Alle inzendingen

RUTTER, THE LORD BLESS YOU EN KEEP YOU naar de opvatting van Jean Fermate, pseudoniem van Jan Jacob Krediet Van den Bos bas-bariton van de WesterCantorij o.l.v. Evan Bogerd, bij aanvang van een persoonlijke repetitie Waarom ineens tranen die biggelen over m'n wangen is het de herinnering aan het afscheid van mijn moeder (2009) ben ik…

Ik gaf een ei eens flink de schrik maar ach, o wee, het kreeg de hik. Lach er niet om, het was banaal, dat ei maakte daarbij kabaal... Het stuiterde van links naar rechts, en had iets spookachtig onechts. Zo'n breekbaar ei, of was 't gekookt? Wat had men ermee uitgespookt? En plotsklaps lag het zomaar stil, roerloos, zoals elk ei dat wil…

De man en de vrouw staan nu dicht bij het raam Ze kunnen mij yoga zien doen Ze konden alle hoeken en kanten van de kamer zien, stonden eerst gevangen achter de tafel Misschien houden zij van boeken en planten waar ze nu staan Hoe kon hij die ze maakte bedenken wat ze allemaal zagen, Hij die mij maakte, hoe ik verzinnen, schrijven,…

ik spuug, kots, jeuk en krab, zucht: och ik arme ziel. mijn zenuwen, darmen mijn spieren, de krampen. pijn in mijn rug, buik en voeten, benen en hoofd! ik roep, jammer en kreun, snik: wat is er toch mis? de huismijt, zij bijt mij continu in mijn vel.…

het achtergelaten spoor blijft roerloos liggen afwendbaar maar voorlopig toegankelijk tussen napalmbomen en andere imperfecties tot woord, brood om aan te spreken voor als honger definitief gebeurtenis is er vormt zich eiwit verstrengeld en vergrendeld niets is genoeg waar levenslicht begint en tunnelangst eindigt hoe het serieus…

Versplinterd bleek licht. Triestheid van de lege straat. Stilt zij de onrust?…

Als je de dood in de ogen kijkt Van verdriet in mijn leven Er bijna onder doorgegaan en bezweken bent Als je de dood in de ogen kijkt Drie keer een hartaanval gehad en overleefd Tussen hemel en aarde heb ik gezweefd Maar God wilde dat ik bleef leven Omdat ik met mijn persoonlijkheid de wereld nog wat kon bieden en geven Als je de dood…

Ik zet een stip uit het niets. Stap op de fiets; teken een lijn — mijn horizon is waar ik wil zijn…

Aldaar zwoegend voor dat schrale loon. ‘K verkondig rauwe lessen vanuit mijn bedstee. Over ‘t ploegend oord van vale toon. ‘O blauwe bessen uit Zimbabwe. Vandaar verscheept de pijn zich over zee. Die zoetsappige bollen, het blauwe goud. Waar het verweesde Westen zo van houdt. ‘O blauwe bessen uit Zimbabwe. Zelf smacht ik tevens naar die…

Witte engelen zingen wiegend over ons: over verdeeldheid.…

Kunstenaars uit de Oertijd gebruikten puntige stenen bij het maken van weidse tekeningen in hun tempelgrot de keiharde spitsen gingen op de rotswand in de rondte _ heen en weer begeleid door wensen voor toekomstige jacht het hert de mammoet het rund werden bekleed met kleurige poeder van verkruimeld steen en vochtige aarde om…

Het staakt-het-vuren eindelijk van kracht? Groot feest, het voelt als pyrrusoverwinning Nu tijd voor wat reflectie en bezinning? Of gaat het straks weer om geloof en macht De vrucht verraadt de boom...dus niet vergeten Met terroristen is ´t kwaad kersen eten…

In stilte groeit kracht bloem opent zich naar het licht leven ademt diep…

ogen paniekten ingehouden angst voeten roffelden hun snelle pas tussen afgemeten zinnen die donker dirigerend de weg wezen zij langbeende als furie vooraan liet zich niets zeggen haar dwingende ogen hield de groep bij elkaar omdat dit aantal nog een overlevingskans bleek te hebben door hun constellatie en de snel en soepele…

Waar ik mij wendde is heel het woud betoverd: Onder de stammen spreidt een glanzig trijp Van ijsmos en de ruiselende rijp Heeft wonderlijk weer boom en struik geloverd. Roerloze rust omfloerst het wit gewemel: Kristalbos op een dik-bevroren ruit Gelijkt het woud, en wind noch één geluid Beweegt de bleke stilte van de hemel. De grauwe berg…

Hij sluit de ogen en de wereld opent zich. Hij valt terwijl geen ding op diepte duidt begeven wanden het, verzakt de vloer, stormt lucht naar binnen. Stort hij er in, maatloos. Elk slaapliedje is een proloog, een hoge stem die gaten in zijn hoofd zingt. Slaap bolt de rokken van het huis. Het nest zwalkt als een schip. Hij beeft, hij…

