6352 resultaten.
LANDDUINENZIEL
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
314 De bloeiende heide
is vol paarse snippertjes
die omhoog en
naar de verte zien
terwijl ze dicht
op elkaar dringen
met honingzoete liefde
boven het zachte purper
tonen lage vliegdennen
hun wijd donkergroen
strooien voldaan gevoel
over het geribbelde veld
wijzen steeds tevreden
naar de verandergrage lucht
daarnaast geeft het felle geel…
De hitte weegt
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
336 De hitte weegt, de vogels vallen stil
maar onze ziel blijft zingen tot de dageraad
opnieuw weer wat verfrissing brengt.
De hitte weegt en mensen sterven
omdat hun tijd gekomen is om weg te gaan.
Hun ziel zingt al van een nieuwer leven.
De hitte weegt en schildert wolken
die even wat verkoeling brengen
doorheen de drukte van de tijd.
Adem…
In Lecto - in bed 5 december
gedicht
3.0 met 48 stemmen
16.909 Nog onbevangen in mijzelf weggekropen,
hoor ik de regen dansen met de wind;
ze zijn elkaar wat ál te goed gezind,
als dat maar niet op noodweer uit zal lopen.
Ik draai me om en schurk me als een kind
aan wollen warmte die mij om zal dopen
tot trage slak die vrijelijk mag hopen
op duurzaamheid, de luiheid welgezind.
De wilde paringsdans van…
Natuur puur
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen
295 Wandel in het vroege ochtendgloren door het ontwakend bos,
over geurende vochtige paden en open plekken bedekt met donzig mos.
Hoor het geluid van een uil voordat hij slapen gaat,
schrik me rot van een prachtig ree dat daar plotseling voor mij staat.
Ogen bruin als de kleur van vruchtbare aarde,
schatten mijn langskomen op haar waarde.
Ik…
DROOM: WAD-WAAN WORDT WERKELIJKHEID
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
344 Ik droomde
me wanend
op het wad
verwisselde
het slib
voor vaste bodem
zette voet
op een plaat
van een eiland
mijn oog viel
op die andere
ook een plaatje, wat platter
ik voelde me goed
erg goed op ‘t erf goed
wereld Erfgoed
slibvrij werd ik wakker
geen plaat voor m’n kop maar van
slaap, droom, wad-waan, ontwaakte ik…
De kracht van buiten zijn
netgedicht
1.0 met 6 stemmen
292 Heerlijk buiten weer
warm en zacht vinden elkaar
zomerhemel heerst
Wanneer in de vroegte blauwe losse
puzzelstukjes worden samengevoegd tot ontwakende
hemel waar ook zon zich weer van haar beste kant laat zien en vogels
van diverse pluimage de luchtlagen strijken of zich laten horen met enig klankenstroom.
Als echte en ware beminnaars verkennen…
De eikel spreekt
gedicht
3.4 met 30 stemmen
9.944 Waar mijn ontbladerde vader
zijn harige takken laat ruisen,
en de bast van mijn moeder
met welgevallen beziet,
wordt de mier op de grond
door mijn val invalide.
Wellicht word ik woudreus,
en schud met de vuist naar
mijn vader die kromgroeit.…
Op een dag in augustus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
287 Wind in de bomen
en zachte muziek - eeuwenoud
draagt me naar boven
op de schoorsteen
waar de ooievaar woont.
Lang kennen wij elkaar.
"Ben je weer terug?"vraag ik.
"Ja,",zegt hij."En jij ?"
"Ik ook",zeg ik.
En dan vliegen we weer
met de wind in de bomen,
en de zachte eeuwenoude muziek
in onze oren.
Hoog over de rivieren
verzonken…
Insectueel verdwijnend
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
311 er bewoog
iets zwarts
donkerde venijn
uit angstig
makend klein
niet offensief
als een dief
in de nacht
die onverwacht
verschijnt
met flitsende
nagels krassend
sporen trok
in de angstige
vloer zonder een
eenduidiger doel
dan te intimideren
door onbekendheid
met scheurend
jankende muziek
die zijn bestaan
niet ontleende aan
wat…
ROZENBOOMPJE
poëzie
3.4 met 7 stemmen
3.697 Als de zon des avonds daalt
Staat mijn rozenboom vol rozen,
Nog in 't avondlicht te blozen
Dat zijn kruintje overstraalt.
