Alle inzendingen over filosofie

de onverwachte werkelijkheid krijgt vorm verwachtingen voorbij een orkaan en slechts nog stukjes overgebleven oude patronen het voelt grenzeloos om opnieuw te bouwen gevestigde dromen elke steen heeft houvast en fundament er gaan deuren open er gaan deuren dicht niets ontkent niets vermeden het is heden het verleden blijft…

- want ieder woord wordt weerwoord. Het zijn de vormen waarmee wij kampen. Voortaan mag niemand ontwapenen tot de tanden. --------------------------- uit: 'Witte adel', 1991.…

Roep mij niet wakker midden in de nacht omdat de maan bloeit met zo fel een luister er blinkt voor mij in 't schijnbaar dode duister een dieper licht dan ooit ik heb verwacht, en klank en geur die me onverzadigd lieten en, een voor een, de uren van zaligheid, zijn, licht en teer, niets meer dan rekwisieten: de laatste droom is de een'ge werkelijkheid…

het enige wat ik wil is rijk en gelukkig worden hoe doe ik dat? Ik zou huisjes kunnen gaan melken of mensen fout bij mij laten beleggen in een of andere luchtballon misschien een steenrijke eenzame weduwe trouwen als het kon of advies vragen aan Sywert van Lienden hoe hij en z’n vrienden die miljoenen verdienden hoe word ik rijk zonder…

weerleg het onverzettelijke de grondslag van waarheden verdwaal in de kleinst mogelijke verzameling kook een ei in gedachte op bosgrond verzaak geen schoonheid in de perfectie van het nutteloze dat nooit toepassing vond ergens klinkt gebrom van een kikker zo endemisch als de droom van een mens altijd ergens, nooit later, nu of nooit…

wat zijn dromen als je ze niet waarmaakt wat zijn dromen als angst je raakt wat is leven als je mist als je steeds maar denkt dat je je vergist als je niet kiezen kunt wat is dan leven het is zo voorbij je kunt niet geven als je stilstaat als tijd je inhaalt wat is je leven als je niet zelf bepaalt wat goed voor je is…

ik graaf een graf voor het wegstervende woord de doorgestreepte zin een graf voor schots en scheve verlangens en de tranen met tuiten voor het gebrek aan lucide dromen aan taal en het teveel aan menselijk tekort boven het graf laten moed en hoop zich onvermoeibaar horen…

In de schemer buiten op een tuinbank gezeten van de geluidloze vlucht van de vleermuis omgeven werkt het gestage knagen van het geweten ons méér op de zenuwen dan binnen op de bank gelegen met de televisie aan - vandaar dat in zo weinig tuinen banken staan ------------------------------------------ uit: 'Het lot van de Eenhoorn…

Is mij een vodderij gevallen uit de pen (weet, lezer, dat ik al mijn vodden daarvoor ken): ik sluit ze van mij af en laat ze liggen rotten. Lang, lang na haar geboorte onthaal ik ze de motten en val er met de keur van een vers oog op aan. Bevalt mij 't kind dan nog als 't eertijds heeft gedaan dan houd ik 't voor zo schoon als ik er een kan…

wat is beter of minder goed dan een beroering een grasspriet of halve onvertaalbare woorden wie is het kleine kind dat even om de deur kijkt zich terugtrekt en nooit meer wordt gezien wie is de schipper van het stuurloze wrak heen en weer door de storm gejaagd naar het zeemansgraf wat is beter of minder goed dan een mens die met…

Nu nog, zou je zeggen je komt toch adem te kort gezien je jaren boven de zeventig, zou ik me enkel op behoudende gedichten moeten blijven richten? of op het podium een voordracht neerzetten iets dat vertoeft in van haver tot gort waar tijdens de handgreep rond de microfoon op de bühne, ik korte intrigerende poëzie of als proza in lengte…

wat zijn dromen als je ze niet waarmaakt wat zijn dromen als angst je raakt wat is leven als je mist als je steeds maar denkt dat je je vergist als je niet kiezen kunt wat is dan leven het is zo voorbij je kunt niet geven als je stilstaat als tijd je inhaalt wat is je leven als je niet zelf bepaalt wat goed voor je is…

Leven Wijs me de weg Leven Ik ben de weg kwijt Leven Maak me zichtbaar Leven Neem me bij de hand Leven Hou me vast Leven Ik heb je nodig Leven Heb me lief…

plaats komma’s vóór een eindpunt trek lijnen vóór de grenzen van barbarij overwin ravijnen van schaamte kijk de angstaanjagende zwarte zwaan in de ogen ontmoet in open velden anderen voel door hen je menselijkheid…

had je veel gemist als je het toch niet wist ik wou dat ik het wist niet geboren is naast de pot gepist maar lig je in je kist is je geheugen ook gewist maar ik had het feestje niet graag gemist…

