herfstig Twente maar mooi als op de foto... het oude boerderijtje benadrukt het gevoel van behaaglijk samenzijn zoals dat vroeger nog gebruikelijk was in Twente ach ja...Twente en de vergankelijkheid zegt de dichter met een zucht en iets van spijt…

November is een schorpioen. Ingeklemd door een kreeft met gouden scharen. Noch de beweeglijkheid van een vis, noch een pantser van kracht beschermt november tegen gevaren. November mist de vruchtbaarheid waarom oktober wordt benijd. November is evenmin de maand van het feestelijk licht. Dat vooral aan december wordt toegedicht. Klaarblijkelijk…

op het verlaten kiezelstrand kan je de melancholie plukken de houten palen op het strand ontdaan van zonneschermen nodigen uit tot een slalom door het naseizoen... dit relaas teruglezend zie ik grote woorden op papier gezet door een kleine dichter die zich voor even te buiten ging…

Een komeet slaat in, het Licht verdwijnt in de aarde, het wordt koud een winter van honger en ziekte die vernietigt, en dan een nieuw begin in de lente, de terugkeer van het Licht, het Licht: struiken en bomen botten uit vogels zingen van verlangen het witte hert snuift tussen de berken en kijkt naar het Licht, het Licht O mijn liefste…

Een late vlinder in de herfst, laveert en danst op onverwachte zoetste tonen van dit seizoen brengt een ode aan een onverwachte bloemenoogst in een bijzondere vervoering over overlevende geuren en de amber kleuren van het bladergoed stileert het natte mos op de verlaten aarde, zij is alleen, ontwijkt en gewaarschuwd door mistdruppels…

Wij zijn de herfst. wij zijn de regen wij zijn de storm het seizoen geeft ons haar zegen, zoek het maar op, herken de druppels tranen op je gezicht. Houd het maar vast, er is nog zoveel te beleven in het bladgoed van bomen, hun roest verliest ver verspreid in hun valiezen van overwintering in de tijdzone van de grond, de wind zijn…

De herfstzon is voor verloren geliefden het inheemse volk de rampspoed nabij stilte domineert het bizarre gebeuren jouw rode mond bij leven onvoorspelbaar verdwenen tijd kust witte wandelwolken vaarwel komt stilletjes terug op een mooie oktoberdag.…

De herfst viert feest in al z'n kleurenstalen Met bramen, vogelkers en een klimop De lijsterbes, de vlier, het kan niet op Met belladonna, lelietjes van dalen En brede lindekronen groen en geel Een fleurenfestival, maar nooit te veel.…

we kwamen thuis toen we door het raam onze flinterdunne vervlogen dromen aanschouwden het schommeltje vergeefs bungelend aan een balk de dode takken in zompigheid vergaan een verlaten ploeg woekerende brandnetels de vogelkers die brons kleurt in het ingetogen herfstlicht de tamme kastanjes het zacht haast sacraal roze van…

De bomen vol blad, schaduw vol zwart, licht vol kleur: alles vol zomer!…

Wanneer de dagen korten, wordt mijn rokje langer Wanneer de bomen ruien, schaf ik truien aan Wanneer de winter komt, zal ik in bontjas gaan Pas als het lied van lente ruist – als van een minnezanger – En zomernachten nakend zijn, dan voelt het bloot senanger…

In de natuur, in een bos of park zonder gehark laten we los In een meer zwemmen zwanen zo smetteloos, statig als dame en heer Een paadje kronkelt als draadje tussen dicht en bebost met aan het einde een gaatje van licht. Het herfst aan de bomen, de doorschijnende blaad'ren zijn op z'n generfdst Zomaar ineens rood of bruin in de kruin…

ik ben verrast de herfst houdt de zomer vast ook al is 't misschien de laatste zwoele miezerige zomerdag stil wacht; ik ben boordevol mededogen om je trieste najaarsogen; kom geef me je hand en luister; de droeve melodie ruist door de bomen waar 't groen aan 't bleke geel niet kan ontkomen en wie kan zien aan mijn ogen dat…

Belangrijk is dat je het licht niet zult vergeten als de vogels naar de warme streken en de stormwind langs je ramen giert…

Geluk ontstaat zoals wolken ontstaan. Geluk ontstaat uit stil verdriet. Zoek geluk en je vindt het niet. Geluk is als water dat rustig stroomt. Geluk verschijnt na zware storm. Bestel geluk en niemand levert. Geluk is teer en zacht als dons. We kunnen geduldige wachters worden. We kunnen doen door niets te doen, zoals buigend riet dat…

schoon is het om de blaad’ren te zien zweven in de wind opgetild oker goud of geel getint ik kijk naar de bomen en zie hoe de rode gloed van de late zon zich langs de hemel spreidt ‘t hart breekt van t ontroerd mensen kind bij ‘t zien van ‘t kunstwerk tederheid dat weet dat na dit najaarsspel van blad en wind…

Hoor de scharnieren kraken het hoofdseizoen is nu voorbij wankelend afgrond nabij opent zij herfstdeuren in haar dromerig verlangen tussen haar slanke vingers glippen er dagen langs herinneringen die ze ooit had aan vlinderverlangen groeien wilgen houdbare dromen verder tijdens nachten door duister smachten tussen talloze lippen…

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot, steeds zelden denk ik dat mijn werkelijk wezen zich tonen zal en zich zal durven te genezen in de sporen van de steeds nader sluipende duidelijker dood. Vandaag zag ik de hemel door het kalend lover, licht verbleekt tot een ongebluste helderheid. Ik heb mezelf nog van geen onzekerheid bevrijd…

Van harte welkom favoriet seizoen Bereid ben ik om bladeren te drogen Je wind maakt me geestdriftig en bevlogen Ik zou je eeuwig over willen doen Je vliegenzwam, je web en je pompoen De dood van groen met opstanding voor ogen Je spreeuwen naar elkander toegezogen Je winterslaap, je bosdier op rantsoen Alleen voor jou zou ik reïncarneren…

een lege tafel en vier stoeltjes symboliseren het verval van een verlopen seizoen zoals ook de bladeren op de grond getuigen van weleer met een gevoel van wat geweest is is geweest blijf ik toeschouwer in de kilte van de tijd...…