Alle inzendingen over natuur

prikkelende ogen van vers groen gras in februari hooikoorts weet nog hoe het zonder was genietend van bloemen bloesems in de wei nu almaar een loopneus is de pret snel voorbij steeds maar weer niezen wanneer houdt het op het hebben van hooikoorts wat een vreselijke strop…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een espenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het hart, tonen van een groene synergie van stilte. Van niets te leven dan van de lucht en van de zwijgzame schoonheid uit de aarde om weer tot humus te vergaan, waaruit een purperen zon hem baarde, de vlucht te vinden in het ruisen…

alles bloeit uitbundig van wilde klaproos tot fluitekruid en die hondsdraf met blauwpaarse bloemen het is onkruid, ik weet het misschien juist daarom zo fascinerend je kijkt je ogen uit, zo mooi de natuur in mei is oogstrelend zelfs bij regenachtig weer o God, hoe schoon, hoe mooi het 'onkruid' bloeit weer weelderig tussen al dat frisse…

Ook bloemen gaan dood zo verging het vlijtige liesjes vliegensvlug is het gegaan…

Torenklok slaat een keer, bijna gelaten het groen zingt in vele toonladders als een elektrische zaagmachine de stilte ruw verstoort totdat deze het zwijgen er toe doet een kraai van zich laat horen, glimlacht een meisje in het voorbijgaan waar zij voor even de sterren kust op de schommel…

Beste mensen, klits klets klanderen echt waar de wereld gaat veranderen, luister, klink klaar klontje iedereen heeft wel een hondje. Maar waar blijft de trotse gorilla wat doen wij met de chinchilla, waar blijft de orang-oetang wij mensen moorden al zo lang. Ook de ijsbeer krijgt het zwaar met de walrus zijn wij nog niet klaar, de bevers…

De avond heeft een gezicht van onbevangen dromen in de schaduwen die glimlachen zoals ze wachten en niets vragen wat alleen schaduwen wensen als ze uitdoven of een verlossing willen die de werkelijkheid zijn schaduwen ontneemt en alleen na een maagdelijke avond hen weer hun hopeloze schoonheid teruggeeft.…

naamloos lig je in dit vers gedolven graf omringd door buren die ook niet meer de jongste waren danst een verscheidenheid aan bomen gestadig op de rusteloze wind knikken geurende coniferen je lieflijk toe vogels zingen de toekomst tegemoet…

Ver over de zonnige heide stond tot den golvende rand, die 't lichte van 't donkere scheidde, de dag, - stond de morgen in brand, en dralend en drijvend tegen het blauw, met elkander mee, zag men zich de wolken bewegen, als zeilen over de zee. Wij lagen onder de hemel, onder de machtige dom van wisseling en gewemel, van peilloze stilte…

er is geen plek op aard’ die zich meten kan met jou vogels zingen bijen zoemen bloemen bloeien water dat stroomt deze rust in een stad best ongewoon puur en echt noord-brabant mijn hart verpand zomaar aan jou hier wil ik zijn wonen, blijven graag voor altijd…

Met gebloemde pijlen sieren je takken in ongekende schoonheid aan je stam en zet je de lente in vuur en vlam oogverblindend mooi gekleurd in karmozijnrood…

't Is meie, 't is meie er jagen kikkers in de vijver kijk… ze vrije, ja ze vrije? bolle wangen: grote ijver.…

Zwevend in languit genieten rustig, op een zonnige dag, zoals vandaag door liefde en geluk ook al werkt de natuur vaak tegen leven in elke fractie tegenstrijdige angst ellende en sloop, eeuwige loer als het te ver gaat tot in eeuwigheid sssssssssssssssst glijdt alles geruisloos stiller dan stil der aller stilte doch uitermate wispelturig…

hier stroomt onze trots al in de Oude Vrijheid gekend door haar wederkerende loop en sponzig ademend water een levende ader als weerbare kracht erkend is veelzijdig en uitdagend draagt haar schoonheid waardevol op weg naar later…

brandende vragen reiken tot het zonlicht kleuren wolken zwarter waardoor het plengen aangenamer voelt kijk ze opspatten tot grote hoogtes terwijl de droogte gulzig haar gretigheid ontbloot en de druppels hartelijk verwelkomt…

Rotsvaste muurbloem bloeiend hout aan de zon verbrand breed omstrengeld verwarmd het goed bloemkelk in kleur geschoond aan de schaduwkant vals herinnerd mijn gebrekkig loopvermogen stampvoetend verschijnt een blos op verbleekte wangen nieuwe geur verspreid zich als stuifmeel door de lucht loopvermogen kentert in een laatste vlucht.…

