Alle inzendingen over filosofie

Verhef mij tot de grote droom van ’t zwijgen, tot waar de ziel haar eigen vleugels vindt en niet meer hoeft naar willekeur te neigen maar kijken durft met ogen van een kind. Verhef mij tot de hoogte van erbarmen, tot waar ik stilval bij gebrokenheid en niemand nog maar enkel wil verwarmen omdat ik hoor hoe nood ten hemel schreit. Leer mij…

Waarom steeds klagen, sterveling? Je leeft toch? Tel je zegening!…

ze lacht cryptische lyrieken, de muze van de gestolen tijd haar stuwende teksten en nummers in verschillende talen zitten vol met intelligente metaforen. Haar liefde tot harmonieuze muziek is toegewijd, beperkt de arrangementen en bevat herhaling... want de inhoud hebben de lyrieken aan een vreemde titel ontleent... de parallelle…

Ik open mijn hart adem en zing tegen De verdrukking. Dans vuur van de hemel in een lentelied Mijn hart wordt warm en wijd als het hemelblauw Oog in oog met het leven. Zie ik de koude blik van de dood Hoe hij zijn ogen sluit!…

Is m’n essay geen wetenschappelijk succes noem ik het een prozagedicht, ik zit dus als dichter-filosoof altijd goed. Onderweg pluk ik de rijpe dagen, voordat anderen er met mijn leven vandoor gaan. Ik vraag Tamara m’n mooie donkere vriendin, waar ze was in de ijstijd om me te warmen toen ik met half bevroren lijf evolueerde in…

het gelijk van vissen vingers het kwintet van de complicaties en braille het gelijk van de ogen op borsten het aanraken van de taille der vertedering het gelijk van honderd tegelijk zingende bossen het gelijk van het gelijken op een grote gek die door drinken denkt - in de rivieren drijft de hemel mee met de aarde en de werelddelen…

Mijn ego staat niet toe klein te zijn ik ben er niet groot genoeg voor. Beschrijving met een minimaal aantal woorden, vraagt om maximale kennis. Op de ravijnrand is het uitzicht het mooist, fluistert de duivel in m’n oor. Onze plicht is de aarde beschermen wat zonder ons niet nodig zou zijn. In dromen is de mens onbewust van zijn beperkingen…

Hij had gelijk, de oude baas mijn grootvader Nardus “Coba” zei hij: “Een bus en een tram en een man moet je nooit achterna lopen” die fluister bereikte vanmorgen mijn oren weer toen ik me al haastend voort bewoog maar toch bus honderd dertig voor mijn neus weg zag denderen “soms komt Jantje laat thuis maar soms komt die ook helemaal niet…

omringd door roze bloesembomen wil toch niet zeggen dat de kerk ineens kleur gaat bekennen…

dichter word je als dusdanig niet geboren je wrikt en wroet je strak door je cocon een strijd die je ter nauwe* winnen kon met spinrag van je voet tot aan je beide oren ‘k strek me uit, vleugels drogen in de zon in een kil landschap dat me amper kan bekoren schreeuw ik het uit en bazuin het van de toren in ‘n koel en onverstaanbaar vakjargon…

Kijk uit waar U loopt en strompel niet waar geschreven wordt vallen letters. Wolken pakken zich samen boven zee verbeelden gezichten op de Pyreneeën. Ik vraag de winter om aan de kust te zorgen voor witte kerst uit m’n jeugd. Mensen als zandkorrels op het strand op afstand lijken ze allemaal op elkaar maar vergroot is geen korrel dezelfde…

Kijk in mijn wereldwijde ogen, ik ben je vijand niet, noch de bloedwraak ik ben van gelijke dichterlijke visie enkel en alleen verschillend van oorsprong. Wilskracht draagt de kracht, de macht en ook de laatste hand en adem die ik je in vertrouwen gaf, is uiteindelijk langverwachte adel die zich bloedend wentelt in hervormingen, een gezamenlijke…

De mens is een raar geval hier op aarde een curiositeit wat niet opvalt omdat er zovelen van zijn geen dier in eigenlijke zin want veel wreedheden ik houd mijn hart vast voor het pad der mensheid maar heb toch goede hoop omdat het Licht hem bewaakt dat ie net niet te veel zottigheid uithaalt waardoor hij niet meer verder…

Dolend volgt de mens nederig de eenvoudigere weg, die verborgen ligt, als een lange puzzel in het groen om de betekenis van nederigheid te kennen zelf wil hij de ogen sluiten, en kijkt weg..een nieuwe animatie enkel het gevoel volgend en zonder veel na te denken zoekt hij zwijgend te ontsnappen. hoe van de ingang zonder hulp naar…

