Netgedichten

netgedicht (nr. 73.931):

Te dicht op de huid

Ik had me aan haar spinrokken geprikt
Waardoor ik honderd jaren moest gaan slapen
Een toverstaf bleek een gevaarlijk wapen
Het was bij mijn geboorte voorbeschikt

Toen ik ontwaakte, was ik diep geschokt
De wereld bleek bezaaid te zijn met dorens
En prinsen woonden in ivoren torens
Ik leek wel in een hinderlaag gelokt

Het leven bleek geen liefelijk verhaal
Lang en gelukkig was een soort verzinsel
Van de romanticus een hersenspinsel

Ik weeg mijn woorden op een gouden schaal
Het kind in mij, destijds overbeschermd
Lijdt tot mijn dood aan groeipijn en het kermt

Schrijver: Anneke Haasnoot, 14 april 2021

annekehaasnoot

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: literatuur

Opvoeding

Verstikking

3.0 met 5 stemmen

105

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: J.Bakx
Datum:: 14 april 2021; Ai! Dat zag ik over het hoofd!

Naam:: Anneke Haasnoot
Datum:: 14 april 2021; DANK J. Maar dan klopt het aantal lettergrepen niet meer dat in elke regel hetzelfde dient te zijn bij een sonnet...

Naam:: J.Bakx
Datum:: 14 april 2021; Ik heb je gedicht graag gelezen. Vind het bijzonder mooi.
Één opmerking: de wereld was bezaaid met dorens i.p.v.: de wereld bleek bezaaid te zijn.....Dat zou mijn voorkeur hebben.

Naam:: Anneke Haasnoot
Datum:: 14 april 2021
Email:: annekehaasnoothotmail.com; Dank, Jean-Pierre.

Naam:: Jean-Pierre Ami
Datum:: 14 april 2021; Een navrant levensverhaal, Anneke, schrijnend ook "het kind in mij".
Hersenspinsel: fantastisch gevonden in dit verband!

Geef je reactie op deze inzending: