Alle inzendingen over overlijden

Gevoelens vol verbijstering verdriet, boosheid, schuld worstelden om voorrang bij dag en bij nacht de wereld werd heel klein emoties des te groter alleen het delen met elkaar gaf steun door wat herkenning er was dan wel eindelijk rust maar niet voor de nabestaanden die bleven verslagen achter voor hen was er vooralsnog levenslang…

Niemand had ooit geloofd, dat bij zo'n groot verlies, waar de vlam werd gedoofd, verdriet het vuur uitblies, licht zou worden ontstoken in de bitterzoete herinnering en de liefde nog ongebroken voor mijn lief die heenging. Verdriet beheerste mijn leven na dat tragisch ongeluk, toen jij dat jouwe hebt gegeven. Jij hield van mij als dichter…

Ze zou vandaag tachtig zijn geworden mijn zus, mijn oudste zus mijn overleden zus Fineke Gerda Krediet-Pit ik denk heel vaak aan haar zij denkt wellicht ook aan mij zo denk ik maar, ze heeft toch alle tijd ze heeft zelfs de eeuwigheid ze heeft hopelijk daarbinnen de (h)eerlijkheid ze heeft ook mij nog, haar jongere broertje want je bent…

( Dit schreef ik voor een lieve vrouw) Lieve man van mij Vandaag word je gecremeerd, de tijd die we samen hadden was mooi, prachtig en soms verdrietig. Mijn hart huilt, ik ga je missen lieverd. Deze dag moet ik sterk zijn, maar dat zal niet meevallen. Met mooie woorden zal ik je toespreken deze dag. Lief, voor altijd zal…

[Dit schreef ik voor een lieve vrouw] Mijn hart Mijn hart is gebroken nu je niet meer bij mij bent. Het doet mij zoveel verdriet dat ik je niet meer in mijn armen kan sluiten. Er zijn geen woorden meer van jou. Nu, in deze dagen, komt het afscheid steeds dichterbij. Met liefde zorgde ik voor je. Mijn verdriet is groot,…

(Dit schreef ik voor een lieve vrouw) Roodborstje Elke keer zat het roodborstje in de tuin. Samen genoten we ervan, daar is nu helaas een einde aan gekomen. Het roodborstje huppelde heel vaak voorbij. Het maakte ons heel erg blij en deed ons goed. Nu mijn lieve man is overleden moet ik verder, dat zal zeker niet meevallen…

(dit schreef ik voor een lieve vrouw, die haar man nu moet missen) Lieve man van mij, in je ziek zijn heb je het niet overwonnen. In die tijd heb ik zoveel mogelijk voor je gezorgd, met liefde. Gelukkig werden we gesteund door onze twee nichten en onze lieve schoondochter. Het doet veel pijn en verdriet nu je niet meer in ons…

Winter 96/97 Ik weet het nog heel goed Ik stond voor het raam Keek naar buiten IJsbloemen op de ruiten De wereld verstild bevroren Mijn gevoel verstild Mijn hart bevroren De leegte die jij naliet Ik was verloren…

Ligt je vader hier vroeg hij aan de jonge vrouw die verse bloemen op het verse graf plaatste Nee, het was dit keer m’n man Hij zocht naar woorden kon ze niet zo gauw vinden zei toen maar iets als Sommigen gaan veel te jong Nou heel veel sterkte dan maar Dank u ik kom hier bijna iedere dag langs om dag te zeggen heb u niet eerder gezien…

[Dit schreef ik voor mensen die hun liefde moeten missen] Einde Onze momenten samen waren fraai. Intens hebben we van de liefde genoten. Bewonderenswaardig hoe je het leven zag. Het zal stil zijn zonder jou, maar bedankt dat je mij liefde hebt kunnen geven.…

Toen ik bij de hemel kwam na een heel verkwikkend over lijden heengaan: er was niet veel meer over om door te leven, dus dood toen ik dus bij de hemel kwam werd ik direct doorgelaten geen enkele belemmering de deur stond wijd open het licht in de hemel was gedempt maar van alle kanten flikkerde wel licht op licht van beeldschermen van…

Laat mij nog éénmaal, in gedachten, kussen Die warme lippen, door mijn kus ontbloeid; Laat mij nog éénmaal aan die boezem sussen Mijn arme hoofd, waarin de koorts-pijn gloeit. Laat mij nog eens, klein kindje, rusten tussen Die armen, waar mijn hart aan was geboeid, In die zo lieve tijd, toen, zonder blussen, ’t Vereend gelaat door passie werd…

Welke constructie is steviger, heeft langer standgehouden. En hoe meer er wonen, hoe minder je wegkomt. Waarheen. Het verlangen is een zomerhuis zonder kookplaats en zonder geschiedenis. Hier ben ik omdat ik hier ben. Vannacht was ik wakker, het waaide, regen striemde de kastanje terwijl het al licht werd, de nacht had geen rust gebracht. Ik…

de wind laat rimpels achter op het water het is dit ogenblik deze stilte waarin ik je vind jij bent zomaar even bij me terug…

Onaflatend braakt een inlaatduiker Onder de opgehoogde dijk Haar overtollig plensbuiwater In het drasland uit En rond de plonzende monding Staat een menigte Zich te vergapen Aan wat kikvorsmannen Die al twee dagen lang Forensisch zoekende zijn Naar een man in de maalstroom Vertelt een autowasser schouderophalend Mij bij navraag…

