Netgedichten

netgedicht (nr. 34.119):

Het nest is leeg

Het nest is leeg
Kinderen vliegen uit
Weemoedig kijk je om
tot de horizon hen opslokt

Komen ze ooit weer?
Je gaf ze wijde vleugels
maar vliegen is hun eigen lot.
Gelukkig en ook fier
wuif je ze uit
en je geniet van elk moment
dat ze even komen aanwaaien

Maar kinderen dwalen soms,
slaan te pletter
of verliezen iedere zin voor oriëntatie
en landen dan wat versuft
weer op het ouderlijke nest.

Een valse start
met wonden die slechts langzaam helen
gelukkig bleef de deur op een kier
en sluit je je eigen broed weer in je hart
Iedereen heeft recht op een tweede kans
Je ouderplicht stopt hier niet
Want vader, moeder ben je tot je laatste snik