Alle inzendingen over ouders

Vanaf mijn eerste dag dat ik weerloos in hun armen lag... Zij, mijn allergrootste fan die ik mijn levenlang al ken. Zij hebben mij zoveel voeding gegeven hetzij in eten noch in woorden des leven. Zij die hun genen doorgeven via mijn leven. Zij die mij zoveel warmte, steun en kracht geven. Met mijn ziel als in het begin, weer geheel ontbloot…

Moeder, gij hebt mij moeizaam uitgespuwd En van elk jaar de harde striem verdragen Want mijn waaien was niet gauw geluwd Ik wou eerst in alle kieren klagen. In uw hagelwit harnas gemetseld Zijn wij samen door de tijd verwond Die ons nimmer wilde dragen En bittere lijnen kerfde rond de mond: Of er een vrucht is van dat alles Vraag ik mij…

Och, weet je nog dat ik verdwaalde naar de eendjes liep in het afvoerkanaal daar droomde tussen zoet en zout dat ik mijn naam vergeten was ik omkeek en de hele wereld zo was het zout zo bleek altijd bij mij bleef toen jij me kwam halen was ik niet verbaasd je gaf me te verhalen zoals mijn moeder deed.…

Uw leven is zwaar maar ook mooi geweest De oorlog liet littekens na in uw geest Waardoor u zich niet altijd kon uiten Regelmatig bleef u op herinneringen stuiten De angst, maar ook de pijn door u ervaren Komen terug na het verstrijken der jaren Herinneringen, soms helder in uw geest De toekomst, waar u het meest voor vreest Al zeven jaren…

Ode aan vroegere tijden liep ik op zondagmorgen tussen jullie beiden als altijd veilig en geborgen Lopend langs graven onze aandacht besteden ik geef mij vol overgave aan de mensen uit ’t verleden Luisteren naar verhalen van een tijd gelee dat waren jullie idealen jullie mooie bijzondere twee Details zo ontzettend klein herinneringen…

Hij kan er niet mee omgaan, hij is zijn leuntje kwijt, hij ziet haar langzaam afgaan, van heldere frisse meid, naar iets wat haast geen naam heeft, hij kan er niet mee omgaan, dat kleine hoopje mens, wat langzaam weg teert naar iets wat niets meer is. Toch moet er leven worden gerekt, als een uitgestrekt fenomeen, maar dat de rek er al…

Treintjes rijden af en aan door de kamer heen en weer moeder wordt er soms dol van maar vader heeft plezier…

mijn moeder en ik zitten bij het raam praten over van alles, geven dingen een naam over wat is geweest en zonder sentiment blijft mijn moeder moeder en ik haar grote vent wij lachen en zwijgen over niets de aanbieding van de buurtsuper gehaald op een nieuwe fiets later die middag drinken wij glaasjes rode wijn moeder wrijft door mijn haar…

Mijn vader Al zo vaak schreef ik over moeder maar eigenlijk nooit over hem terwijl ik zoveel met hem optrok nog hoor ik soms zijn tweede stem. Als ik in bed lag dan bespeelde hij het orgel ik luisterde stil naar het oefenspel, de psalmen en gezangen die hij speelde die lukten zonder oefenen ook wel. Soms denk ik aan hem als ik zaagsel…

Een onbreekbare, onbeschrijfelijk sterke band, Zoveel meer dan alleen een bloedverwant. Een gevoel, een verbinding van onschatbare waarde, Elkaar begrijpen en nemen zoals we zijn, elkaar aanvaarden. Een blik, een aanraking, of een gesproken woord Meer hebben we samen niet nodig, wat we wilden zeggen hebben we allang gehoord. Veel meer dan alleen…

Op zondagmorgen is mijn vader steeds gehaast. Hij jaagt ons op, hij bidt en raast en pas wanneer wij naast hem zitten in de lege, houten banken vindt hij rust. Daar ligt zijn troost, zijn lust en elke zondagmorgen wil hij daar als eerste zijn. Hij wil de eerste klanken van het orgel horen; hij wil getuige zijn hoe het koor opnieuw geboren wordt…

Op zondagmorgen wordt mijn moeder mooier nog dan zij al is. Haar schort blijft in de kast. Ze haakt haar zijden kousen vast daar, waar haar blankheid overgaat in duisternis. Op zondagmorgen is mijn moeder vol geheimenis, met lippenrood en donker-krullend haar. En ik vang elk gebaar waarmee zij minder moeder wordt, steeds meer het meisje…

Ik de snotneus dacht dat ik alles wist dacht dat ik alles wist van het leven maar jij pap wees me op de goeie weg Al zeg ik niet veel weet ik hoe moeilijk je het hebt en als iemand begrijpt waarom je doet wat je doen moet ben ik het wel En nu de snotneus dat ik ben denkend dat ik alles weet denkend dat ik alles begrijpt van het leven…

Het nest is leeg Kinderen vliegen uit Weemoedig kijk je om tot de horizon hen opslokt Komen ze ooit weer? Je gaf ze wijde vleugels maar vliegen is hun eigen lot. Gelukkig en ook fier wuif je ze uit en je geniet van elk moment dat ze even komen aanwaaien Maar kinderen dwalen soms, slaan te pletter of verliezen iedere zin voor oriëntatie…

