Alle inzendingen van Annemieke

Tijd heeft jullie familie wel gehard steeds zwaarder net niet doen breken, afgesloten moeten wegkijken kon steeds meer eenzaamheid kweken. Achter beton en sterke ijzeren spijlen lieten jullie je niet verbruiken. Ook wilden jullie niet veinzen in gesprekken of op briefpapier soms brachten gelukkige momenten heuse levensteken echt tot hier.…

Bij deze muziek leeft niets bij jou, jij geniet van andere ordeningsniveaus daarin, daarin ben ook jij werkelijk uniek. Soms zijn dingen uitvouwbaar verwijst net als muziek niets naar iets. Is alles net als taal domweg autonoom, niet meer noch minder. Als een golf die je terug gooit waarvan je weet dat hij weer binnenrolt. ©4-11-2019…

Ook jij bent al vaker bij het graf geweest, ook jij hebt de dood en het sterven niet gevreesd. Zij zijn in alle stilte neer gegleden, verhuisd naar ver daar beneden in het heden. Niet dat zij het sterven hebben geliefkoosd, al vonden ze samen met u op 't einde wel de nodige troost. De dood was even als een vuist die me voluit raakte, waarna…

Ik ben het vergeten, klinkt dat nu laf, wacht leven noem het God zijn tijd af, is dit voor iets uit het verleden mijn straf. Woorden zijn wel vaker gaan vervliegen daar zal ik nooit ook nu niet over liegen. Maar geloof mij had ik het nu nog geweten dan zou ik echt niet zeggen: ' ik ben het vergeten.' Wellicht fluisterde ik dan ,' weet ze…

Het hele aardrijk naast hemel en hel zegt men werken vaker dan eens lijkt het wel op een onzichtbaar bevel. Leven kent zegt men haar duisternissen ook het kleine en grote menselijke vergissen. Leven kent voorspoed , liefde naast geweld dat is een feit zegt en stelt men welgesteld. Soms komt dat zeker te weten wel van pas, als oprecht antwoord…

Zou ook jij je wil niet wensen op te leggen aan je gedachten, hen met kracht beïnvloeden, jouw dakkamer is nu te vol, niet te bevroeden oogt 't een slaapzaal voor ons allemaal. Er zweeft voelbaar iets van chaotische duisternis, ik denk ook ’ waar gaat dat vuurvliegje heen', wat maakt dat alleen het licht hier gestaag doofde uit dat open dakvenster…

Mijn hart vindt nu eindelijk rust in de terechte onrust , de woorden geuit met een lippendienst bewezen wat ontsproot en ontspruit nu ook zij het weer uit. Niet langer is tijd en het weten de vreemdeling een afstandelijk of armetierig ding. Als ik gedachten laat kantelen doet het ons nu niet meer wankelen. Mijn hand rust nu met toestemming…

Buiten suist al een zachte bries, een die klinkt als genies, licht gesnotter van vast een bemind hier opgroeiend kind. Ik wandel langs water, de met rietpluimen gevulde kant,…

Zouden de nachtmerries ooit echt stoppen, men laten terugkeren naar vervlogen dagen, het mooie en rustige suja suja leven van ooit, ook beseffen de geschiedenis…

Ik heb je nog vaak gesproken, horen lachen, mijn handen op je schouder laten rusten je daar een klopje gegeven voor je daden, sindsdien enthousiasme in je ogen gezien. Al kon je niet dagelijks lachrimpels ontplooien, ik weet dat wij elkaar nog heel vaak zien en verstaan, in diverse nachten soms weer naast elkaar staan al waren wij beide druppels…

Mijn pen schrijft wellicht niet die woorden zinnen of gedachten die jij even zoekt, ooit eens boekt om hen te bewaren als adembenemende schilderingen, die je van papier heel zacht toezingen. In deze wereld ontbreekt niet het geld dat telt. Wellicht mist enkel een rivier of golven zee uit de mond van een kind nog onbevangen om op te vangen…

Met deze zin heb ik de draad weer opgepakt mijn lijf kijkt mij soms aarzelend vragend aan of ik vandaag de kracht heb rechtop te staan, nu alle wegen ook de mijne zijn om af te gaan. Mijn hart sprak ook vandaag zonder te spreken, het heeft weet ook ik herhaaldijk van die streken. De onophoudelijke gedachtestroom is het zaad dat mijn handen…

Het is te horen, 's nachts in die kamers ver weg, of was het ook bij jou onderweg op tonen in de wind ook echt duidelijk te verstaan niet ver hier vandaan. Ik zag het zelf in hun ogen intens bewogen al was en is het in een herhalende flits snel gegaan ik zag in werkelijkheid ook jou weer hier bij ons staan. Een punt zetten maakt wellicht…

Soms mis ik nu die handen, haar amber geuren wil ook ik enkel met dat ene lieflijke gezicht in alle rust nog even een gesprek beginnen. Vragen hoe deze toch zonnige dag nu echt was, leven zonder 'n gevecht haar wel weer inspireerde, de kans gaf te kiezen hoe zij zelf leven regisseerde. Of ze nu daar al nieuwere wandelpaden weet vandaag zeker…

Hoorde je het haar ook zeggen 'ik weet niet wat jij doet, ik ga alvast, leg mijn rug en voeten recht, echt vooruit het leed is geleden ik ga nu vast op pad het is wel tijd voor zondermeer dat. Niets was en is onmisbaar of onuitwisbaar in ook dit misschien toch wel kortere bestaan. Mijn werkkracht naast onze intense vriendschap zal wellicht…