Niet zomaar iemand verandert snel in niemand dat gebeurt telkens weer als niet zomaar iemand van gezicht verandert want iemand anders blijft dan ook nergens meer door(denken)…

De man met een titel, hij was bijna koning geworden zette een punt achter zijn carrière en overvloede de rechtbank ter plekke met zijn citaten, om hem op de troon te verheffen met zijn hoogste vorstelijke dromen. In het land van illusie.. wilde men hem overwinning in de strijd garanderen maar dan herviel de grootmoedige prins…

het voelde zo gewoon we hadden de tijd zowaar gestild met zachte hand verdreven terwijl de nacht tevoorschijn kroop en wij in het milde licht van de maan als kinderen naar de sterrenhemel keken hoe wonderschoon ook het ijle ontwaken de zon nog rijpend tussen takken en twijgen langzaam klimmend boven het slapend land waar vogels…

Evenwicht in het extreme De wereld uitgesneden langs sjablonen van het blind geweld geweld, gevoegd in voorbewerkte stenen, ingelegd met specie van het zwoegen,waar geen bloed meer uit kan treden, zelfs geen tierend mos, zelfs geen onkruid welt op gave bodem, niets dan dode licht erboven, niets wat ons verplicht raakt evenwicht, van aarde…

Schaduw verlicht mijn ziel waar het zwart van gal onzichtbaar blijft tot het moment dat de bom barst.…

De zilveren kristallen van de ontwaakte ziel, achterlatend op het raam van het leven zullen op een koude mistige dag, zichtbaar zijn voor heel even. Een blik van onverzonnen waarheid, Waar het vergruiste leven door heen schijnt De zilveren kristallen op raam in de ochtendgloren Mijn verloren adem welke aan de andere kant verdwijnt…

In steen gevangen, gehouwen in het blok steen getekend werd mijn welkom mijn schat, als een illusie die ik in fraaie woorden hulde. In steen met getekende lijnen onderverdeeld, mijn zoete gedachten de realiteit die wij waarnemen schuilend achter een onzichtbare werkelijkheid zonder schijnheiligheid en bedrog. Als een antieke fontein…

Met de mond beleden door het hart ontkracht voor de daad een reden voor de ziel de nacht…

Wie zo ernstig is beschadigd kan het litteken weerspreken slechts door falen en gebreken is de dichter begenadigd wie van woorden is verzadigd mag de blinde vlekken lezen want door vragen, stom gerezen is de dichter begenadigd wie zich tot drenkeling verwaardigt beschouwt het leven als een stunt als water naar het laagste punt is de dichter…

in dualiteit, keer ik terug in liefde, centrum van eenheid…

Zomaar aanvaarden hoe de dingen komen: het licht, de duisternis, de dromen. Zonder altijd te willen veranderen, verbeteren, voltooien. Hoe moet een mens dit leren? In stilte zonder haast te drinken van het nu; en door de tijd niet steeds vooruit te hollen.…

Alwetenheid, al was ze een illusie de ontwikkeling, een potentiële bedreiging voor onszelf gedachten zouden kunnen passeren op wetenschappelijk gebied.. alsmaar slimmer..alsmaar concreter doorkruisen ons achtergebleven stenen tijdperk..onze rijpheid in dingen. Mooi, het gepraat in onszelf op zoek naar wetenschap het menselijke brein…

Over een uur, dan kom ik je halen Gaan we verdwalen in oude verhalen En laten we ons in nieuwe verhalen bijbetalen Kunnen we weer opnieuw ademhalen. Over een uur, dan pas.…

ik wandel zo graag met de vredige waan dat de nacht zich gedraagt als een goede vrind maar in de oude sporen van mijn voortbestaan drijven dromen weg met een noordwestenwind nu brengt u terecht zonder enige schroom ter sprake waarom juist in die waairichting idealen verdwijnen vaak gepaard gaande met regen en ander hemelbraken…

zeer strategisch roept de "voorhoede" van het krachtige leger zwart /wit tot orde een werkelijk kleine selecte hechte groep, klasse vult de sfeervolle omgeving. Een kleine troep, avantgardisten bijzonder gekwalificeerde soldaten speelt het originele en lankmoedige bordspel met een haast geheime militaire strategie. Elke zet doordacht…

Je kunt me niet vergissen omdat ik vergeten ben dat taal ook letters heeft en niet alleen gebarentaal is zonder komma's en punten.…