Alleen toegankelijk voor de bovenbouw Was de benedenfoyer van het College Waar je roken mocht, een privilege En met wat nam Rik het niet zo nauw Hij dealde onderhandsgewijs daar En verschafte ons onze eerste Marok Een gast die hij kende had een hashblok Zei hij dus dat kwam dik voor mekaar In het weekend blowden we de stuff Gezeten op…

vandaag is een dag om stil te staan bij wat was, en wat nog komen kan de jaren glijden als water voorbij een fluistering van tijd: “herinner mij.” genieten is fijn, maar niet het doel de zin van het leven ligt niet in afwachten het zijn de keuzes, groot of klein die ons wezen en zijn vormen stel minder uit, droom minder lang voer uit wat…

het kon gebeuren je werd door een fascinerende foto op het verkeerde been gezet zoals bij deze foto begin jaren zestig in de hal van Rotterdam CS toch had het ook zomaar een schilderij van Edward Hopper kunnen zijn een puur stukje realisme dat wij van hem kennen van pakweg begin zestiger jaren doch fraai gevangen in de lens van…

In een stroomversnelling gaan de dagen en de rivier voorbij een enkele zwaan in ‘t spaarzame licht op het kompas voor de doorstromers en dromers wijst een rivierbedding naar mogelijk meer geborgenheid haar gedreven bewegingen die doorgaans nopen tot enige bijsturing, zijn onstuimig, evenwel sierlijker kan het niet zijn.. een enkele…

het uitzicht is een lege plek voor goden getooid met oude veren de lippen van perkament ze kijken in de verte zonder vooruit te komen geen vlinder of zwaluw- vlucht gezien op deze gebroken avond boven bevroren bomen als verzachting voor het leed zingt een engel winterblues niet de bloemen maar het ijs niet het glas maar de…

Alleen in Bedrijfs-elftallen gespeeld in de Zaal Want ik speelde als Amateur Voetballer op het veld En dat was bekend Aangeboden en gevraagd door Eredivisie Zaalvoetbalclubs in het land En dat is erkend Het is er niet van gekomen Want een aantal clubs hield op te bestaan of ging failliet Dus speelde ik verder op het veld Anders had ik…

Gelukkig ben je wanneer je de schoonheid ziet -- van je geliefden.…

Devalueren door Ziekte doe ik ie- dere dag iets; PoVer* is Genade- Loos, kent mededogen noch com- passie als synoniemen van Elkaar, ongeremd Dus opweg naar het einde dat ik beslist geenszins zo vroeg wil naderen Geloven doe 'k in dit le- ven. Niet na mijn dood Daar die genadeloos is zonder Lucht…

er fluisteren nieuwe talen als de wind op steekt uit diep dalen en ons de nooit gehoorde verhalen vertelt uit vroeger tijd al na de eerste dooi toen alles in zijn volle tooi de kop opsteekt horen wij een donkere dissonant in het lichte lente lied het klinkt niet zo zuiver als de veelstemmige jubel die in kleur en geluid losbarst…

Bar Laat het is niet bar en boos het is altijd zo geweest het onderwerp, de persoon versus de redactie versus de journalist en de redactie versus de presentatie van de presentatoren m/v het is als de politiek de ambtenarij versus de burger het is altijd zo geweest daarom ben ik op mijn hoede ik wil doorbreken met mijn schrijverij…

kom ik thuis wil ik je bellen bellen met beeld zo je elke dag even je leven met me deelt ik wil mee delen in wat je mee maakt ik wil je stapjes zien zetten voor je weer slaapt…

Mijn baas moet mij wat meer verlof gaan geven, Er is met al mijn dieren vaak gedoe. Ik kom haast amper meer aan werken toe, Met heel veel zorg houd ik het spul in leven. Geheel terzijde trouwens, tot besluit: Mijn wandelende tak laat ik vaak uit.…

Zoals een hond, verdrinkend in zijn redders handen bijt, bijt mijn gevoel de reddende gedachte, dat deze nood voorbij gaat en dat zulke nachten eenmaal weer zullen blussen in de tijd. Het eerst verdronkene is de verwachting, de hoop zieltoogt. Maar de herinnering vecht het hardnekkigst. Lieveling! -----------------------------------------…

Haar lied is lang verzwonden; Mijn hart is ongerust, Maar van zijn leed bewust Gevoelt het bittre wonden… Haar lied is lang verzwonden, Mijn hart is ongerust. Het gloeit nog, als de vlamme, Voor haar, die mij verliet; O, kon haar spottend lied Mijn hijgend hart verlammen… Maar ’t gloeit nog als de vlamme, Voor haar, die mij verliet.…