Alle inzendingen over filosofie

en zo kwam het dan dat de mens overbleef ondraaglijk alleen met zijn romp over de verschroeide verlaten aarde schoof. hoe klopte hij aan bij vermorzelde deuren verdwenen sprakeloze goden glansloze stenen en zo kwam het dan dat de mens met wat overbleef ondraaglijk alleen over de verlatenheid schoof…

De voetstappen die ik achterlaat zijn bezit van de grond. Mijn leven is van het verleden. Mijn woord is in de monden van anderen. Ik ben niet. Ik was. Zo is het met alle dingen. -------------------------------------------- uit: 'Lunchpauzegedichten', 1974.…

Wanneer de hemel vol wordt van gezang En 't lied op lied het lied te boven stijgen, Dan zullen alle laagre liedren zwijgen En is een eind aan onze donkre drang. Dan plaagt ons langer niet het wreed verlang, Dat naar een eindloosheid ons hart deed hijgen, Omdat wij hoopten eindlijk te verkrijgen Een kracht en vrede zonder overgang.…

De golven gaan zoals ze gaan geen enkele afdruk is gelijk in het zand geen enkele korrel valt op dezelfde plaats. Matrozen varen naar onzekere kusten. Een meeuw komt van ver hij spiedt over de golven, landt op het zand bedolven met afval dat oogt in de vroege ochtend verlaten. De golven trachten naar de hemel te stijgen de vuurtoren prijkt…

In mijn droom Ben ik vrij Zonder zorgen Ben ik er Gewoon Ik hoop Dat Die droom Ooit eens Uit mag komen…

'Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers' en dan kijken we meestal naar anderen!!!…

wis loze mitsen en maren van het voorhoofd veranker je in een stilte van porselein hoor het zwijgen van de hemel laat het glas staan je vulde het met vergetelheid hoor met gesloten ogen de morsetekens van de taal tast naar het licht dat op dat in je ligt lichtjaren zal het duren voordat de duisternis de weg vragen zal…

Er zijn zo hoge tonen en zo lage Dat mensenoren Ze niet horen. Mogelijk wonen In bos of hage Vogels voor ons verborgen Zingende tot in de morgen.…

Het was een grauwe en een gure, een dag waarop ik sterfelijk moet zijn geweest als nooit tevoren, maar ik had geen last van de gedachte aan de dood - en een gedachte, dat was alles wat het was, de dood. Ik herinner me nog goed hoeveel beter ik me voelde opgewassen tegen de verliederlijking die zeker in een zanger of een dichter aan een half…

In het schijnsel van vroege maan, dansen silhouetten tussen vermoeide bomen waar wolven huilen en durven te komen, dan bront mijn stille waan Bij het dwalen door het leven. Eén bewegen waardoor spiegels breken en het gelaat smeekt om te vergeven door alles met liefde te strelen. De rust wordt me niet gegund, koorts en angst bezweten het…

hoeveel huid is te gaan om van lichaam te spreken waar begint verlangen en eindigt onthouden is er een weg te bedenken, een wijdte te reiken in rechte lijn zonder onderbreking voelbaar dolend zonder afspraak, agenda verleden of toekomst die je kunt bestrijken is er een wolkenladder te bestijgen, een aureool rond een cumulus te vangen…

Een grote lege vlakte dor en verlaten toont al wat je mist ontzegd is _ geen deel uitmaakt van eigen aard of kunde die troosteloosheid zien denken aan dat eenzame maar er niet vandaan vluchten plotseling spuit een springbron hoog op daalt weer in wijde bogen schept in de rondte een schone bloeiende tuin te midden van leegte die…

eigen druiven gaan oogsten om jaren later na rijping op het leven te toosten aan een meerdelige romancyclus beginnen om een literaire prijs te winnen die ene hoge berg nog in gedachten om die met groot gemak te beklimmen eerst even iets anders – hij blijft wel wachten trainen voor die schaatstocht want je weet maar nooit hij kan elk…

Klanken van oeroude tijden, verre landen hoge bergen nu bij ons Zo oud, van zover om mij dichtbij mezelf in het nu te brengen…

Mijn leven Opnieuw Bekijken Na een leven Van veel zorgen Voor De ander Er zijn Terwijl ik Verdween Voor mezelf Dus De vraag is Kan dat wel Was ik er Dan wel Voor de ander Als ik zelf Verdween Bij de ander Ja Ik leek Er niet Toe te doen In mijn Hoofd dan Altijd Maar bezig Met kijken Naar de ander…

op broze schouders dragen we loden bergen getallen snellen naar een uitkomst de woekeraar leunt grijzend tegen de muur wandel terug in de tijd waar het leed begon niets van dit alles is blijvend…

een land zonder dichters heeft geen eenheid is geen land heeft geen eigen ziel is nergens tegen bestand zelfs woeste Noormannen en rusteloze nomaden legden vast wat hun al of niet beviel verbeeldden dit met hun handen dichters leggen vast wat ze voelen zien en zagen wat ze denken en dachten ook al in lang verstreken dagen waar ze…

