Alle inzendingen over ze dragen hun parasi

vanachter 't venster kijk ik in de nachtelijke straten met 't denken aan grootmama gewijd wiens verhalen van een avondklok hongersnood en sterren dragen in deze tijd als een schaduw naast mij glijdt hemelwijd met al ons denken aan de virusdood gewijd…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg. Aan mij presenteerde het, het krachtig sterkste en zéér schoonste bevrijdingslicht…

toen je papa’s bromstem vol zoete zangwoordjes hoorde over schaapjes: hadden die nog witte wol? en je mama’s tedere bedroefde handen voelde op op het zachtste plekje op je hoofd toen die overweldigende liefde resoneerde in je fragiele gave baby-lijf toen wist je dat het goed was een leven lang en daar ver voorbij zullen…

Met een rollator of een scootmobiel Bezorgde menig oudere de klanten Of andere toevallige passanten Veel oponthoud. ´t Is kennelijk hun stiel Waar is de tijd dat ouden en bedaagden Omtrent de jéugd van tegenwoordig klaagden?…

Met keiharde muziek en lelijk licht Hield men mij wakker tot de morgenstond. Toen wist ik niet meer waar ik mij bevond En kreeg een flinke plens in mijn gezicht. Wie zoals ik het leuk vindt uit te gaan Heeft dus reeds menig marteling doorstaan.…

Achtervolgd door de waan Van de dag probeer ik De werkelijkheid te verstaan Door de waarheid te zoeken, De waanzin los te laten, Te eindigen met een kristalhelder Licht dat deze dag beschijnt - En door de mist in dit Doorleefde hoofd neem Ik onverwacht de voordeur Uit het verleden waar dat Me zo eigen was, maar door De mist…

Vanwege tal van halve moordaanslagen Tijdens de voetbalsport, die oorlog is, Is het naar mijn idee een groot gemis Dat voetballers geen voetbalhelmen dragen. Zij maken van zo’n helm vast graag gebruik, Vooral ook bij een kopstoot in de buik.…

Dus straks wordt ook in Nederlands wellicht Het dragen van een chador nog verplicht.…

Critici die zichzelf niet kennen, ventileren oordelen. Wie een criticus kritiseert, is een criticaster. Criticasters ziften muggen, of neuken mieren. Critici die zichzelf kennen, ontmaskeren criticasters. Teksten blijven ze schrijven. Meningen blijven ze delen. Oordelen slikken ze in. Dichters ziften hun gedichten, liever zelf.…

Zoals altijd in Ons overgevoelige Kikkerland worden Waarheid en fictie, Oprechtheid en leugen Omgedraaid - In Nederland leef je Altijd in de omgekeerde Waarheid - De omgekeerde wereld Is het waarin ik leef Daders worden uiteindelijk Altijd beschermd - Over hun slachtoffers Heeft niemand zich ontfermd En zo gaan pesters…

Ik wil je dragen tot het einde daar is Je mag nu rusten in mijn armen Deze weg zal moeilijk zijn in het gemis Je mag je nog een laatste keer verwarmen Ik wil van je genieten nu het nog kan Het afscheid komt steeds dichterbij Je mag je woorden laten strelen dan Drink ik ze in tot het einde nabij is Ik wil je dragen tot het einde daar is…

Te zwaar is de Schoonheid alleen te dragen! Volk waar zijt gij -? 0, helpt mij de trage hemelen schragen. Draagt ze met mij! Laag hangen de wolken over de gronden - Varen voorbij! Houde' u de donkere steden gebonden In hun galei? Dof dreunt de zee onder de eenzame luchten Aan Hollands zij!…

Stapel opnieuw met mij die stenen de ondersten bovenal en kijk hoe ik blijf graven, pa zolang er aarde is in mij; draag me als ik val.…

Niet alleen duister wil ik lichten maar vederlicht jou dragen door warme dagen die licht uitstralen van jou naar waar de bron vandaan komt die jouw warmte omhelsde.…

Maar er is Een die ons wil dragen altijd voort; onrustig is ons hart, maar er is ook Gods Woord. Op het feest van Augustinus, van wie die aanvangszin heel bekend is.…

Ik kan 't niet langer dragen.…

Verstild hoofd, zo stil, ondanks ik altijd wat denk te horen, stomme geluiden kwetsen dovemans oren en de witte vlekken van mijn geestesoog, berusting is wat ik zoek, verlamd en overmand, doe ik de dingen die om een antwoord vragen, die komen niet, stille wijsheid laat zich in een illusie dragen.…

Als een vette vogel op een dunne tak Schreeuwerig, niet waardig zoals verdriet dat soms kan zijn -stil sereen en draaglijk Zo weegt het…

Soms zie ik jouw doodsgezicht in een spiegel vol verwijten herneem ik de intense stilte in een ademloos gevoelig hart voel ik de tijd die ons alleen laat in onbeantwoord vragen ben ik jouw ziel in dood zijn blijven dragen.…

Ieder huis heeft zo zijn kruis te dragen in het leven. Proberen niet te klagen. Maar bidden dat God de kracht mag geven.…

zich voor waar mooie ogen kruisen waar hemelbogen welven naar zichzelf en naar elkaar We waden stevig door in de spiegel der gedachten de hemel kan wel wachten als menselijk metafoor Jouw handen dansen sierlijk de ruches rond mijn hals en waar wij liefde zingen droomrijk en geriefelijk zal ik jouw adem flanken jouw kus op lippen dragen…

Een groot verdriet te moeten dragen Waarom moet dit mij treffen? Mensen kunnen dit niet beseffen Stellen vaak wel allerlei vragen. Troosten brengt je in verlegenheid Je weet niet wat de ander voelt En wat er precies wordt bedoeld Het is een moeilijke aangelegenheid.…

Het woord dat je blijvend mee moet dragen.…

Er is vaak veel leed in ons leven te dragen Vreselijke dingen die ons persoonlijk raken De dood van een geliefde moeten meemaken Dit roept op tot heel veel “waarom” vragen. Zoals: Waarom moet dit ons toch treffen?…

Het is goed om naar Gods leiding te vragen En ons in vertrouwen aan Hem te geven Zijn leiding hebben we nodig in dit leven Hij wil steeds onze moeiten en lasten dragen.…

Door deze mens zo welbewust beslist zal men ook mij op handen dragen want na de dood ben ik zijn kist.…

Altijd zal ik je dragen. --------------------------------------------------- uit: 'De buigzaamheid van steen', 2005.…

“Niet klagen maar dragen” wordt er gezegd Nergens een lichtpunt, alleen maar zorgen Dat gaat maar door, iedere nieuwe morgen Misschien zijn al die klachten wel terecht. Klagen is van alle plaatsen en tijden Je wilt er graag met iemand over praten En voelt je dan niet zo eenzaam en verlaten Maar toch probeer je klachten te vermijden.…

Het zijn de handen van de Heer Die ons door het leven dragen Met alle moeilijkheden en vragen. Het zijnde handen van de Heer Die ons de juiste wegen wijzen Zodat we nooit verkeerd reizen. Het zijn de handen van de Heer Die uitnodigen om tot Hem te gaan Hij zal ons in Zijn liefde gadeslaan…

Draag me zacht, gelijk een blanke Lampenvlam in woel'ge lucht, Eer dees kostbaar-laatste spranke Leven dove met een zucht. Draag me zacht: hoe daalt zo dicht en Hel de hemel over mij.... Ben ik reeds de sterrenlichte Poort der eeuwigheid nabij....…