Een vrolijke familie de pioenen, van de bollebozen die geen leed verkroppen, volle harten en onnozel, gulzig in de lippen, sierlijk in verliefd gespreide vingers, doende doende in het rond te zoenen. Zomer wordt het nooit zonder pioenen te bezingen, jou, mij, jullie en ook u, regen die ze schudt, ieder dol en dommer van de lente, terwijl schoenen…

De ochtend is ontwaakt, het is grijs en nat. Er is lichte regen voorspeld met hopelijk vanmiddag een heerlijk zonnetje. Een vogel is in de tuin druk bezig om een nestje te bouwen en een meerkoet geef liefde aan haar kleine. De ochtend is saai maar een kopje koffie doet wonderen. Het is genieten van de kleine dingen om ons heen…

Wanneer alles al gezegd is, waarover spreek je dan? Wanneer alles al is gedaan, wat gaan we dan nog doen? Wanneer je denkt te begrijpen, wat wil je dan nog grijpen? Wanneer we genoeg hebben vergaard, wat willen we dan nog meer? Voldaan en dankbaar zijn, en genieten van dat wat is? De winter is gisteren overleden. De zomer is al in aantocht…

Het wordt een mooie zonnige dag. In de vroege morgen warmt de natuur zich weer op. Het is prachtig als de zon schittert over de zee of het land. Heel soms denk je dat de wereld dan even van jou alleen is. De zonsopgang kan je blijde momenten geven in een roerige tijd als deze. Dankbaar mag je zijn, als je van het kleine mag…

In het lichtend ochtendgloren als de zon zich vleiend zacht laat zien en onzichtbare wind rimpelingen maakt op het water waarop het zonlicht sterren strooit en je de eendjes al hoort met hun vrolijk gesnater de takken van de bomen geknopt maar nog niet in vol ornaat getooid steken ze af als afgedankte penselen tegen het blauw van de hemel…

Speenkruid, mijn grondzon, grondtoon, lied voor een lente die nog komen moet, moed na de winter, groet aan het leven. ‘Houdt vol, de zon is aan de terugreis begonnen’; wat kan ik anders zeggen?…

De lent verschijnt, de doren bloeit. En haag en hegge fluistren, De roze bot, de zonne gloeit - De liefde is niet te kluistren. Ze kwam als sluwe hartedief Bij nacht tot ons getogen. Nu lonkt ze alom als madelief Uit duizend blanke ogen. Er is geen struik, geen kronkelbos, Ze zit er in verscholen, En spreidt er mild en mollig mos, En…

Er is niets dan de wind. De tuinen zijn doorzichtig, men ziet hun achterkanten leven. Geen mist, geen regen, alleen de wind, een dunne strakke wind aanhoudend over door jong gras omhooggetilde, omvergegroeide dorre bladeren. De bomen zijn nog zonder glinstering, oud, zonder knop. Herinneringen weggestreken, een voorhoofd onder pas gewassen…

De zon brak door de barre voorjaarslucht. Plotseling kantelde er een vogelvlucht. Op de aarde smolt de dungezaaide sneeuw. Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht.…

De nawinter en de vroegzomer hebben een deal gesloten. Een nieuw seizoen brak aan, ondanks viraal corona. De vorst mag weer meeregeren, overnacht. De zon mag voluit haar gang gaan, overdag. Vrije mensen mogen lekker fietsen. Uitslapen zonder valse muggen. Nietsen zonder iets te moeten. Of trek je wandelschoenen aan. Ons klimaat is…

op het plein werd nog gevoetbald aan open ramen werd muziek geoefend er was iets zuiders in de straat de deuren stonden op een kier wij brachten brieven naar de post blij en opgewonden als kinderen de avond voor de schoolreis elders kwamen de troepen weer in beweging ------------------------------------------ uit: 'Het verband tusen…

Lente, de blonde, Winter en zomer, Najaar, de dromer, Innig verbonden Dansen hun ronde. Al de bezonde, Zwellende kelken, 't Rijpen, verwelken, Elk heeft zijn stonde In deze ronde. Wanneer de monden Van deze teersten Lachten zij 't eerste? Wanneer begon de Dans in het ronde? Aan welke wonde Zullen zij sterven,…

Paasbloemen bloeien zoals in elke lente. Het feest wordt gemist.…

O kom met mij in de lentenacht! Kom dwalen over de bloemenwei - de roze sluimert, de sterre lacht, in stille dromen wasemt de hei. O kom met mij in de lentenacht! Het leeft, en het hijgt en het mint daar al! De loveren lispelen, het windje smacht, en donkere wegelen lokken door 't dal. O kom met mij in de lentenacht! De heuvel glimt in…

Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan arbeiders bouwen met aluinen handen aan een raamloos huis van trappen en piano's. De populieren werpen met een schoolse nijging elkaar een bal vol vogelstemmen toe en héél hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig helblauwe bloemen op helblauwe zijde.…

de mooie lichtstralen als plooien gestreken bijzondere kleuren op een fluisterstil veld o, wat kan ik verlangen naar het lentefeest de knoppen aan de nu nog schrale takken naar het Kiewiet-Kiewiet luid en duidelijk het uitgestrooide zaad in de vorens van de akker - ik zou de warmte willen meenemen onder mijn jas de kou laten…

De oudere man met pet Staat bij de halte, bekijkt De vertrektijden van de bus Het waait Aan de overkant loopt een vrouw Zilvergrijs haar, slank van gestalte Ze heeft narcissen en ranke takjes Geplukt in het park De man ziet het en denkt Meisje, ik zou je met rozen willen Overstelpen, verlos me van mijn Eenzaamheid, de lente komt…

eerst nog wat schuchter zoekt de dag z'n stek dan breekt de zon het wolkendek voel ik de streling op mijn huid... de tederheid voeten uit…

Wit het land, rein mijn hart Alles begraven onder sneeuw Bomen kreunen onder druk De vorst slaat tegen ramen Die laat hen koud; ‘t glijdt eraf Binnen heerst warmte…

De bladerloze bomen, on- gedurig en verlegen, staan vechtende in de voorjaarswind, en weg- en weêrgeslegen; ze buigen, dat de grond opheft en dat hun wortelpezen, hoe vaste ook en hoe verre en die- pe zijwaards ingevezen, begeven moeten. ’t Zoeft alom en ’t zucht. De takken tieren lijk wolven, die verhongerd in de wilde bossen zwieren. Geen…