Rustig zittend De touwen langzaam optrekkend Het ritselen van de bladeren, het ruisen van het water Zacht en mooi De touwen langzaam optrekkend Overal bruin,groen en een glinsterende blauwe lijn Zacht en mooi De kar Overal bruin, groen en een glinsterende blauwe lijn In het prachtige bos De kar Verdrietig, denkend aan vroeger In het…

Geef mij iets van een woord waarmee ik spelen kan. Draai om mij een rondje waardoor ik volgen kan. Teken mij een zelfportret zodat ik jou herkennen kan. Help mij zodat ik verder kan.…

Door tranen heen sprak ik tot u. Ons gesprek tastbaar transparant. Doorbloeding als pijnloos verdriet. Vertrouwen gebaseerd op één hand. Het zijn jaren, seizoenen, maanden. Maar geen dag vergeet ik uw zorg. De duurzame persoonlijke omarming Staat stevig geboeid als mijn waarborg. Ons gesprek met zuurstofrijk bloed. Al mijn herinneringen…

Ongelukkig, ontevreden, niet helemaal in mijn sas. Verdwaald in de zoektocht naar het meisje dat ik ooit was. Ik ben nu al zo lang op zoek. Het voelt als een doolhof zonder end. En het ergste is om te beseffen, dat je jezelf op dit moment niet kent. Het meisje van toen was altijd zo vrolijk en spontaan. Vol ideeën en plannen. Ze kon de…

Wanneer voel je je alleen dat niemand je begrijpt of weet dat je helemaal voor jezelf moet knokken om aandacht voor je leed Wanneer voel je je zo alleen met genoeg mensen om je heen zomaar op een dag laten ze je zitten, alsof je verdween Het gevoel wat voor je overblijft laat haar maar, ze wil dat het zo is we gaan verder met ons leven…

wijs mij een plek waar ik kan schoppen als compensatie voor een pijn die nooit meer helemaal te stoppen een deel van mijn bestaan zal zijn…

Woorden gaan als een vergeet-mij-nietje. Behalve de zin die nooit is uitgesproken. Alles naar de kant in een hoek geveegd. Het hart met de schouders ineengedoken. Als schaamte of misschien onwetendheid. Het woord dat onopgelost blijft knagen. Een terugkerende onbeschrijfelijke steek. Het woord dat je blijvend mee moet dragen.…

Waarom ben ik mijn hele leven al depressief? Waarom helpt God mij niet? Waarom vind ik geen uitweg? Waarom leef ik? Waarom leer ik niet van fouten? Waarom begrijp ik de Bijbel niet? Waarom snap ik de reden van het leven niet? Waarom is God in mijn ogen niet liefdevol? Waarom blijf ik hangen in het verleden? Waarom zou ik nog verder gaan met…

stilaan wijkt het licht kleuren vervalen tegen het venster tekent jouw silhouet zich af contouren vervagen in het onmerkbaar overgaan van licht naar donker onzegbaar denken van woorden die oplossen in de schemering en mijn gelaat doch niet mijn tranen toont in jou zocht ik mijzelf maar vond slechts ledigheid…

Het gevecht tussen hoofd en hart zorgt voor smart niet gewild wel noodzakelijk om niet als in een draaikolk mee te worden gezogen naar een niet bedoelde diepte waar liefde verandert in verlies van het zelf…

Verdriet en pijn Waarom moet het leven soms zo oneerlijk zijn En ga je door een hel Wordt niet meer gered door de bel Want kostbaar is je tijd Het leven raak je kwijt.…

de kern, daar raakt 't het allerdiepste punt maar jij bepaalt zelf wat je ermee kunt je kunt het laten liggen als een hoopje oude troep maar je kunt het ook oppakken en er iets mee doen de kern is een begrip dat je zelf in kunt vullen de kern kan een gapend zwart gat zijn maar ook een lichte ruimte vol aardelijke dingen maar eerst moet…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Als niemand begrijpt wat je bedoelt als niemand weet wat je werkelijk voelt als niemand ziet wat stilte met je doet als niemand kent hoe 't is als boosheid in je woedt als niemand snapt wat ik allemaal hoor als niemand wil weten waar ik me aan stoor dan voel ik me soms ellendig alleen...…

Ik denk weer even aan Kees hij is een jaar al dood is best veel een goeie vriend van mij we gingen naar de film of we kletsten een hele avond en dan vonden we het goed dat we elkaar al 40 jaar kenden hoewel dat ons ook onmogelijk leek maar het was echt zo en roezig namen we afscheid als de beste vrienden toen was hij opeens dood…

Zij was het die mijn hart sneller deed kloppen Zij was het die mijn hart feller deed slaan Zij was het die mijn liefde niet kon stoppen Zij was het in mijn leven voortaan Ik ben het die mijn tranen deed lopen Ik ben het op die dag van haar dood Ik ben het die haar nooit kan ontlopen Ik ben het die haar mis tot mijn dood…

Een opgeruimde kast en kelder brengt ruimte in het hoofd en hart maakt gedachten helder geeft een nieuwe start Kijk naar het oude land met nieuwe ogen het landschap verandert van gezicht ogen die de kwaliteit verhogen alles verandert door het licht…

het vreet aan me het gemis aan warmte het woelt in me en graaft gangen, donkere gangen met doodlopende uitstulpingen ik treur om jou want ik ben je onderweg kwijt geraakt ergens in die donkere gangen ik treur om ons om wat wij ooit waren want elk van ons is verdwaald achtergebleven, alleen daar ergens...…

Ik zie een vlieger Heel hoog in de lucht Met mooie, felle kleuren Helemaal gewichtloos op haar vlucht Zo vaak zou ik willen weten Hoe het is om zorgeloos te zijn Met mijn hoofd in de wolken En mijn twijfels klein Mijn voeten van de grond Mijn gedachten vrij En even niet te hoeven denken Aan wat er allemaal mis is met mij Maar zelfs…

Je hebt verdriet, veel verdriet. De glans raakt los van je gelaat. En je voelt dat je er alleen voor staat. Zeker is het nu moeilijk. Hoeveel kan iemand dragen? Jij bent een vrouw zo sterk en zoekt je afleiding in het werk. Bleek je gezicht, verdwaasd in de kamer leeg van binnen. Gehaast lap jij de ramen om het leed dat er is te vergeten…