In ‘t volle middaguur werpt een verwaaide boom schaduw en licht op mijn muur. Schouwspel van een almachtige zon, speels licht in een dwarrelend mozaïek, zo dichtbij en toch uit oneindig verre bron.…

in onbewogen straten, langs wegen toen je me tegenkwam op het laantje, daar waar in ontknoping van de lichtuitstraling tussen de bomen, en voor ons de akkers en boven ons het hemelgewelf en je me daar zag komen aan de oever bij het meertje waar koele westenwinden ritselden door wilgen zou je me thuis kunnen…

De natuur blust uit in een te vroege zomer alle vruchtbaarheid verdroogt wat regendruppels tikken vluchtig op een stoffig raam als je naar buiten kijkt zijn ze al versmolten in het alom aanwezig stof rest slechts de vage geur van verdampte vochtigheid die je verlangend insnuift (aangepast)…

Elke vogel zingt zijn eigen wijs Het is een feest om te horen! Het klinkt als muziek in mijn oren. Het is een lieve lust! Ze gunnen zich geen rust. Ze fluiten op de takken van de bomen tot de donkere avond gaat komen....…

Zittend bij de beek met onze blote voeten in het water water zo helder dat wij de zandheuveltjes konden tellen, zagen wij die milde zonnige dag in alle rust even later vissen zwemmen die schenen ons iets te willen vertellen. Verrast, wij keken beiden in die sprekende vissenogen wilden graag weten wat zij ons toch wilden gaan zeggen, zo kwam…

Ik kan er niet bij dat Koninginnedag niet over mij gaat maar over een bij is het bijenvolk blij wanneer zij kunnen darren doch de imker is zo vrij hen te vangen zo vertelde hij legt de koningin menig ei hoor de werksters zoemen dat in bijna mei, intens genietend van 'n bijendanspartij…

Als in de herfst het hoge beschermende bladerdak dwarrelend, of door de storm wordt weggeblazen, loop ik graag stil in mijn eentje op mijn gemak door het bos tussen speelse konijnen en de hazen. Op mijn gemak geniet ik van de vele bonte kleuren gekleurd, kwistig gepenseeld als een overvol palet, ik geniet ook intens van de vele opstijgende geuren…

Er zit echt waar, een roodborstje in ons voederhuisje de koolmeesjes komen vooral graag op de nootjes af, ook die prachtige groenlingen zijn met velen aanwezig op de grond scharrelt daar tussen het zaad een muisje. Ik kan zo uren zitten turen naar dat fladderend gedoe hoe zij scharrelen in het huisje en vliegen af en aan, of al pikkend aan de…

jij hebt droogte gesprokkeld het water verdampt door een alles verschroeiende zon lucht van hitte doen trillen de schaduw gekort door de zomer in zenit stuurde de hel brandde laaiend het vuur in een onblusbaar inferno hebt de laatste uren geteld toen het leven door een vlammenzee werd geveld…

Geluk is zo broos kwetsbaar en vergankelijk merelmoeder in tranen…

't regent 't regent roze 't regent roze verdriet voor nu uitgebloeid doch hun schoonheid vergeten we niet…

er ligt een open tuin op jou te wachten nu morgenlicht de nieuwe dag ontsluit met elke adem haal je levens krachten terwijl een merel luidkeels voor je fluit temidden van de witte schapenvachten rondom de vijverplas het groene kruid met bloemenkleuren die je hart verzachten de zonneschijn verwarmt je naakte huid dit is de tuin waarin je…

Rijdend over het asfalt Overzie ik mijn leven En hoor ik zacht Het bos dat me roept Ontvangst met open armen Wanneer ik het tapijt betreed Nog nooit zoveel kleuren groen De Flexa kleurenwaaier Ik snuif de energie Ik proef haar aroma Kijk het moois naar binnen En voel de kracht Na iedere bocht een verrassing Een saluut van geknotte…

Met je zilveren licht en je warmte heb je de aarde en ons weer gepamperd waarvan iedereen zo genoot Nu je stralen zijn getemperd kleur je de hemel met je warme gloed, oranjerood en je langzaam zal verdwijnen achter de horizon en in de prille morgen je stralen opnieuw uitbundig zullen schijnen O, heerlijke zon, jij bent een onuitputtelijke…