inloggen

Alle inzendingen van Pama

1634 resultaten.

Sorteren op:

Stenen schild

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 270
Ik plaatste op het schaakbord een mythisch kasteel zonder paard of koningin op de uitkijk, alsof hun spel ongeschikt leek voor het gevecht dat ontbrandt en ik sta langs de kantlijn als de wapenmeester of heraut als een dreigend trompetsignaal van de toren schalt over zwarte wateren waar een koppel - zwart met wit - ontblote zwanen woont…
Pama28 januari 2014Lees meer >

Schaduwwoord

netgedicht
3.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 316
De finish, mijn voorgeschreven dood verman je als je tot mij spreekt ik stond te luisteren aan je deur, welke boodschap je zou brengen, beroofd van zingeving in elk schaduwwoord dat opbeurt en met het heden breekt en rust kleurt in het overvolle hoofd. gelijk een zwarte zwaan, die schuchter zijn veren strijkt, zich dompelt in het koele meer…
Pama27 januari 2014Lees meer >

Waar de narcissen zich laven...

netgedicht
4.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 309
Een nieuwe horizon raakt de haartjes in je hals, daarachter leggen duizend schaduwen een groene toekomst uit. Het doel, mijn ongeduld zo van de dromenwagen getild. Gedeeld door beide lippen, vanaf een tere huid, op handen gedragen naar het gereserveerde plekje in het landschap. De vol gedekte tafel maakt de spijs overzoet, ongewild…
Pama23 januari 2014Lees meer >

De overstijgende stap?

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 274
Het jaar doet er weer toe, de teugels van de toekomst zich nestelen op de takken van de avondschoot en hun kwetterende muzen…
Pama22 januari 2014Lees meer >

De ziel van een gedicht

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 301
Er ruist een fijne regen langs de schaapskooi van mijn overtollige verwachtingen, priemend licht is schreiend heengegaan en uit de sikkel van de maan welt een wollige traan. Daaronder grazen op de stille heide kuise schapen van een braakliggende taal, gedreven door herders van de ledigheid, ten prooi gevallen aan het mechaniek van zwarte…
Pama19 januari 2014Lees meer >

Veilig zwijgen?

netgedicht
3.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 373
Zwijgen legt het middel van het leven bloot onder de zon die jij hebt aangeboord. daarin te krimpen te of worden uitvergroot weerspiegeld in de schaduw van de vragen een woord in oude teksten waarvoor we tol betalen. Bestudeer de tranen waarin het antwoord drijft het ooit en ginder was de middenweg naar een veiliger oord. We zijn de prooi…
Pama17 januari 2014Lees meer >

Nimmer zwijgen

netgedicht
4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 286
Op de rug van de geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op een verouderd hart en op ongerept papier, ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje een kortstondig streven had. Nimmer bleef het een onbeschreven blad waarmee de wereld werd volgeklad, onverschillig voor de dood en voor het “zijn”, onfeilbaarheid…
Pama10 januari 2014Lees meer >

Genezen tijd

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 379
Als een larve sluip ik door het januarilicht de klok van maangoud kruipt langs de ramen hel verlicht wordt de cocon van mijn winterslaap waarin de liefde zich langzaam kan verstoppen Ik schuur en stamp tegen een rupsenhuid van ijzer het lichaam door de seizoenen vastgesnoerd waarin de ziel zich ongestoord kan verpoppen ik blijf een wezen…
Pama8 januari 2014Lees meer >

Wolken kunstsneeuw

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 310
Koud en onvruchtbaar als de polen wordt mijn glazen aardbol gevuld met winterlicht, in de draaiende bewegingen van de mooiste wensen ontkiemt het noorderlicht. Wolken kunstsneeuw drijven behoedzaam binnen, het zijn de souvenirs van openbaringen, gebloesemde herinneringen van een laatste rustplaats aan de buitenzijde van mijn…
Pama1 januari 2014Lees meer >

De bedoelde weg?

