Haar bloesje had ze uitgedaan; haar armen, die rilden ontbloot Waar geen haar kon gadeslaan daar was ze haar eigen despoot Ze was de rechter en ook beul in het diepe stille van de nacht Nadat zij ‘t fatum had gezeuld miste zij voor verzet de kracht Waar ook ‘t maanlicht ontbrak terwijl zij door ‘t donker gleed Zocht ze een scherf in haar…

In gedachten verzonken, fiets ik over het niet geasfalteerde pad. Ik zie en hoor hem niet, de wind, hij fluistert, niet hard genoeg voor mij. Ongehoord hard kwam de klap aan, de realiteit werd verdrongen. Gisteren was jij er nog, zal ik nu geen vreugde meer kennen.…

Verstild lag je daar, Omgeven door veel bloemen. Vol ongeloof heb ik je aangestaard, Het was alsof je lachte. Sereen straalde je de rust uit, Die ik onmogelijk kon voelen... Mijn bloemen heb ik bij je neergelegd; Het was alsof je sliep, Ik kon het niet bevatten. Ik wilde je zo graag nog.... Aanraken..... Maar...jij was het niet, Die daar…

Kruidig hoe gul ik ook alles met kruiden bestrooi en hete pepers eet zonder jou blijft mijn leven flets en flauw, de hunkerende honger niet te stillen…

Ik ben alleen, dat weet ik wel, maar waarom. Ik ben alleen, dat weet ik wel,ik ben niet dom. Jij ging heen, ik weet het wel, het moest, ik ben niet stom. Maar nog steeds blijft de vraag, waarom, waarom, waarom.…

Ik dacht dat ik onbreekbaar was, dat mijn masker alles tegenhield. Maar het is jij, die het dichts bij mij staat, die het juist vernielt. Ik kan alles buiten houden, pijn of verdriet zie je vaak niet. Maar als jij me pijn doet, herkent niemand me nog door de waterval van tranen, die dan giet.…

Als ik wakker gefloten word in de vroegte door de vrolijke trillers van de vogels die buitelen in de kerselaars onder het raam en de dag zich feestelijk aankondigt, draai ik me om en trek de lakens over mijn hoofd want wat heb ik aan een mooie dag zonder jou?…

Het land is gehuld in een grijze deken iedereen is somber en straten zijn grauw de stralende dagen zijn snel verstreken onbewust gaan mijn gedachten naar jou ik gaf je de beste jaren van mijn leven ondankbaar nam je alles van mij aan er is niets van die jaren overgebleven alleen een herinnering die ik moet doorstaan niet eenvoudig te vergeten…

Jij ziet mij, maar niet echt Ik zie mij, enkel slecht Blij is vals, verdriet verborgen Ik draag mijn masker gisteren, vandaag en morgen…

Mijn voeten zijn zwaar, mijn benen verlamd. Ik ben moe, helemaal opgebrand Mijn vingers zijn koud, mijn armen slap. Ik wil iets doen, maar kap Mijn hoofd is vol, mijn ogen zijn nat. Ik denk aan vroeger, aan wat ik nooit had Mijn hart is warm door pijn en verdriet. Ik ben gebroken, maar ken de oorzaak niet…

Met verdriet Kom je er niet. Dus voel je blij En voel je vrij. Ga verder als dat kan En maak er wat van. Alles moet je een plaatsje geven. Ga door en leef je leven.…

Mensen gaan je haten Haten omdat je liegt Het is een psychische aandoening Maar niemand beseft hoe rot dit is Zelf ben ik er zo een Mensen lopen met een grote boog om me heen Ik wil wit niet Ik doe mensen pijn Ik moet ervan af Degene die dit leest denkt vast 'dit is allemaal schijn' Ik haat mezelf er om Ik kan er niets aan doen Het is…

Ik had je nooit, nooit zo moeten laten gaan Niet zo, in die laatste dagen, uren van je leven Ik blijf maar denken, er bij stilstaan Denk niet, dat ik het mezelf, in mijn tijd hier, ooit nog kan vergeven Want papa Ik heb de kansen laten liggen toen ik ze kreeg Besefte niet zo goed de waarde Had nog zoveel, heel veel willen zeggen…

Ik vond het niet erg, dat ik moest lijden want ik kon het hebben, beter gezegd nog: ik was ervoor gemaakt. Het lijden met de pijn beschreef ik, zo goed ik kon. Maar lieve mama, ik heb jou zien lijden, nog erger dan ik kon aanzien ik heb jóu zien lijden, lieve mama... . Mijn God, wat heb je geleden; kon ik je ooit bevrijden... jou te bevrijden…

In het leven Dingen die gebeuren, Die je niet zijn gegeven. De problemen, Moeilijke beslissingen, Die je liever niet wilt nemen. De mensen, Verbrekingen tussen vriendschappen, Die je liever niet zou wensen. Je gevoel, De liefde die je aan iemand wilt geven, Niemand snapt je doel. Het heden, De dromen voor later, Die je altijd iets…

Een traan, niemand die het ziet Een lach doet die traan teniet Een traan, niemand die het zag door die ene enkele lach. Je wilt schreeuwen 'Zie je het niet het is maar schijn!' Maar je doet het niet, omdat je net zoals iedereen wil zijn. Maar achter die lach Zit zoveel verdriet... Niemand die kijkt Niemand die het ziet Als niemand kijkt…

Waarom al die gevoelens Waarom al die vragen Waarom al dat verdriet Waarom al dat lijden dragen Altijd die tegenvallers Altijd die onzekerheid Altijd het niet begrijpende Altijd het machteloze en spijt Hoe lang hou je dat vol Hoe lang ben je bereid Hoe lang kan dit worden gevraagd Hoe lang duurt het nog die strijd Zal iemand ooit…

Je kiest, je verliest Je kiest, maar ik win Ik win pijn en verdriet Ik win enkel zorgen, meer niet Jij wint door mijn pijn Kun je zo een winnaar zijn?…

SAMEN STERK Wat doe je bij tegenslag gooi je het bijltje erbij neer ga je in een hoekje zitten kniezen met als motto; voor mij hoeft het niet meer Wat is tegenslag daar kan een groot verschil in zijn het is niet altijd zomaar iets soms doet het vreselijk pijn Een scheiding is één tegenslag blijvende gevolgen hiervan het zeer blijft…

ze zullen zich over ons geluk ergeren, als we treurig zijn zal men juichen je kent ze, mijn lief zij met de kille harten zij zijn onwetend en dom en verheugen zich op laster ik draag mijn wonden nooit openlijk vertel ze niets je weet dat ze ons zullen willen schaden de kans dat het ze lukt is uiterst gering voor hen is het moeilijk…