Ik heb een man gekend hij liep ooit rond op deze aarde die man die heeft mijn Moeder goed gekend nooit had een man op deze aard voor mij meer waarde dan de man die mijn Moeder zo goed heeft gekend Ging ik links dan was hij steeds bij me ging ik rechts dan stond hij aan mijn zij Als ik fout was wees hij me altijd naar…

Ooit was ik trots op jou Dat is lang geleden Ooit hield ik van jou Ook dat gaat terug naar het verleden Al twee jaar uit mijn leven Je hebt ons zoveel ellende gegeven Ik kan niet zeggen dat ik je mis Ik weet dat dit het beste is Nooit zal ik vergeten Wat jij ons hebt aangedaan Nooit kan ik vergeten Hoe makkelijk jij de deur kon dichtslaan…

Even scherp is de pijn, Eindeloos verdriet, Na jaren zou het minder zijn, Maar zo voelt het niet..…

Wie zal het tij nog kunnen keren van dementie, korsakov en andere gaten die dagelijks in ons denkwezen worden geschoten, -'t is eigenlijk zwaar kloten- als de dingen van de dag passeren, en achteraf pas blijkt dat je vergeten bent je bloedeigenste kind, je dochter te feliciteren?…

Vragend kijk je me aan ben jij het echt wat heeft je hier gebracht deel je even je tijd of presenteer je jouw afwezigheid verlegen blijf ik staan alles wat je zegt brengt mij verlegenheid ik besef nu dat we beide van elkaar afhankelijk zijn wat fijn dat je er bent fluister je zacht ik voel spijt en besef dat ik in mijn leven nooit…

Bang en verdrietig als het jongetje van Sinaspril, die verslagen is door een agressieve overmacht, een kakofonie van zielloze geluiden. Ik werd al eerder verdreven, tot nul gedegradeerd, maar voor eens en altijd ga ik dwars tegen het christelijk gebod in, wat mijn vader er iedere zondag indramde. Hé jij daar, op die dominante kansel, ik verdom…

Haast al mijn haar is al grijs, Vol rimpels mijn gezicht. Toch is het mij goed gegaan : Geen dochter heb ik en vier zoons. Maar allen haten papier en penseel. A Sjoe is achttien, Alleen in luieren is hij een meester. A Sji An doet zijn best, Maar in zijn hart haat hij de Letteren. Yoeng Twan is dertien, Maar kan geen zes van zeven onderscheiden…

Zeg mij moeder lief waarom wilt gij het orkest verlaten? waarom snoeit gij de limoenen niet? mijn heus staat op een heuvel mijn kinderen rijden met een fiets meer wil ik niet Zeg mij moeder lief is een bal dan niet rond? tuimelt het sap niet uit uw mond? ik zwem in de zee mijn huid wordt nat en dat is dat…

ik zie mijn vader oud als de wijn die ik drink, niet bezoedeld. ik schik de wijn, de geest van vader met mijn moeders zorg. het boek wordt slimmer van het ragdun spinsels, het kreukelt uit het blad en nestelt zich in mij.…

Lieve pappa, De dag dat je me in de steek liet, Ik dacht dat je niet meer van me hield, Maar dat is wel zo dat weet ik zeker, Ik heb je nu al 3 jaar niet meer gezien, En ik mis je. Het komt allemaal door dat verschrikkelijke wijf, Ik weet dat ik je nu niet meer kan zien, Maar ooit op een dag zullen we weer samen zijn. x…

wanneer is het gebeurd je haren grijs gekleurd je ogen dof je wangen bleek je kleren besmeurd wanneer is het gebeurd geen gevoel als ik je kus geen aai over mijn rug geen traan als je moet gaan wanneer is het gebeurd dat ik niet meer voel als je me ziet als ik jou zie wanneer vertel me dan nog een keer hoe het was voor je…

juist als ik bedenk hoe onnoemelijk mooi je rug verandert in twee wonderen, komt mijn moeder binnenvallen om nog avondijke overschrijvingen te doen. we zoeken beide de vrede des harten op nogal verschillende manieren. ze komt om haar dagelijkse portie zoon. ze zegt dat ik mijn voeten moet verwijderen van de zetel van haar keuze, en laat er…

mijn moeder was een vrolijke spontane vrouw humoristisch en trouw mijn vader een flinke serieuze man jarenlang hardwerkend voor zijn vrouw en zijn gezin hij ging bijna met pensioen ze maakten plannen wat te gaan doen met alle komende vrije tijd het werden heerlijke dromen die echter nooit uit zouden komen want dan komt die bewuste dag…

op het perron raken tenen van een kind mijn blouse. met zomerse armen bedekt het me met adem. ik wandel in zijn wolken naast je zo intens dat ik durf van je te houden.…

even reikten wij samen naar de hemel was er rust een heimelijk verbond namen we afscheid voor heel even…

de schok nog voelbaar toen ik in de oude man die vlak voor mijn neus de straat overstak jouw gestalte, gebaren en trage tred herkende en ik je bijna omhelzen wilde jou na bleef staren tot je als een schim uit ‘t zicht verdween blij en droef tegelijk dat ik je weer eens zag en deze keer niet naar boven hoefde te kijken dat jij, zij…