Ik kijk, luister naar het weerbericht, mens en dier verdwijnen van de straten nog onbeslopen vallen gedachten open. Menigeen spreekt geleerde onzin uit hoe onvervuld wel of niet een en ander ontspruit wellicht debet is aan huidige temperaturen. Geen zin nu af te reizen naar verre landen die gouden gloed elders te ervaren daar rond zwerven…

Op sommige dagen ligt mijn hoofd op een lessenaar die voor die maand even dagen lang ' het leven ' heet, resideer ik in alle stilte in een inktpotje of oude inktlap. Bezoek ik met mijn kroontjespen weer even het papier. Blader ik met mijn ogen door de woordenboeken, en trek als kind wadende door de sloten en rivieren. Dan geeft leven soms…

Ook jij was ooit jong en nu wellicht ook oud wat twijnde jij als een hulpkoord goed of fout kwam jij vertrouwd aan overdenkingen tegen. Gaf een touw jou werkelijk ook ooit verblijdenis. Is leven ook voor jou een mysterie van tijd tot tijd. Was 't ooit momenten kiezel zijn in de open lucht, boven en in water wegscherend over snelheid lerend…

Ik hoor ze zeggen keer maar om, het leven en regels zijn vaker krom. Regels keren zich tegen elkaar, geloof dat maar geloof dat maar. Ik hoor ze zeggen keer maar om. Ik hoor ze zeggen keer maar om. Ooit was ook ik jong, groen als gras heb 't leven aan nadenken gewijd om ooit tot helder besef te komen kost dat ervaren dus altijd veel tijd…

Ik heb mijn ouders geraakt altijd kunnen achten, dat is het geen mij nu na jaren nog steeds heugt terugdenkend aan soms ook verdriet naast vreugd echt altijd kunnen achten vele dagen en nachten. Deze maand herinner ik mij ook de treurwilg weer deze metgezel uit een van mijn vele verse dromen, welke ongevraagd vol met beelden langs komen, als…

Het is die gedachte die zich heeft genesteld die eerlijkheid die zij zuiver wilde voorstaan, veel staat al ergens genoteerd en vastgesteld voortaan hoeven we zelf niet ver weg te gaan. We hoeven niet ver te zoeken wat bij ons hoort het verschijnt op een dag vanzelf in ons leven, aan het firmament borduurt ook tijd onverstoord net als bij jou…

Ik moet wellicht nog vele reizen maken, mag het ademen nog even niet staken. Menige droom is nog niet uitgekomen menige gedachte is nog niet compleet af de tijd van gaan is nog niet mijn tijd en graf. Ik mag nog menig glas water en wijn drinken, nog menige maand en dag in tijd verzinken. Met jou nog vele plaatsen en waarheden zoeken in de…

Vroeger kwam bijna dagelijks de kruidenier de slager minder frequent ook de bakker hier. Ze venten in die dagen nog volop verse waar het trekken van een kar was toen nog niet zwaar. Veelal had dus een melkboer een bus met kraan onderaan, men gaf door wat werd gewenst die dag wat men nu allang niet meer op deze manier mag. Met karnemelkse gortepap…

Het is niet enkel het niets meer zeggen of zien, de vogels niet te horen zingen, ontdekken dat ook nu een winterslaap ook heden ten dage niet echt bestaat. Het is niet het ook missen van gegons de waarde van bijen niet meer weten, of geuren van bloemen en oud zout van een al weer gevallen vergeefse traan. Noch is het dit planten van een…

Sommige lippen die mijn wangen raakten zijn nu sterren hier in menige nacht, puur die levenslange hele bijzondere gedachtepracht. Soms delen lood, boomschors of wolkenpacht emoties aan het woord zoals leven het bracht. Soms gelegen in kubisme dan weer in harmonie kleuren van regenbogen die ook jij en ik vaak zie. Sommige lippen en ogen…

We mogen wezen wie we waren of nu al zijn. Leven is zoals wijn ook tijd die wordt geleefd soms met pijn en beleefd verlangen behangen. Vertel, wat heb jij te uiten , te delen. Ken ook jij een vorm van ontluistering, zag jij vroeger al parades zoals die optocht. Het geleek ook nu een r.k. processie van ooit. Het geleek weer een toneelspel…

Ik ben gelukkig een bevoorrecht mensenkind, mijn gezicht is weliswaar nu anders zegt men, vertrokken door 't kalme kijken en soms wijken, vol bewondering nog sterk genoeg ook vandaag. Maar dit zijn mijn handen, ze zijn even leeg, mijn volle lijf is nog steeds grotendeels in tact mij volop nog zeer dierbaar en toch aanwezig, aan mijn voorhoofd…

Als de dag van toen ook even weer het nu is, volkomen gelukkig nog onbevangen onbestemd u gewend als intens prachtig mens, 't oudere goud 't gloren hier opbouwt ook een gulle glimlach brengt. Er vandaag geen rouwrumoer van wie ook deze dag overschaduwd, wij deze dag mogen glunderen, het leven opnieuw met taart vieren schuift ook u met haar…

Laat me niet lachen niemand komt het wellicht te weten wat eens is gemaakt, je ziel heeft geraakt. Hoe noem je 't niet meteen geïrriteerd raken temperament bevriezen , doordenken staken. Schoonheid wordt steeds voor ogen geboren, is in de klanken en unieke intonatie te horen. Niets maakt het er naar om letters te bevragen, regels en zinnen…

Het was die dag misschien de dag dat ik ontwaakte, besefte dat letters samen woorden vormden, ik nog het nodige te doen had. Dat boekje met onbeduidende krabbels beelden zou kunnen geven van verweven dagen en weken, zelfs maanden en jaren van spoken die mijn leven binnen wandelden. Ik toch op gezette tijden wel thuis moest wezen als er…