inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 68.138):

Zondagochtend exemplaren

Hoorde je het haar ook zeggen
'ik weet niet wat jij doet, ik ga alvast,
leg mijn rug en voeten recht, echt vooruit
het leed is geleden ik ga nu vast op pad
het is wel tijd voor zondermeer dat.

Niets was en is onmisbaar of onuitwisbaar
in ook dit misschien toch wel kortere bestaan.
Mijn werkkracht naast onze intense vriendschap
zal wellicht jij wel intens gewaardeerd missen,
laat anderen gerust gissen waar ik ben heengegaan.'

Ik hoorde haar blijmoedig zeggen, fluisteren op het eind,
'nu wij, ja ook jij geaccepteerd hebt dat ik zal gaan sterven,
wat resteert meer dan dat vredig als wetenschap verwerven. '
' Dat ' aangehoord regelmatig indachtig verschijnt af en toe dreint.

Al spreken nu wel anderen over gedachten en hun medeleven,
hebben zij na dat gebeuren wellicht ook iets nu blootgegeven,
na haar intens, krachtig en bewogen gevend en dienend leven.

Bij het zien van de sering, de gebroken hartjes, die ene varen
valt nu achteraf niets meer terug te halen of nog te verklaren,
buiten 't genieten van dromen waar ze steeds in thuis wil komen.

... Uit het gewone leven ...


Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman

Schrijver: annemieke steenbergen, 25 juli 2019


Geplaatst in de categorie: emoties

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 35

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)