Ik zit te appen met een vriendin ze zegt: ‘k moet even aan de lader nou klinkt dat absurd is slechts een begin ‘t einde komt een stukje later… ‘k Zit te appen met een vriendin moet wachten tot ze ‘ opgeladen ‘ is intussen doe ‘k andere zaken omdat gewoon wachten: geen optie is! Dan bedenk ik me ineens bij toverslag stel je voor dat er…

dualiteit tussen echt en onecht tussen verstoten en zelfrecht binnen of buiten, helpt trachten een wereld te ontsluiten is het leven in de overlevering die vandaag naar morgen heet of wonen in kastelen van karton of tussen tochtige muren, het kan zeker ook onder het blauw met een glimlach in de zon ademt men dan tussen keuzes en…

Het leven Elke keer Weer terug Naar de éénheid Het zijn Het bestaan Elke keer weer Thuis komen…

Op water lopen? Zee is bedrieglijk en veel te diep al ligt zij daar en lijkt een dier te wezen want rillingen van schuim gaan overheen haar luie lijf dat ademt als een stier zo luid. Beter is wandelen door de hoge lucht daar weet je zeker dat je niet kunt gaan maar heel het mensdom zal versteld staan hoe rap van dwalingen je keert. -----…

Ik hoorde stemmen van een vreemd bestaan, Rondom in duizend geheimzinnigheden, Géniën voelde ik zoetjes tot mij treden En schuw op donzen voetjes henengaan... Ik weet niet - zeiden zij wat zal vergaan? Spélden zij wat daar kome na dit heden? Brachten zij tonen uit een vér verleden? Ik weet niet - of was alles droom of waan? 't Kan zó niet…

ondanks of is het dankzij het menselijk tekort op mijn kerfstok dicht ik van een onzeker bestaan van de tijd waarvan ik kwetsbaar en sterfelijk ben gemaakt ik dicht van de knoop die ik ben van de ander de ander laten zijn van verbinden met jou en jou ik dicht van mijn binnenwereld en die van jou en jou van de kloof tussen…

vanmorgen op de weegschaal (84.9 kg) ontdekte ik ik weeg dus ik besta…

Hoe ik wandelend wachtte, ziel onder arm op voordeelurentijd, langs half verlicht terrassen doolde en open winkels, door gangen, op trappen in inruilboeken staarde in stationshal, ' k een jonge vrouw zag in een mooi groen pak, toen mezelf bekeek in een etalage, gedateerd ik leek in een rage een kledingwinkel binnenliep, maar nee, wat…

ergens ligt nog een verjaardagskaart te wachten op het moment dat samenvalt met achteloos verstrijken van toekomst het nu is eigenlijk nooit zoals ook elders hier niet is steen duurt voort als het stof verwaaid is volmaaktheid is nergens geluk ligt altijd in een grensland…

Gisteren rekende ik voldaan honderdveertig pond af voor een Japanse maaltijd voor drie personen. Ik zou het betreuren als ik arm was. Nu zit ik met een flesje kraanwater op het gras in het park en ben halverwege Rutger Bregman’s boek over het basisinkomen. Ik zou me schamen als ik rijk was.…

Twee rechten pal en evenwijdig besloten op reis te gaan, Lino samen met Lina, de een dik, de ander fijn. Zij hadden gezworen met de hand op hun hart, elkaar nooit teveel nabij te komen en steeds een gelijke afstand serieus in acht te nemen. Zij wilden ver weg het universum in, de heldere sterren tegemoet. Maar na een stuk of tien lichtjaar…

Bij 't opstaan zuchtte ik dat mijn haar grijs werd, En dat het uitviel bij het slapen gaan. Mijn laatste lokken koesterde ik als kostbaarheden, Nu zijn ze weg en ik ben opgelucht. Ik hoef nu nimmermeer mijn haar te wassen, Ik leg mijn kam weg, een verouderd wapen, En, zucht elkeen bij zwoel en drukkend weer, Dan is mijn kale kop zo heerlijk…

Mismaakt is de krab: uit ijdelheid zichzelf geschapen. Een stam wast zich met melk: zo ontstaan dan apen. Een granaatappel bestaat uit gestolde tranen van de profeet. De geloofsbelijdenis, er zijn foto's van, staat geschreven in een bladerdak. --------------------------------------------------- uit: 'Mijn vormen & mijn gedichten…

voor K.Schippers soms kan je iets horen zonder het te zien andersom kan ook…

Deze dagen geven geen omhelzing van een zomerwind al is er veel dat mijn leven kleur en glans kan geven. Op vleugels van verbeeltenis van een onbevangen kind heb ik in mijn gedachten veel aan jou daar geschreven. Op vele korrels goudgeel zand schreef ik je naam al blies de wind uit volle kracht en al haar macht, langs heel de Zeeuwse kust niets…