inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 36.549):

Getekende gezichten

er was geen verwantschap, geen
voelende betekenis slechts wat
ademgeruis deelden we in veel
te kleine ruimtes

toch was ik de stoet, de karavaan
die door ’t maaiveld de zorgeloze
moest leiden, nog sta ik centraal
als de locomotief zich
pluimt binnen mijn kadestraal

mijn verlangens waren diep, steeds
weer zocht ik droefenis in blijde gezichten
en vroeg me af of we de geschraapte
schors weer kunnen terug geven
aan de bast die ons samenbracht

Schrijver: elze, 16 december 2010


Geplaatst in de categorie: ouders

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 763

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Quicksilver
Datum:
22 december 2010
Email:
dvdvthhotmail.com
Heel mooi!
Naam:
Laurens Windig
Datum:
21 december 2010
Email:
l.windigchello.nl
De verwoording raakt!
Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
18 december 2010
Schrijnend eenzaam, zonder verwantschap en toch de rots in de branding... heel poëtisch beschreven!
Naam:
Wee
Datum:
17 december 2010
Heel erg mooi.
Naam:
Egbert Jan van der Scheer
Datum:
17 december 2010
Mooie overbrenging van dikwijls dieper onderliggend probleem Elze
Naam:
kerima ellouise
Datum:
17 december 2010
Email:
kerima.ellouisegmail.com
kan wat geschraapt is terug gegeven worden, zonder de randen te voelen...mooi met prachtige afsluiter

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)