn morgen weer gevuld Het is even wennen Het wordt puzzelen in het geven van voldoende aandacht met een schrijnend tekort Toch staan ze klaar met open armen voor een goed rapport Elk kind is speciaal om te mogen groeien Daarom geven zij 100 procent…

Schrijven… Letters op papier… Hoe heb ik het kunnen leren. Zwart op wit, geschreven op papier. Tussen de lijntjes moest het, bij een kwaaie Juf. Haar figuur was goed gevuld. Zij hield niet zo van kinderen en had niet veel geduld. En toen we de letters kenden, schreven we het op de muur. Wij zijn niet bang, voor juffrouw Tang. Zij spuugde…

Geen mobieltje maar een haan kraait de ochtendstond Wordt gekleed wakker op een matje in een lemen hut Doe je slippers aan in het halfdonker en stap behoedzaam over moeders grut Pak de emmer op weg naar een gat in de grond Het varken komt al, verderop jankt een hond Ontbijten gaat snel, honger blijft je metgezel School is een uur lopen, er…

En dan denk ik aan de duizenden gedachten opgesloten vastgezet tussen schoolbordwitte muren voor zo'n dertig slakkenuren zweven ze zo zachtjes en botsen ze heel soms dit merken doen we nimmer toch versterken ze elkaar in hun eeuwigheid tekort aan tijd want klokken bestaan hier niet meer alles wat ik zien kan weer is voor ons staat…

Dat hadden we nog nooit zo hard gevoeld. Een herstart vol nervositeit, gebalsemd in het plezier van een nieuwe boekentas en een driehoek die nog in zijn plastieken tasje zat. Het zou me niet verbazen dat meer ouders dan gewoonlijk een uurtje vrij namen. Om ‘s ochtens mee te kunnen lopen tot aan de poort, of om ’s avonds aan de deur…

Ik zit nu thuis net als iedereen En heel soms voel ik me alleen Ik verlang naar mijn vrijheid Dat was een leuk tijd Thuiswerken voelt heel raar Aan het einde van de dag ben ik gaar Gelukkig staat mama altijd voor mij klaar Dat maakt mijn thuiswerk minder zwaar Op school was het leuk Ik lag vaak in een deuk Ik tel de dagen dat ik mijn…

Iedereen maakt fouten in het leven je ouders, jijzelf maar ook jouw school. Sommige fouten zijn te vergeven maar van sommige schiet je vol. In de tweede klas werd mij afgeraden Duits niet in mijn pakket te nemen omdat ik het niveau niet aan zou kunnen. Ze zeiden: ‘’Misschien krijg je met Biologie geen enkele problemen’’ maar besloten mij een…

op school hebben wij sinds kort geschiedenis de juf vertelt ons iedere week over alles wat geweest is over wat opa's en oma's en hun opa's en oma's vroeger deden en hoe zij soms onder oorlogen en aan besmettelijke ziektes leden overal heeft zij plaatjes bij en vaak ook filmpjes met geluiden zoals over de 80-jarige oorlog met het spaanse…

Screenagers als alfabeten met hun digi-rijbewijs leren op de basisschool tekstvaardig programmeren maar selecteren eerder het door hen geprefereerde; storm van beelden consumerend maakt hen quasi-wijs ze zien wat virtueel is aan voor 't rijk van het reële. Aanhangers der digiworld, millennials op reis, aanbidden in miljoenen…

Zwijgend zwoegend zitten examinandi op vragen en opdrachten hun hersens te pijnigen zonder confidentie om met intellectuele krachten de eindstreep definitief te passeren na jaren van woordjes en wiskunde leren. Een stoel kraakt luid, als die ‘t maar houdt. Een pen krast rigoureus door een grote fout. Een kandidaat vraagt om meer papier…

Na studievoorlichting van hun keuzerichting rest níets deze lichting der onderwijsstichting aan huiswerkverplichting, mentale ontwrichting geen zalenverlichting, lokaleninrichting nee, van die stichting hoeft er geen gedicht in, het legt geen gewicht in de vermaledichting van score-ontwrichting door cijferoplichting -…

Getuigen van een treurig stemmend feit, onbarmhartig staande in 't gelid: resultaat van één jaar ledigheid of domme pech, aan 't einde van de rit? Het proces voorafgaand aan de kwelling van kansloos voor een zes, maar wel een vijf, heeft in het eindexamenjaar geleid tot speculaties, als proef op de helling. Advocaten mochten niet…

Eruditie Zo zou het kunnen zijn. Inspirerend inzicht informeert en eloquent geformuleerd gegoten in hongerend gehoor een bijeenkomst op het forum van wijsheid, zich lavend aan deze bron, een revelatie als een rijzende zon, velen zich koesterend in diens schijn. Ja, zo zou het kunnen zijn. Een man, een vrouw, alleen een stem om…

Niets Ik voel mij niet thuis Heb geen speelgoed Niets Moet vrienden zoeken Ben alleen Alles wat mijn droom is Komt niet uit Niets…

In mijn herinnering blijft zij altijd een kind. Zij viel niet op. Zij was niet bij de slimste en niet bij de domste leerlingen. Niet bij de grootste en niet bij de kleinste. Zij blonk uit in lopen, maar dat deden we niet vaak. Ooit hield zij een spreekbeurt over de kikker. Zij stond kaarsrecht voor de klas, met haar handen geen raad wetend.…

mijn straat is nog doorlopend te bezoeken haar stenen hebben alles doorstaan lantaarns, stoepen, winkels op de hoeken alsof ik niet ben weggegaan mijn school is heel dichtbij gebleven lokalen vol leven, net als toen ik blijf er graag komen, al is het maar voor even waarbij ik haar dan vol heimwee zoen mijn ooit, tot bijna tastbaar verworden…

verlegen ondergedoken in mijn blote kont bij het vluchten geraakte ik niet eens de grond bij het duiken mijn zwembroek verloren na een supersprong van de grote toren nochtans, ik was een gewaarschuwd man men zei: spring nooit zonder … twee zwembroeken aan!…

Examens de schrik van menig jonge mensen. Alle trucjes heb ik de revue zien passeren. Beschreven billen onder de korte rokjes. De achterkant van de meetlatten, briefjes die op de zotste plaatsen werden meegesmokkeld. De eerste slimme rekenmachines uit mijn tijd, daar kon je al bepaalde bedragen of formules instoppen. Als geheugensteuntjes maakten…

Je hoeft me niet te lezen. Ik dicteer mij toch wel. Ik ben de oren van de dichter. Die verstaat mij sowieso. Mij al lezend te begrijpen vereist een warme zakelijkheid. Ik zal opstaan uit de woorden en je prijzen om je openheid: het vermogen jezelf opzij te zetten.…