Tijd zocht ik, ruimte in tijd om te lezen, te schrijven. Ik stuitte op begrenzing, onmogelijk nagalmen. Iets van mondholte, ik verlangde naar waar taal aan vertering mag beginnen, rijk literair speeksel kan inwerken, ofschoon biologische realiteiten soms afbreuk doen. Hoe woorden mijn wereld bouwden, omzetten. Afstanden onverwachte waarheden…

Geduld is durven wachten tot straks de zon weer schijnt; is hopen op de krachten waardoor de nacht verdwijnt. Geduld is ademhalen al is het ook niet diep; is weer opnieuw vertalen hoe God eens alles schiep. Geduld is weer geloven dwars tegen wanhoop in zo komen we wij te boven wat droevig maakt en stil; je vreugd niet laten roven…

We zijn nog niet aan het oppervlak gekomen Niets afgerond het verhaal is niet af Doorbreek het metrum geef het rust en ruimte Zeg alleen het hoogstnoodzakelijke De wind blaast de rest van de lippen Laten we met een komma afronden…

In ‘n lantaarn op ‘t balkon brand een kaars elke avond weer ‘t liedje gaat erover immers? Maar soms, wordt ze vergeten dan zeggen we de andere dag: er brand een kaars op ‘t balkon, De gehele nacht!…

De roep van mijn hart klinkt luid het maakt soms dagelijks dat ene geluid. Ik tast de dag dan aan de wolken af dan voel ik wat wel of niet mag. Soms is de dag compleet grijs met alles erin brengt het mij dan van de wijs. Dan sluit ik soms vriendschap met mijn droom als een soort kind compleet synchroon. Regenwolken overschaduwen dan regelmatig…

stilte is niet aldoor gevuld met leegte er heerst dan een rust zeldzaam van geboorte het is er zomaar en onbewust die je overvalt zonder geweld het is dan alleen zijn in een tevredenheid die mijn ziel kust…

wonen in een schaduw hoort bij mij, ik ben dan zeker niet schuw of dood mijn ziel luistert naar een stem of naar een verlangen al zwevend tussen vandaag en ongekende morgen wonen in de schaduw is ook wachten op licht, het mag gerust een illusie zijn daarbij toont de werkelijkheid, zoals u weet, creatief gezien, dagelijks een ander…

Ik ben gewend weinig ruimte in te nemen Maar dan doel ik vooral op het praktische Het stoffelijke, het materiele Kan heel goed en lang op m’n eentje zijn En heb dat jarenlang bewezen In mijn campertje, mijn volkstuinhuisje Maar geestelijk vul ik een grote zaal ook in heel kleine kring val ik op Dat is geen verdienste Dat is gewoon mijn eigenschap…

Waar een nevel van vuurwerk hangt de hemel deze dagen even wordt bedekt weet ik herontdekt waar jij bent als een stem waar ik zover weg van jou ook zachtjes aan wen. Wel snel en heel onrustig klopt mijn hart in mijn ogen ook tranen van vreugde en smart. Ik herinner mij het afscheid van jou intens lief mens ik hoop dat het je goed gaat dat is…

Hoe prachtig kan een gedicht ontroeren alsof het als fontein op je gazon zacht spuit, wat ons als leek naar een geheim kan ontvoeren, alsof het klinkt als een vogel die zachtjes fluit. Soms spreken zinnen dan wondere woorden die je plots compleet verstillen en bekoorden, ongezocht soms zin voor zin en laag voor laag klinken als die ene ultieme…

denk niet dat een verleden mij wegdrijft uit het heden neen, het zet wat komt in een duidend perspectief ben me er steeds meer van bewust dat ik vertoef op de weg van het begin naar een onbekende tijd, in oneindige rust, is mijn idee, onderweg terend op lief en gerief, vermengd met mijn eigen schaduw een weg van inzicht naar de "zin"…

Vertel me Wat maakt Je gelukkig Vertel me Wat doet Je pijn Vertel me Wat maakt Je verdrietig Vertel me Je angst Vertel me Wat maakt Je stil Vertel me Wie wil Je zijn En Waar Wil je Heen…

ik weet wel dat ons denken een computer is maar ook dat er een terras bij is en aan de overkant een gebouw waarop met rode verf een woord staat dat nog niet geprogrammeerd is en dat je tussen de auto's door kunt laten oversteken naar de stoel naast je die nog vrij is in ons hoofd zit wat voorbij is ------------------------------------…