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 316
Verworpen in de strijd geen doel dat heiligt, ook ik heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in hun mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed reinigt de loop van mijn fossiele natuur voor een onbekende reden.…
Pama26 december 2013Lees meer >

Was mijn oude jas wel versleten?

netgedicht
4.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 297
Seconden gaan te rap om in uren te sparen, wat ons bindt is tijd, gesponnen op een wiel met wit en zwart garen waarin we ons in vluchtigheid ontmoeten en misschien dan zwaaien we wel naar elkaar. Gehuld in een universele habijt om niet in het bloed van ongeduld te verdrinken, vervagen verwachtingen in onze voetafdruk in de stuifregen…
Pama25 december 2013Lees meer >

Meestal in het klad,

netgedicht
4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 265
Wespen larven wentelen zich in de palm van een eikenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het hart, tonen in een opkomende synergie van stilte. Van niets te leven dan van de lucht en van de zwijgzame wintertooi uit de aarde om weer in de gerijpte mist te vergaan, waaruit de purperen zon hem baarde. de vlucht te vinden…
Pama15 december 2013Lees meer >

Is er nog meer te beleven?

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 290
In de geest is weinig een vast gegeven wat bij wezens bovendrijft en lukt, blijft uiteindelijk maar even. onbeschrijfelijke smart rukt aan het tintelend vel, de essentie van volkomenheid aangemeten uit het heelal en een vage hel uit zich in de gedachte van het hart het gemis zit veelal tussen beide oren. paradigma om…
Pama13 december 2013Lees meer >

Geleend reservaat?

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 292
Het onderaardse van de dingen worden bovenaards gevoed, doordat mensen elkaar verdringen in werelds mengeling van culturen die onbedoeld elkaar de weg versperren, naar de keel grijpen als het moet. Het zuigt het bloed uit de moedergrond, brengt ons verder van het paradijs, achtervolgd door feiten in het spoor van een gebroken voedselketen…
Pama10 december 2013Lees meer >

Tot het ijs gebroken is.

netgedicht
4.5 met 4 stemmen aantal keer bekeken 347
Begeerde onzekerheden, beroofd van de duurzaamheid als er slechts een gezichtspunt is heeft dit geen gewicht op een wankele brug die is opgehaald. Dat heeft een rede, het herkent zich in vele vormen, vaak argeloos naïef, vertaald naar stromend water, het heeft geen verleden, maar ook geen toekomstperspectief. Dit oneindig spel verbindt…
Pama8 december 2013Lees meer >

Zwarte lelie

netgedicht
4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 788
Bedek je ogen met een zwarte lelie de wereld is er vol van, ontsproten uit een relikwie van zijn verbeelding ontsprongen uit de schoot van aarde waarvan we allen zijn doordrongen. Hij verstond de lessen, die hem zijn ontnomen, ze ontstonden in een achteloos gebaar, private beweging van gefascineerde teksten in een steeds wisselende…
Pama6 december 2013Lees meer >

Gebroken wit?

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 313
Zij schildert in het wit samen met haar dochter dansend op de ladders van vertier op de sporten van het gebroken wit. Onder de tooi van alle jaren sausen zij de vlekken weg op smetteloze muren van de argeloze passen in hun simultane streken. Onaantastbaar, de strijd in elk seizoen met schmink bestreden tegen de bederf van hun tijd…
Pama3 december 2013Lees meer >

Ik viel stil,

netgedicht
3.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 488
Het pad in de heemtuin liep dood, eindeloze rondes die ik heb gekozen, om uit alle omwegen niets te verliezen, geen voldoende tijd meer om te belopen. zeker ergens komen we elkaar wel tegen, een kringloop niet van herhaald gevaar ontbloot, het torst het kruid van marmeren zerken, deemoed vermorst de levenstekens waar een wegbewijzering…
Pama1 december 2013Lees meer >

Dorstig ?

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 246
Ik bezing de stemmen maar kan niet zingen, ik schrijf de oerschreeuw die mij de mond snoert, het bestijgt mijn keel,ik beadem de schorre teksten die van binnen weer naar buiten zijn gekeerd. Onderga de aderlating die de stilte reanimeert, gewit in de kleuren van zwartgalligheid, gestold in de ongewelde tranen van weerbarstigheid…
Pama29 november 2013Lees meer >

Drinkbaar ?

netgedicht
3.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 268
Er weerklinkt geen samenklank, eentonig raast de wind van alle kanten drukt op de resten van de beschaving, het slechten van de ruïne is het enige dat telt. De wind heeft alle tijd, zijn onderste steen wordt over de wereld heen gedragen, houdt zich op de vlakte door ervaring platgeslagen, maakt hem meester en overwoekert hem. Wachtend…
Pama21 november 2013Lees meer >

