Alle inzendingen over maatschappij

Op goed vertrouwen ben ik hierheen gekomen – Wie heeft mij nodig?…

Ik zat me gister stierlijk te vervelen, Dus riep ik al m’n vrienden bij elkaar, En smeedde snode plannen - wie, wat, waar? -, Verlangend naar gewaagde taferelen. Die avond bij me thuis schonk ik de port, En speelden we een potje Ganzenbord.…

"Kijk daar!" aan de overkant tussen het riet staat een ooievaar wie wordt hem gewaar? tussen de molen en de sloot staande op één rechter poot…

laat vliegen, laat haar vliegen de witte sluier met blauwe kraaltjes naar het luchtruim van mijn geliefde Anatolië laat gaan, laat zweven naar verre landen met brandend verlangen de geur van tijm, de geur van mint de wilde rozen van het Taurus-gebergte omhul mijn witte sluier met blauwe kraaltjes met de sfeer die je meebrengt uit Ephese…

Dichter, laat de vlammen dansen in uw haard, hout in ’t vuur, bouw hoog de schansen, niets gespaard. Hout in ’t vuur, dat al de vanen waaiend zijn, dat het vuur verteer uw wanen na veel pijn. Dat het fel in de ouwe schouwe vonken spat, eenmaal zult ge zeker bouwen nieuwe stad. Wèg wat drukt en wat doet lijden, wat u deert…

De leugen houden zij in hun houding mooi Slechts om de waarheid te verbergen Uit angst schromen zij Bang voor hun innerlijke Echt beklemd tot-en-met Zij leven leugens tot EERLIJKHEID zegt STOP Vanaf nu gaat recht zegevieren Van angst schreeuwen zij Slechts bang voor gerechtigheid In waarheid ingebed…

Het waren late veertigers die zich nestelden op een terras. Hun ogen kregen iets glazigs toen ze praatten over hoe het vroeger was. Hun vrouwen waren fijn en strak daarmee werden ze graag gezien. Nu zijn hun levens zurig en brak, hun begeerte werd clandestien. Ze dronken teveel maar werden niet ziek. -bij Ronda is de wijn erg goed-…

'k Zie het aan je ogenblik dit is niet het juiste ogenblik snel alleen het einde dan . o ja en aan het begin staat een Hoofdletter zo, je bent weer helemaal up to date voor dit moment…

bij het opruimen der slagvelden komt men soms rare dingen tegen zoals een jongen van 18 die ook graag 100 was geworden met blikken medailles op de borst maar het er is helaas iets tussen gekomen namelijk een kogel met zijn naam er op recht tussen zijn ogen maar de stank van zijn rottend lijk zal nooit de paleizen van de keizer bereiken en…

Rook en pluim gebroken wit waterschuim gevallen grijs Uit de voeten in de benen haastige stappen kromme tenen Blije mensen vrije dingen dwarrelvogels verdwaalde kogels Verdorste glazen suizende bollen lekkende vaten draaiende kolken Emmers vol tranen handen van spijt dansende schimmen breekbare lijn Donkere stegen verlichte…

Het was zo'n ochtend dat de wereld wel een warboel leek, waarin er om mij heen zo veel rumoer te horen was, dat geen geluid erbovenuit kwam. Elke tel vermoedde ik een opstand of een rel, maar nergens zag ik mensen, iedereen stond binnenshuis te kletsen of alleen te staren naar een televisiespel. En ik? Ik liep alleen wat in het rond en…

Ter Waarheid streeft mijn twijfelend gedacht, ter Waarheid streeft mijn rusteloze ziel, ter Waarheid wille ik steeds met al mijn krachten, ter Waarheid, bron van balsemende vrede. Zo leef dan, Jongeling, en onweerstaanbaar vervoere u Drift tot levenswerkzaamheid, door lenteweder, zomergloed en winterstorm, door zonnewonne, maneschijn en…

Hij die geen paspoort heeft telt niet echt mee hetzelfde geldt mutatis en mutandis ook voor haar - getransfereerd of zonder een ID getransgendeerd Behorend tot het anonieme leger der ontheemden zonder document landverhuizers c.q. illegaal asielzoeker of vluchteling die géén direkt herkent Of als illegal alien erkent -woon- of verblijfplaats…

mijn ouders hebben de oorlog meegemaakt het land opgebouwd voorwaarden geschapen zij hebben zoveel gezien en gedaan hebben bomen geplant om vruchten te dragen wat hebben wij relatief gezien aanslagen ver weg en enkele iets dichterbij – crisissen? Weinig van gemerkt uitbundig geleefd maar er ook hard voor gewerkt alle vruchten…

ik kan wel zuchten en mijn hoofd breken, doen alsof ik er niet ben, of wellicht zwijgen woorden weglaten, met sprakelozen spreken, door weer en wind banjeren door de nacht of, als Mandela, met beroofden spreken, haren trekken uit mijn kop, kaal zijn als een luis, en mijn hoofd zwaarder laten worden dan mijn benen, blijven wachten op het ene…