't Boompje bloost en bloeit en blinkt
In het midden van mijn gaarde,
Waar rondom de duisterende aarde
Reeds in schemering verzinkt.
's Avonds in mijn rozenhof
Blijft het avondlicht gevangen
In de duizend roosjes…
Het grote bonus- water-voordeel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
347 Het gemopper is niet van de ( grijze ) lucht
de gehele bevolking steunt en zucht,
weer een regenbui!
Wolken vliegen met een noodgang langs
verliezen water met een grote kans
dat het juist hier valt?
Al weken valt er meer hier- dan daar een plens
het vocht was van de zomer ieders wens,
toen we zuinig moesten doen?
‘t Goede bericht is nu…
Houtje
gedicht
3.1 met 41 stemmen
13.808 Het houtje drijft op de zee
het kleine houtje op de grote zee
het voelt zich erg eenzaam
Eerst leek dat drijven wel wat
zo afwisselend
en tegelijk zo wijd
maar op den duur wil je toch meer vastigheid
en er is ook helemaal geen conversatie
Je komt bijna nooit een ander houtje tegen
en de zee geeft helemaal niets om je
De…
NATUURLIJK GELUKKIG
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
339 Voor mijn buren
NATUURLIJK GELUKKIG
Zo mijn ziel verlangt naar roerselen
Zo verlangt mijn lichaam naar water
70% van mijn lichaam laat zich graag verfrissen
Door het drinkwater uit de kraan
Ik zie geen verschil met de natuur
Onze binnentuin smacht naar water
Wie de kraan daarvoor open draait
De slang over de schutting gooit…
Beschouwingen over de natuur en de mens
poëzie
3.0 met 19 stemmen
3.878 Curieus is 't toch dat de natuur
Al wat de mensen hier bederven
Met hare vriendelijke verven
Wel weer terecht brengt - op den duur!
Een paviljoentje, of andre taart
- Een klerenmagazijn bijvoorbeeld -
Is nog maar niet voorgoed veroordeeld,
Maar wordt juist mettertijd wat waard.
Ja zelfs een standbeeld in ons land
- Iets op zichzelf betreurenswaardigs…
de aardse hemel
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
353 de open deuren naar mijn tuin
geven een blik op het groen
handen met die kleur heb ik nooit gehad
er zijn aanverwanten die dat doen
dan wel gaat de natuur de eigen gang
in 't verlengde van mijn karakter
ik voel me daarin thuis
nimmer gewetensbezwaren dienaangaande gekend
enfin, thans verspreidt een lichte douche mijn landgoed
die een beschermende…
HET GERS
poëzie
3.9 met 10 stemmen
2.424 Hoe gulzig is het gers
en goed om in te baden
tot boven uwe boeg,
o gierig rundervee,
dat, in de oude stal,
hebt oude voederbladen
en vuile draf geteerd,
zo menig maand alree!
Hoe geren zie ‘k u, hoorne
omhoge, neuzegaten
wijd open, almedeens,
in ‘t gulzig gers gelaten!
Ge'n weet uw weelde niet,
noch uwe weg! Ontheven…
Gulzig onthaal
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
272 Vandaag mijn fiets grijsgedraaid
met blote benen
Het langdurig incontinente weer
had de natuur een wulpse
overdadigheid gegeven
Het groen heupwiegde, en
schreeuwde me uitbundig toe
De lokale muggen
hadden voor mij een onvoorziene rol
in hun klamvochtig schouwspel
Ik werd gulzig onthaald
als een langverwachte gast
het mugpeleton…
Gevoeligheid
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
268 Intens genieten
kleine en pure dingen
zowaar geprikkeld
Hoe prachtig en wonderlijk het leven
is waarin ik aandachtig kan luisteren naar de stem
van de wind die met ongekende kracht door het landschap waait
zodat de verschillende bloemen en grassen sierlijk wuiven met zijn stromingen.
Geritsel van bladeren zorgt voor extra
kalmte, rust…
WILDZANG
poëzie
3.8 met 27 stemmen
8.385 Op de Hofstede van ‘De Hinlopens’, buiten Naarden.
---------------------------------------------------
Wat zong het vrolijk vogelkijn,
Dat in de boomgaard zat!
