Alle inzendingen over Onbedorven

De liefde is op vreugde gebaseerd Gevleugeld gelanceerd Onbeteugeld en soms onbeheerst De liefde is: een geel met groen gebiesde vis, in water zo helder en fris, als de gedachten van een pas verworven nog onbedorven jonge pater op weg naar de mis.…

Het zijn slechts voet-prints die we achterlaten voor de eerste stap nog onbedorven zand, waren slechts een korter leven beschoren dan gedacht de bezem van de tijdswind kwam eerder dan verwacht als ik ergens anders aarden kon ben ik rijk of berooid door eigentijdse en vervlogen symbolen gedwongen afwezigheid dat er al iemand voor…

altijd gevleugeld en met een altijd vlammend zwaard tussen ons in Komt me nog meer vertellen hemelse nakomelingen voorspellen maar (wat ze achter haar rug houdt) geloven durf ik het niet Dan vallen alle kruiswegstaties om dan stijgt ze terneergeslagen weer op fietst langzaam en eenzaam naar het paradijs terug Toch blijft in mijn koelkast onbedorven…

verrukking terug af en toe nog net te vingervlug omdat ik me weer jubelend in je woorden stort ondeugend antwoord ik vol enthousiasme schaterend kan ik je pretlichtjes haast staren met heel je zijn ben je mijn hart binnen gevaren nadat ik ben gevallen voor je heerlijke sarcasme mijn hemel wat ben jij een prachtige vrouw ik bewonder je onbedorven…

Zalig zijn de dagen van begin De voorgeboorte waar alwetendheid In 't magma van terra incognita Schuilt als een eeuwig voortdurend elixer De alchemie van onbedorven sferen De onbevlekte dagen van begin Nabij spelonken van het limbisch stelsel Ligt diep verscholen in de hersenwindsels Een paleontologisch moederdier De substantia…

Ik zie in zijn vuisten het penseel die het leven laat leven, onbedorven patronen die zonder wetenschap zichzelf telkens klonen en waar kleur vele afgronden verandert in spreuken Hoedanig zoals zijn lot zal zijn dicht hij beurtelings langs paden die bezaait met scherven doch ook met lillapaarse bermen zijn die rijmen op de vele altaren waarvoor…

Nog zingt de oude, onbedorven toon.…

In de reinigende stroom in palm van seizoenen heb ik de mens in mij afgestroopt, leek het bijzonder om niets te hebben of te willen en alleen met de liefde onder een onbedorven hemel te staan, een zon die zich een ongerepte weg baant naar de essentie van het bestaan, het zwijgen betaald met een allerstilste klank als blote schaduw…

Kracht en broosheid tekent, een halo rond haar zonneogen tranen uit haar licht ontsnapt als meiregen beneden lijkt alles nog onbewogen in de droge grond, evenwicht in een onbedorven landschap.…

Opnieuw meegenomen naar dat jonge, onbedorven frisse begin dat ons bemint en bezielt. Waarin we zo vol zijn van de belofte die aan ons gedaan wordt, we er zelf deel aan worden. Zozeer dat we alle goedheid zonder reserves over de akkers uit willen strooien. Wie zaait zal oogsten! Lente, wij kunnen jou niet bezitten, enkel beminnen.…

rusteloos verwaaiden alle lichte en onbedorven tonen van het evenement een enkeling had dat ritme nog in de vingers de grote gewrichten waren zwaarder gewend zij verbonden zich met aardse zaken zoals modder verdord gras en de nieuwste sprieten in de plas waar monotonen dreunden geleidde de aarde het kreunen en steunen van pittige…

jongen geduldig luisterend naar verhalen de konen rood, de ogen glanzend, ver lijkt me zo onwaarschijnlijk echt lijkt me zo groots, onvatbaar voor mijn handen Het leven van de kleine jongen geduldig verhalend van zijn school van meester die hem niet begrijpt van kinderen die zijn fantasie niet vatten Dat leven is zo mooi, zo hard, zo onbedorven…

jongen geduldig luisterend naar verhalen de konen rood, de ogen glanzend, ver lijkt me zo onwaarschijnlijk echt lijkt me zo groots, onvatbaar voor mijn handen Het leven van de kleine jongen geduldig verhalend van zijn school van meester die hem niet begrijpt van kinderen die zijn fantasie niet vatten Dat leven is zo mooi, zo hard, zo onbedorven…

Daar is net iets acht-, negenjarige gaande, een dichtbegroeide schutting in de zon tussen burgermansschuurtjes en onbedorven buren in de uni, kat en vlinder, 'komen jullie binnen?…

Ik weet dat als ik door mijn grenzen breek, de verte nieuwe horizon en tijd onthult, dan ligt de toekomst voor mij open, laaf ik me aan eigen, onbedorven bron.…

Ach, konden we maar terug gaan naar die lentetijd, te verdwalen in de regenbogen van beider ogen, in overtal de kansen wogen, bevlogen van geloftes naar de wereld en onszelf, ingetogen onbedorvenheid, fundament van het onvermogen, de kwalen van het ongeduld, onbegrepen en miskend..…

Lief kind, jij tintelt nog van levenslust 't is of iedere nieuwe dag je kust blijf jij maar rein en onbedorven leef jij maar verder zonder zorgen. Maar ik benijd je zo, lief kind omdat ik steeds weer in je vind wat nimmer meer van mij zal zijn.…

gebarend kwebbelde er lustig op los vandaag liep ik in ons Blauwe Bos een groep vrouwen liep al giebelend en kwekkend achter me aan ze ervoeren niets van de natuur lieten waarvoor ze kwamen volledig aan zich voorbij gaan en overal waar ze langs liepen raakten vogels en reeën overstuur nu snap ik wat er echt gebeurde daar in het nog onbedorven…

Blijf de kracht der jonge jaren, Blijf die onbedorven geest, En dat edel hart bewaren, Dat ons dierbaar is geweest!…