Netgedichten

netgedicht (nr. 67.639):

Moeten we solliciteren

Het was die dag misschien de dag
dat ik ontwaakte, besefte dat letters
samen woorden vormden,
ik nog het nodige te doen had.

Dat boekje met onbeduidende krabbels
beelden zou kunnen geven van verweven
dagen en weken, zelfs maanden en jaren
van spoken die mijn leven binnen wandelden.

Ik toch op gezette tijden wel thuis moest wezen
als er wellicht toevallig een mooi licht zou vallen
op alles wat in de voortuin of op het talud
het bewonderen meer dan goud waard zou zijn.

De regendruppels op het raam wellicht
meer betekenissen hadden dat ik kon dromen.
Zegt het anderen wellicht toch wel genoeg,
hoe een goot kan overstromen en ruiten raken.

Is het omdat ik elke dag onder het gemalen
water sta dat die beelden in de palmen van mijn handen
dan steevast ook weer in het putje spoorloos verdwijnen,
een nieuwe dag weer compleet blanco mag aanvangen.