Mist in ruimte

netgedicht
4.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 503
Gedempte stemmen die zij wilde doen herklinken dooierloos ei uit kristal verpopte vlinder gedroomde aanzet tot een nieuw begin in een aarzelende kus in een zin de lippen stijf gesloten verdooft het denken. lichtverval verdampt de trede tot de ruimte of vult zich met mist, daarin een gebroken stem, die zich niets meer kan herinneren…
Pama19 november 2013Lees meer >

Dode knuffels,

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 418
Kinderen wachten eenzaam tussen wier en stenen door ziedende hemelvrachten puin en water rusten dode knuffels aan hun schenen waar de levenden halsstarrig beschutting zoeken en moeders radeloos naar geliefden die zijn verdwenen en geteld het naakte licht slaat dreunend om zich heen. Het tart elke beschrijving zoveel gewikkelde doden later…
Pama16 november 2013Lees meer >

Tot dusver,

netgedicht
4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 288
In het vruchtvlees van het vergeten huist de pit van de herinnering, de harde kern die ik nu eenmaal ook ben in het lot, deinst terug en schikt zich als dode steenvrucht in de goede aarde. ik zoek naar sporen in de oorsprong van verklaring voor de feiten, maar oorzaak en gevolg zijn allang vervlogen en hangen als donkere wolken boven waar…
Pama14 november 2013Lees meer >

Onvoltooid?

netgedicht
3.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 266
Avonden vallen weer in het slot ernstig novemberlicht waaruit de rimpels tuimelen, versobert in het raamwerk van het laatste gebod en lijken hierdoor nog wijzer dan wij al zijn. er daalt een stilte op mij neer vanuit de oorsprong van de perfectie, zijn blindheid leert mij wat ik had kunnen, zijn waarde tikt weg in een wegvloeiend genot…
Pama13 november 2013Lees meer >

Eigen grondgebied?

netgedicht
4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 297
In warme ideeën ben ik aangespoeld door naamloze nachten ben ik ontworpen twee bekenden die mij hebben laten modelleren in een herfstoven waarin ik vurig ben geworpen. En blind gemaakt voor al het latere schaduwwerk. het middelpunt, de injectie met het zaad van de astronomische wet van melancholie, zij drijft de spot in de mantel van het…
Pama10 november 2013Lees meer >

Fluwelen toekomst?

netgedicht
4.7 met 3 stemmen aantal keer bekeken 663
Te vroeg donker op een avond van stromend water, wij voeren vooruit op een naderende bui die de emotie heeft verwoord in een landschap van het ongewisse. mistige verten, verstomde beelden verstrengeld, lui te onderscheiden in twee gedachten, schaduwen van ons maar verder tot elkaar de maskerade van de maan in kuisheid vermomd…
Pama8 november 2013Lees meer >

Tanend licht

netgedicht
4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 315
De kettingwind rukt aan zijn muze waarin de toon verandert, lief en leed verankert in een voortschrijdend verhaal, verslaat de eenzaamheid tot aan de grenzen van de moraal of een ander woord gebruikt als het hemeldak zich sluit in een tijdloze melodie, een kameleon van geluid, zijn zwijgzame boreling waarin ik meer te biechten…
Pama5 november 2013Lees meer >

Er was aarde om ons heen.

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 321
We dwaalden eenzaam met z’n tweeën alhoewel we reeds vertrokken waren toch raakten we elkaars harten aan, met doel onze geur in een moment van de toekomst te polijsten, ontdaan van willekeur. Het korstig grind ontlokte zinnen uit elke tred, uit iedere kiezel ontsteeg een fragment van een geprojecteerd beeld op het geparelde doek van de…
Pama3 november 2013Lees meer >

Allen die mij voorgingen

netgedicht
4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 272
Het was soms onbedoeld of ik van voren leefde of juist achterom zittend in een lege kamer op een stoel aan het raam dat uitkijkt over een wereld die zich niet grijpen laat. Waarin het heden wordt gewist, en het verleden verzonken ligt als marskramer die zijn waren reeds lang had verkocht boven een wolkendek dat naar verdieping leidt…
Pama31 oktober 2013Lees meer >

De boog van de schepper

netgedicht
4.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 325
Door de boog van de schepping aan te spannen sluist het beeld van gisteren door het innerlijke oog. Raakt z’n pijl de roos van het licht waar de schaduw van de tijd de rug recht in zijn afgesloten kooi. We zijn een theater van het geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen uit het heden. Publiek, de dichters…
Pama28 oktober 2013Lees meer >
Meer laden...