Orpheus
Vandaag heb ik opeens
Weer geluisterd naar de stilte
Die zolang op mij heeft gewacht.
Ik liet mij zinken
en landde in haar adem
Het vallen viel mij zacht.
Er was een leegte, teer gekraak
en ook een suizend klinken
Ik zag de tafel en de stoelen
en hoe het licht viel op de kast
Ik was samen met de dingen,
vertrouwd en thuis als oude gast.
Was weer de schepper van hun wereld
Ik speel mijn eigen toverspel
met licht en zwaar
en niet en wel,
met tijd en duur en ogenblik.
met spreken , luisteren en schrijven.
Maar die ik zoek vind ik hier niet
Want zij is weg, en zal dat blijven.
Want weg is weg en dood is dood
en niets is niets, en nooit is nooit
Hoe moet men leven met de dingen
Die om ons heen gerangschikt zijn
Hoe kan ik ze beminnen
als deze wereld zo moet zijn.
... Rouw ...
Zie ook: https://www.marinavanderkooi.nl
Schrijver: Marina van der Kooi
14 april 2021
Geplaatst in de categorie: overlijden