Hoe heerlijk blinkt de zonneschijn
van rijkdom en van schat!
Hoe ruist de koelte in ’t eiken hout,
En vers gesproten lof!
Hoe straalt de boterbloem als goud!
Wat heeft de wildzang…
[ Met al hun voeten ]
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
249 Met al hun voeten
staan de bomen in het licht --
van de klaprozen.…
Vidrus Fluvius (Overijsselse Vecht)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
315 De Maan licht zilverwit de toppen van de golven,
om en om slaan ze voorover,
raken onder elkaar bedolven,
geven zich gewonnen aan de zwaartekracht,
in een eeuwig durende beweging,
ogenschijnlijk zonder macht.
Golf en tegengolf,
koppen gevuld met schuim,
rollen over elkaar heen,
het woelige water buist,
tegen mijn bootje,
dicht langs mijn…
[ Urenlang jagen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
262 Urenlang jagen
ze voort over de vlaktes:
de onweersbuien.…
in het park
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
301 gebogen en stram
leun ik op mijn wandelstok
en zie vanonder mijn wenkbrauwen naar haar
de grijze duif die nog kan vliegen door mij heen
het ontmoeten is een fantasie voor twee
doch gedragen door een speelse lok
even vangen we elkaar in een ooggebaar
schalks wordt weer een glimlach geboren
iedere dag kent zo een hoogtepunt
door een weinig…
Vlinderstruik
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
295 Naar de zon gericht
als een paars gekleurd wonder
draag je de zomer
Hoe heerlijk natuurlijk geurend je bent
mijn aandacht groeit mee met de tijd doordat ik jou
ook nog eens allereerst waarneem bij het ontwaken van nieuwe dag
Een prachtig beeld vol kracht en wijsheid; het is een mooie constante in mijn leven.
Elke keer weer slaag je in…
EN BIJ HET RIJZEN VAN DE SCHEEMRING LAG
poëzie
4.2 met 20 stemmen
3.001 En bij het rijzen van de scheemring lag
hij in het gras naar de avondlucht te turen;
een afgrond leek de tuin, berghoog de muren,
zwart van klimop met stoffig spinnenrag;
het leek een put, waarin de lichte dag
op ’t donker dreef, vol schimmige figuren;
enkle geluiden van de naaste buren
plonsden als steentjes d’rin: een naam, - een lach.…
De stille weg
poëzie
3.4 met 74 stemmen
5.547 De stille weg
de maannachtlichte weg -
de bomen
de zo stil oudgeworden bomen -
het water
het zachtbespannen tevreeë water.
En daar achter in 't ver de neergezonken hemel
met 't sterrengefemel.…
Verstilling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
308 Juli legt z'n lippen langs de sloot.
Libellen vliegen langs de leliebladen.
Een reiger staat te spieden op één poot.
Een visser slaat verstild zijn dobber gade
en wacht. Zijn strooien hoed is breedgerand.
Zacht wiegend ligt zijn roeiboot in het water.
De hengel houdt hij losjes in zijn hand.
Een vis duikt happend op en vormt een krater.…
Storm
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen
310 Storm raast
over stad en land
- boom in water.
Arme oude eik
geveld door de storm
brak als een lucifer.…
BLIKSEMTAAL
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
232 Bij verre donderslag daalt de weerlicht
door het nachtelijke zwart, als een drietand,
die zich telkens splitst, uiteengerafeld landt,
het duister opwekt met blinkend feestlicht.
De hemel heeft een lach van zwaar gewicht.
Trillende stralen houden een hechte band
met luid juichende lucht vol blije brand
én op de grond weggedoken angstgezicht.…
De pracht van een roos
netgedicht
1.0 met 3 stemmen
288 Een jeugdige roos
bloost in vroege ochtendzon
liefde ontvlamt weer
Wanneer een nieuwe morgen ontwaakt
besproei ik jou met mijn dauw jouw frêle blaadjes opdat
ze weer zullen kleuren in kracht en pracht op hetzelfde moment laat ik
tranen van geluk en voorspoed vloeien over hen heen en ruim hun afgelopen donkerte op.
Op welke wijze deze dag…