163 resultaten.
dichten is knokken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 264 soms is dichten
ledigheid verbergen
achter wollige woorden
dan weer is dichten
vertedering oogsten
in willige woorden
doch meestal blijkt dichten
kwetsbaarheid verbloemen
het met fragiele woorden
weerstand bieden...
maar voor de meeste dichters
blijft het knokken
voor elke strofe die met
wegstrepen wordt bedreigt…
Springende lente
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 142 Wollige schapen
plompverloren in de wei
warmpjes bij elkaar.…
Het wollig begin
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 60 ik heb de
eerste garens
al gesponnen
uit het wollig
begin van het
nieuwe jaar
een selectie
die nog nat was
waarvan de kleuren
nog niet helemaal
pasten in het
ton sur ton van elkaar
de laatste stukjes
uit het oude jaar
heb ik wat afgeraffeld
nog net geen broddelwerk
maar niet de kwaliteit
waar ik altijd voor ga
managen van tijd…
Wollig taalgebruik
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 354 De ooi zegt, daar d'r dochter flirt:
'Je bent nog maar een lam,
dus staak het. Als het weer gebeurt,
dan geef ik jou een ram.'…
wollig popelgezwam
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 167 stobben liggen blakend op de bleek
ik neem iets wolligs waar, ik popel
amai, het is hem, de zeldzaamheid
rafelige hoed, mee zo velen hier bijeen
we ruiken gebakken eiers mee spek
Sefke roept, kijkt in zijnen koekepan
zwammen zeg ik, gaan we hallucineren
mekaar bestoefen of plezant broebelen
d’r staan meer dijken dan deze morgen
overal…
Uit wollige woorden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 je spint
de waarheid niet
uit wollige woorden
omdat die in
het onderhuidse
zijn geboren
de tonen
kleuren niet in
modulatie en gevoel
alleen met
zachte handen
in leiden en begrijpen
zullen deze spinsels
ooit tot eerlijke
ragfijne garens verglijden…
Dun en wollig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 264 Hij was een wulpse hazewindhomd,
maar het maken van een kind vond
hij problematisch, want met teven
wilde hij niet samenleven.
Hun gestalte vond-ie knudde.
Hij zag een herder met een kudde.
De reu vond één der schapen mooi:
het was een welgeschapen ooi.
Hij hoopte op bevrediging,
zodat-ie met 'r medeging
en zei: 'Ik wens je aan te raken…
pluizenaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 377 mijn letters zijn als wollige pluisjes die
zweven boven het gras
ze lijken eigenwijs strelen zachtjes mijn
gezicht en het jouwe
de wereld is groot voor hen ze komen neer
met een plofje dat ik eens zou willen horen…
Dansen
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 919 Dansen met jou
Is als een zweeftocht door
Warme wollige wind
Ineengestrengeld, ademvermengd
Jouw gezicht tegen mijn wang
Je ogen in die van mij
Dansen met dansen…. Ik hou van jou
Dansend de eeuwige wals van liefde…
HOMO SCHAPIENS
snelsonnet
3.0 met 26 stemmen 1.627 Zijn ambtenarentaalgebruik is wollig,
zijn tempo traag, een slome slaapverwekker,
zijn regelfetisj meestentijds gemekker,
zijn logge kudde goeddeels overtollig.
Zijn blauwe tong ? Ach, zoiets komt aldoor
bij ambtelijke pennenlikkers voor.…
zoete herinnering
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 722 als een wollige suikerspin
hangt ‘n besneeuwde twijg
binnen handbereik
ik snuif de geur weer van
een kermiskraam, trek mijn
vader stilletjes aan zijn jas
in m’n hand smelt wat vers
gevallen sneeuw…
Bloesem
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 90 Een wollig lammetje blaat
Ik zucht.
Er zit liefde in de lucht.…
Inhumaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 De grootste zonde
die we kunnen begaan
in deze tijd
als het gaat over
onze medeschepselen
is niet door ze te haten
maar door onverschillig
voor hen te zijn
ze als pionnen
op het schaakbord
van het politieke spel
te verplaatsen en
in wollig taalgebruik
hun pijn weg te praten
dat is de essentie van
onmenselijkheid.…
Mist
snelsonnet
3.0 met 12 stemmen 253 De wintermist ligt als een donzen deken
geluidloos wit en wollig in de wei.
En in het donker weeft de sneeuw een sprei
die klaarder tot mij spreekt dan alle preken.
