Netgedichten

netgedicht (nr. 82.323):

Ruzie

Wanneer ik ’s avonds in het duister
Naast je lig en liefkozende
Woordjes in je oortjes fluister
Zoen op je actief blozende
Wangen en met elk gebaar
Een stukje dieper doordring naar
Het zoete centrum van je ziel
Dan schijnt je schoonheid zo fragiel

--

Maar als de schrijver diep in mij
Je ’s ochtends vroeg graag wil vermoorden
Want de nacht ervoor bracht JIJ
Mijn kunst weer terug tot weeë woorden
Dichterlijke dada die
Product lijkt van de dementie
Als ik daarom met schelden start
Gepassioneerd en bikkelhard
Met het serviesgoed naar je gooi
Dan word je onverwoestbaar mooi