Vreedzaam op de wind dansen de golven en het helmgras wuift in de maat mee, in mijn hart wordt weemoed gedolven, jouw lach kwam van ver overzee. Ik ploeter niet meer door het rulle zand en de duinen zingen niet meer, zielloos beademen de golven het strand, diep in mij gaan hamers tekeer, stampen weer beelden in mijn hoofd van de drukke…

[Dit schreef ik voor iemand] Ode aan mijn lieve vader Gestorven Je bent in mijn handen gestorven. Het valt mij heel zwaar. Je was mijn lieve vader en ik was trots op je. Nu zonder jou verder, het lijkt onwerkelijk maar het is echt de waarheid. Voor altijd zal ik je dragen in mijn hart en respect blijf ik houden voor jou. Lieve…

(Dit schreef ik voor mensen die iemand hebben verloren) Einde Toen het einde naderde werd het zo stil. Je hele leven kwam voorbij met een zucht blies je je laatste adem uit. Vol verdriet sloeg ik mijn armen om je heen om je een goede reis toe te wensen.…

DE BOOM BLADEREN RITSELEN NIET Hier hangen aan het plafond po's en potten, vogelkooien die het ledige kunnen bevatten stoffig niets van poep en pies een vage geur van voorbij goed Daaronder spreken dichters wijze woorden voor wie het maar wil horen vóór de wind opsteekt en er van het plafond vreemde stemmen komen Kakofonie van fragiele…

Voorbereiding voor afscheid 1 Een afspraak op 28 december zou ons het beste uitkomen Jij moet rekening houden met je vader, dus wij passen ons soepel en met mate aan Er is immers niet meer dan tijd, alle tijd Voorbereiding voor afscheid 2 Ben bezig mijn eigen begrafenis voor te bereiden en de liedjes zijn uitgekozen met…

Toen ze nog zicht had (75) haar ogen nog voldoende zagen zag ze ook het uitzicht op haar eigen verlijden haar eigen overlijden, haar dood beging tachtig (80) altijd heel actief geweest gingen vooral haar ogen achteruit dus ze ging aan de slag voor haar overlijden, voor haar dood midden in de tachtig (85) werd het zien vooral tasten maar…

Door godverlaten straten trekt de dood even verlaten door de koude herfstwind De wind huilt droevig diens grote nood hij schreit luider dan een droevig kind De dood werpt zijn schaduwen vooruit als spoken dempen ze het laatste licht Rillingen glijden over menig kille huid angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht De dood werpt blikken…

Ik denk dat opa wist wat sterven is Zou hij als kind al begrepen hebben hoe het gaat, wat het betekent? Helaas lukte het hem niet om het me uit te leggen Hij gleed weg, langzaam snel In Rouen zag ik een schilderij met geel licht: twee jongens in een boot, een kaars aan hun voeten lamgesneden en verbonden Hun verhaal is een beeld van…

als ik sterf dan heb ik vrienden zoveel vrienden niet normaal als ik sterf dan ben ik goed o, zo goed echt wel de beste als ik sterf word ik beroemd alleen maar dood word ik erkend!…

Ons lichaam is een knekelhuis. Het kleinste knekelhuisje dat ik ken. Wat botten in een zak van huid, met een kop die vol van zorgen is vier extremiteiten en nog wat weke delen middenin. Beenderen en een lege schedel, die na bevrijdingsdag, gewoon als knekels voortbestaan. Ontbonden. Zo noemen biologen dat. Het lichaam besteld ter aarde…

Deelder is dood maar zijn schrijverij blijft als muziek in de oren klinken jazzmuziek wel te verstaan!…

Dood zijn is niet meer leven. Leven is niet meer dood zijn. Dood zijn is niet geboren worden. Welke dode zit daar nu over in? Geen één. Dood zijn is niet langer leven. Welke levende zit daar nu over in? Bijna iedereen. De dood is een doodgewone leermeester. De dood leert ons hoe we kunnen leven. Doodsmoed is doodgewone levensmoed.…

Mijn handen rusten op de tafelrand, bladeren door de ochtendkrant. De kruiswoordpuzzel lost je moeder op. Mijn handen voelen haar aarzeling, kennen haar vertwijfeling. Weten geen raad met haar verdriet. Mijn handen die troost moeten geven hebben zo hun eigen leven. Wat moet dat lukt maar niet. Mijn handen voelen zich schuldig, bladeren…

Voor Ilse Starkenburg 1963-2019 Nu jij ook bent overgegaan ik dat pas na weken heb gezien het besef dat nu pas bezonken is Jij weet wel hoe ik ben altijd op de vlucht Hoe we samen genoten van een broodje kaas met mosterd in een tramhuisje Daarna verloren we elkaar uit het oog maar niet het hart Het regent in december verlangen naar…

Dus ook jij hebt nu ons aards bestaan verlaten Het bericht kwam onverwacht verdrietig aan Maar ieder mens gaat, dus ook jij Want hoe kon ik denken dat jij de dans zou ontspringen Juist jij Had mogen blijven Om deze planeet iedere dag wat mooier te kleuren En dat heb je ook gedaan In je onvergetelijke mooie bestaan Rust nu zacht…