Dit beeld zorgt strakjes voor een warme lach
als ik me insmeer op een zomerdag.…
Klaagzang van een schaap
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 536 over een dam scheren
mijn zusters, hoeders volgen
hun wollig geblaat
het rode kruis zorgt niet voor
schapen die zijn uitgeteld
de maag indachtig
zult gij mijn lam offeren
aan de barbecue
hoe lam tweebenig schepsel
kunt ge naast vraatzuchtig zijn…
Schapen op de hei
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.052 De zon doorvonkt het bruin wollig haar,
Verzilvert de randen
Met blinkende banden —
De vachten,
Ze wachten
De knippende schaar.…
Kat ligt er op
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.157 Ik tik de taal
Zachtjes vooruit
Niet te vlug
Poezenkind
Op mijn schoot
Op haar rug
Ik aai pluizenbuik
Kriebel kattenoor
Hoor gesnor, sonoor
Ik tik de taal
En krijg een haal
Over mijn hand
Wollige warmte
Nagelt mijn dijen
Ligt nu weer in haar mand.…
Er was eens
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 218 Nog slaperig haar wangen rozig
lippenrood
de nacht bracht ze niet
dus laat ze maar komen
dagdromen
vol geur en kleur en warme wolligheid
aan romantiek
handen wrijven over armen
langs gesloten ogen
rekken strekken
de fluister glimlacht
begint bij het begin
er was eens ……..…
naar de overkant
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 586 dit strakke land
met akkers stug en stevig
en sloten als een streep
tot aan de horizon
vermoedt het kabbelende water
waar schapen wollig
grazen aan de dijk
zachtmoedig en onwetend
van deze volgepakte veerboot
die 't wolkend eiland meer
en meer in zicht brengt
op de vaart van wind…
Herfstmiddag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 168 Wollige wolkjes
scheren het groen
onder gegolfde lucht,
gouden gloed
verteert in bermen.
Tussen klavers
sterft oktober
in bladvormig bruin.
Drassig
staart de aarde
de laatste grassen na.
Schaapsgewijs
nadert het grijs,
de herfst
is zacht dit jaar.…
In roets en schicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 76 ik weet het grut
de grijze bolletjes pluis
hoor ze piepen in hun huis
waar het ouderpaar
de bekjes vult van
het jeugdig ongeduld
in roets en schicht
met tomeloze vaart
tot de herrie is bedaard
het wollig spul
op de laatste zonnestraal
in alle rust de nacht ingaat…
Echte liefde
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 250 De warme wind
waait wollige witte wolkjes
langs de knipogende zon
de miezer voelt
als vochtige vlinderkusjes
vrolijk fluitende vogeltjes
fladderen vlak voor me langs
mijn aura weet zich gekoesterd
dankbaar geef ik de natuur
een dikke zoen terug…
Onze overgrootmoeder
gedicht
3.0 met 3 stemmen 10.218 De wielen van het rijtuig hadden
iets wolligs geraakt. Het valwild
bleek een kleine knuffelvos,
niet veel ouder dan het bakerkind.
---------------------
uit: 'Vallen', 2012.…
portret van een kind
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 499 ik zag
een kind rennen naar de zon
en naar heuvels
wollig groen
het keek omhoog
omlaag
en uit haar lichte haren vlogen vogels
zij kuste ze, waaiend
één voor één
engelen werden stil
en ik huilde
bestond
in dit enkelvoudig begin
schenk me wierook
de dood is te machtig…
Markt in Buchy
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 545 Geuren, veren, snavels, kleren,
staarten, vachten, kazen, vruchten,
luchten, pluizen, overdekt,
wollig, donzig, meter strekt.
In geschuifel, luifel, luifel,
staat ze stil, neusvleugels trillen,
spiedend, speurend, rij na rij,
ruikend, snuivend, mmm … daar is hij. Hij!…
Meer dan ‘n stoel,
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 53 n blauwe lucht
waarin ‘n berglandschap
van lobbig geklopte room
aan de horizon een
eiland van grijs zand
voor het eiland
helderblauw water
en daarin een stoel
een stoel in het water
niets meer niets minder
en toch is de stoel
zoals hij daar in het water
onder de blauwe lucht
met wollig witte wolken
meer dan een stoel
veel meer…
In de Wolken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 124 ‘Lieve jongen, ik weet
niet hoe het uit te leggen
maar laat me zo maar zeggen
die wolkjes die je aan
de hemel ziet staan
zo heerlijk wollig zwevend
daar zit zijn oma ook tussen
echt waar – springlevend.’…
De ijsbeer
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.884 Iedere keer weer
die eindeloze vlakte
van geribbeld ijs
Iedere keer weer
die grenzeloze leegte
van vastgevroren sneeuw
Iedere keer weer
die onmetelijke kou
prikkend en bijtend in de stilte
Maar vannacht
schoof er plotseling
een ijsbeer in het beeld
wollig wit, oneindig zacht.…
Wie zwijgt
gedicht
2.0 met 37 stemmen 22.651 Ik sta erbij, ik kijk ernaar,
wikkel het in toegeeflijkheid en wollig stilzwijgen,
was mijn handen
en leg het weg,
en onrecht slaapt, onrecht groeit,
onrecht huilt tranen met modder in de maneschijn -
nóg is onrecht tamelijk klein.
-------------------------------
uit: 'Wie A zegt´, 2003.…
Aandenken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 de nachten lengen tot rode wederkeer
naar 'n herfstige dood, wollig gekleed
in grondmist en doorregen met rag
op elk pad dat ik onwetend betreed
het lijkt alsof verloren stemmen in die
zachte, verstilde draden zijn gevangen
alsof iemand mij zegt dat dit eeuwig
leven naar eindigheid doet verlangen…