Westerwolde onthaast terwijl alles voortraast vanuit Oldambt, Stadskanaal ga je hier terug naar normaal vrijheid smaakt beter dan elke 100 meter een verkeersdrempel nerveuze controle drukt zijn stempel in Westerwolde terug is het achter de rug heradem, voel je vrij in deze streek ontspan je zo in levenstempo van opgejaagd naar cittaslow…

Wat is dat voor muziek? O, dat zijn buitenlanders. Vietnamese bootvluchtelingen. Vader collaboreerde met de Amerikanen. Nu rookt hij waterpijp in een rijtjeshuis, begiet plantjes in de achtertuin, de godganse dag in zijn pyjama. Wie had kunnen voorzien dat de Amerikanen uitgerekend déze oorlog zouden verliezen? De Iraniër op de hoek…

De rijpe Kennis hoort; De onrijpe neemt het woord.…

de kiem is gelegd voor de solidariteit overeenkomstig de wil van mensen de toekomst tegemoet zien jouw ziel is het genezend lied voor kostbaar leven dat je onbeschadigd door het corona tijdperk tracht te loodsen in eenheid met het orkest het eeuwigheid lied van de violen…

waar vind je nog een echte knecht die zich laat schoppen voor de schenen je vindt ze niet ze zijn verdwenen verdwenen van dit continent Ze werden allen assistent…

Een cowboy uit een dorp in de Midwest Zag hoe zijn broers, z'n vader en z'n moeder Hun dagen sleten, twee als geitenhoeder, De andere als stalknecht in de mest Van koeien - deed wel mee, met tegenzin Maar trok de wijde wereld liever in Z'n bleek gleed langs de uitgestrekte velden De heuvels en de verre horizon De sky was leeg en leek…

We willen niemand om ons heen besmetten, En houden anderhalve meter aan, Dat geldt altijd, waar wij ook gaan of staan, Maar ook een dichter dient goed op te letten. Ook - ik – ben - voorbereid – op – elk - gevaar, En - zet - mijn - woorden - ietsjes - uit - elkaar.…

de Stadhouderspoort daarentegen verloor zijn spindraden, boven het sleutelgat naar vroegere tijden waar hoffelijkheid naast de vijver het alledaagse leven bepaalde in met trams gevulde straten, de diender straalt gezag uit, hield met beide armen op de rug stand bij het beeld Koning Willem II het nostalgisch aanzien werpt geen vuil op…

Jan Buiskool de drijver gehaat en geprezen voor werkverschaffing de werklozen vrezen een meter diep omspitten het Weenderveld als je je schop breekt een nieuwe van je eigen geld loodzwaar werk slapen in barakken karig loon en lange dagen eigen kleren dragen in weer en wind de hel van Jipsinghuizen het was meer geld dan je ontving van…

Het eerste wat de Nederlander leert is lopen. Daarna fietsen. En dan de fiets verliezen. Vele keren wachtte mijn fiets niet op mij. Ze was weg, verdwenen en niet naar huis gegaan. Is mijn fiets alleen, is ze eenzaam? Aan een andere fiets bond ik haar. Maar nog wachtte zij niet op mij. In Nederland is mijn fiets mijn fiets niet…

ONDER de grond liggen, Goddome, koning en bedelaar, Zonder complimenten en als broertje en zusje bij mekaar, Maar je most er, God verdomme! BOVEN de grond eens om komme.…

Blootshoofds prijkt ze daar als een prachtig bloemgebaar, voor het eerst vertrouwend op het onzegbare van de wind meedeinend in wat die er op dat moment van vindt. Onwezenlijk maar behoeftig zoals iedereen op deze dagen die aan oorlog herinneren en om de ultieme vrede vragen. Wie heeft er destijds in die dagen geen eenzaamheid gekend gehoopt…

Al zouden de meeuwen vandaag de dag willen verpesten ons geduld op wel of geen wilskracht en zon willen testen vanuit mijn hoofd loopt voorspoed met een goed gemoed symbolisch over het talud dat hun gekrijs ontgelden moet. Ik zit in mijn stoel en kijk weer naar buiten in het rond, weet nog steeds waar ooit de extra boom fier stond. Heel teder…

we hebben het in verhouding steeds iets beter gekregen dan onze ouders en grootouders en dit al generaties lang dat is toch bijzonder fijn maar ik besef dat het voor komende generaties een totaal ander soort van leven zal gaan worden een nieuwe maatschappij andere waarden en normen en ik ben soms een beetje bang dat het voor hen zo…

We stonden op balkons of op de stoep, Als eerbetoon aan wie voor zieken zorgen, Voor hulpverleners, horeca en morgen Voor weer een ander cruciaal beroep. Ik denk dat ik vanochtend na het scheren, Voor al die klappers ga applaudisseren.…