de krankzinnigheid was al reeds toegeslagen, maar nu heeft mijn goeie hersenhelft het verstaanbaar gadegeslagen, houd niet van mij ik ben ziek, het is nu op zijn toppuntpiek, ik ben zwaar gestoord, het dringt langzaam tot mij door heb het nooit eerder verwoord, willen zien, ik dieptreur en grien, ik ga me laten opbergen, niets heeft nog zin…

De leegte in je ogen Toont de inhoud van je ziel Die, geruisloos verdronken In de rivier van jouw heden, Je ver weg voert van mij, Onstuitbaar onbereikbaar Voor de herinnering Aan ons kolkend verleden. Jouw blik van herkenning, Voor altijd verzonken In de peilloze dieptes Van het oneindige zwart, Doet echter niets vergeten, Want…

Mijnheer ziet er goed uit vandaag, hij sliep tamelijk rustig en lag de hele nacht op zijn favoriete zijde. Tijdens het ontbijt verslikte mijnheer zich, hij had een erge hoestaanval en spuugde over de tafel. Gedurende het verschonen kreunde mijnheer en hij had een angstige uitdrukking op zijn gelaat. Mijnheer had visite vandaag! Zijn…

Een ziekte met een naam maar zonder gezicht Van buiten niet te zien, wat het bij mij van binnen heeft aangericht De vermoeidheid, de lusteloosheid, de pijn worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn Ik lach, doe ´vrolijk´ maar niet altijd even oprecht Het sloopt me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht…

O ALLAH uit alle ziektes koos U deze ziekte voor mij. Diep bedroefd, gekweld maar toch blij. U gaf mij ziekte maar ook enorme kracht. Ik besef nu wat U van mij verwacht. Als u zo mijn zondes uitwist Weet ik dat U het goede voor mij heeft beslist.…

Het was heel vreemd Het te ontmoeten Onbekend voor mij Kwam het binnensluipen Zonder te groeten Toen men het herkende Was het gruwelijk mis Het wilde niet meer wijken Omdat kanker nu eenmaal zo is Toch zal ik vechten blijven, om de binnensluiper te verdrijven…

De boten doorklieven het mediterrane water Aan boord mensen die ten dode zijn opgeschreven Verbannen naar het eiland van grafstenen Hier moeten zij tot de dood met elkaar leven… Als vee worden zij bij elkaar gedreven door de poort van verlatenheid In een eenzaam lijden zullen zij sterven Tranen schreiend in bitterheid… Langzaam wandel ik…

Ben beklemd mijn gouden belofte na kneuzing klemring mijn broeksriem kleding zuurstof buiten zijn met gesloten voordeur beklemd.…

Als een dief in de nacht net zo stil en onverwacht slaat het plotseling toe maakt mij stijf, star en moe Steelt het mijn vrijheid en mijn zelfstandigheid beetje voor beetje, steeds meer steeds sneller, tot op een keer Er geen andere uitweg is dan in het duister te gaan uit dit uitzichtloos bestaan daar waar het eeuwige licht is…

Ik houd mijn handen tegen de jouwe aard jou met mij, in stille verbondenheid ik zie het koord van jouw leven de lijn tussen goed en slecht, iedere dag voorzichtige stappen, om het lot niet te tarten En toch, als het even kan, een zijstap maar nooit terug, nooit heel en altijd minder dan de vorige keer dromen najagend in de nacht, kleur bekennen…

's nachts in mijn verstijfd bestaan is hij mijn enige bron van hoop en licht hij houdt de balans in evenwicht en roept telkens weer mijn naam hij wil mij met zijn schijnen beschermen tegen sombere gedachten die ontstaan in duistere nachten mij in mijzelf laten verdwijnen hij beschermt mij met zijn stralen tegen kobolten, trollen en geesten…

jij bent het hè duivel? die een moedertje zo laat wenen haar schouders zo laat schokken in troosteloos verdriet jij bent het die in elke straat en in elke kantine van zich laat spreken en zelfs angstige kinderen weten ervan jij die elk orgaan kan vinden om te vergiftigen met je stuitende adem jij bent het hè duivel? jij bent het altijd…

heb ik nog een keus of sta ik tegen de muur een muur onwrikbaar kies ik voor leven of voor een verstard bestaan zonder beweging verdoemd is mijn zijn als ik geen keus zou hebben mijn zijn zinloos wordt…

Ik droomde dat ik een vlinder was Zwevend met alle windrichtingen mee Ik vloog en duikelde, was in mijn sas Vloog met alle andere vlinders mee Voelde me ontspannen, vrolijk en blij De zon straalde met al zijn licht Ik was samen met de vlinders vrij Ik voelde mij bevrijd van al het gewicht Ik genoot van mijn nieuwe vrijheid Mijn nieuwe leven…

Al lijkt de weg soms onbegaanbaar focus je dan op die ene lijn richt dan je blik naar boven en vraag verlichting van je pijn. Dan zal Hij je helpen dragen zodat je niet alleen hoeft gaan Hij zal je aan Zijn hand geleiden en altijd naast je blijven staan. En ook al is de weg vaak moeilijk Hij geeft je telkens alle kracht zodat het donker…

Ik ben bewaard door een engel daar op de intensive care want hoewel mijn hart wilde stoppen was mijn ziel nog niet zo ver even werd het donker Waar ik zweefde tussen hoop en vrees maar de engel verzekerde mij dat hij de kant van het leven wees ik volgde zijn weg en langzaam kwam ik bij Ik kon het niet geloven die engel was er echt voor…

fel steekt hij af tegen de witte hemel een wolk van rood omkranst door zilveren slangen als een druppel langs het raam glijdt de rode cel gedreven door de zwaartekracht langzaam naar beneden het eindpunt nadert snel vol ingehouden vreugde brengt hij nieuw leven in het oude lijf…

Na jaren verder weg dan ooit leek geluk weer wat dichterbij misschien wel voor het grijpen tot de dreiging van het beest weer plotseling genadeloos broos herstel de grond in boorde herleven weer veranderend in angstige onzekerheid hoeveel cellen kozen reeds de zwarte zijde van het beest hoeveel cellen pleegden verraad aan hun tak: het…

Aan onze levensboom mist weer een grote tak, onvervangbaar om wat er in hem stak. De tak is niet wreed afgebroken maar versleten door de tijd voor ons die achterblijven heelt de tijd de wond maar het gemis dat blijft…

Ik heb slappe benen Mijn hoofd zit vol met snot Mijn maag draait veertien rondjes Mijn adem ruikt verrot Mijn rode ogen tranen Ik lek mijn oren leeg Ik houd geen kruimel binnen Ik schrik als ik me weeg De koorts heeft mij bevangen Nooit had ik zo’n ziek lijf Maar wel heb ik een computer Met een bikkelharde schijf…