Alle inzendingen over natuur

vanonder de linde overzie ik de tuin het stille wonder van bomen met hun bloesem de noten de appel en de pruim en ik verbaas me iedere keer weer over hetgeen ik dan ervaar het intense van dit is het leven zo noemenswaard het ontvangen van de zon de warmte de regen maar ook de kou de storm donder en bliksemgevaar en al het leven is in…

als schotsen en scheven komen zij het landschap binnen gedreven dwars en tegendraads maken een lachertje van zon die normaal stralend staat boven zoute zee en luchten vol zoetwaterregens die vluchten in de vallende half doorzichtig gordijnen en verwaaiend zand van het strand meevoeren naar het duinse helmgrasland dat…

Voor letterlijk Wat warmte Laten we De Waddenzee In de kou staan Maar de Waddenzee ligt Dus laten wij Voor die Waddenzee Gaan staan Met liefde voor die natuur Zaterdag 26 november 2022 Grote demonstratie “Blijf met je poten van onze Waddenzee af” DE WADDENZEE: ONS WERELDERFGOED!…

we hebben onze schoenen uitgedaan liepen op blote voeten in het glinsterend natte gras nog was de zon niet warm genoeg om de dauw op te drogen alleen de bloemen openden al hun ogen rechtten hun stelen om ons niet met gesloten knoppen te vervelen keken ons kleurend en subtiel geurend aan wij voelden ons apart en verheven…

Er ligt een diep verlangen in het landschap te wachten op de komst van nieuwe regen na een lange periode van droogte en zonneschijn niet alle planten en dieren is het gelukt te overleven dorst, en nog eens dorst, zo dorstig zijn de bomen in dit eenzame land zonder helderheid van dromen wanneer zal de eerste nieuwe regen komen en zal het genoeg…

Wie heeft de klok geluid, wachter in ’t heidekruid, woei door de najaarslucht, zingend gerucht? Fluistren de blaren nog, - zeg het mij, zeg het toch, woei hier muziek voorbij, eindeloos vrij? Zong hier een steen tot ons, diep uit het klokkenbrons, heb ik het goed gehoord, klonk hier een woord? Diep in mijn wezen leeft liefde, die…

De zon is op en 't is hier stil. Alles is fijn als een schil van iets. -…

de mens is klein groot is de zee de mens is slim wijs is de zee de mens is sterk machtig de zee het bootje de schuit het schip en de tanker gedragen van haven naar haven op de rug van de zee het kind op het strand trekt de vlieger strak als een anker de witte wolken trekken mee en de maan trekt de vloed kromt de rug van de…

Dichte wolkenlucht helemaal vol met water de aarde heeft dorst Hoe het open firmament wordt gekleurd met een ruim aanbod aan grijs getinte wolken die zich verenen met elkaar van waaruit doffe ongepolijste druppel als een prachtige glinsterend, fonkelend stukje vloeibaar glas ontwaakt in het nieuwe leven. Op eenzame hoogte waar ze al tranend…

De chrysanten, die in de vaas op de tafel bij het raam staan: dat zijn niet de chrysanten die bij het raam op de tafel in de vaas staan De wind die je zo hindert en je haar door de war maakt, dat is de wind die je haar verwart; het is de wind waardoor je niet meer gehinderd wilt worden als je haar in de war is. ----------------…

de klok slaat tien uur de vensters worden donker de laatste stemmen het sneeuwnevelen een deur slaat en een hond blaft de witte aarde allerlei leven begint zich ‘s nachts te roeren steenuilen huilen uit wilgenbosjes rijst een donkere schaduw een ree rekt haar hals strekt haar oren nog vier zwarte schaduwen betreden het veld…

Niettegenstaande het feit dat het desalniettemin een krachtig moment was, zodat mijn beide aardedonkere reebokbruine ogen zich konden verlustigen bij de aanblik van een laatste oprisping van een zieltogend dwarrelend acaciablad, zodat mijn gemoed onwillekeurig werd meegesleurd in neerwaartse spiralen, waardoor het gezichtsveld voor mijn…

Zoals dit ene blad losraakt vanuit de top van een beuk, in volkomen windstilte vallend, zich nog om en om wentelt in de lage zon van november met alle lente- en zomerdagen en nachten onder bruinverkleurde huid en ik het één meter boven aarde met vlugge hand van voorspelbare ondergang red. Zou zo ook een hand ons ooit. --------------…

je lach klaterde in zonnebloemgeel de heuvel af tot groen hem stopte in het blauw en kou van de rivier die ondermaans zacht schurend de lage oevers ondermijnden met de zomerse restanten van wat ooit een gletsjer was geweest het landschap sprak frans met de couleur locale van eigen producten waarbij het harmonieus zangerige…

ik heb mijn droomvleugels afgelegd de fantasie stopgezet en ben geland in vette klei was meteen weer helemaal bij toen een vreemde aan kwam hollen en ik hem niet kon scrollen het achterland gaf geen verband wel de boerderij dichtbij met koeien in de wei die naderbij kwamen ze loeiden hun namen droegen overvloedig hun nog geuierde…

we hoorden de roep van het land in de seizoenen toen wij dwaalden in de geur van bloemen zagen wij steeds minder insecten die wiegend op de golven van warme zomerse tinten net genoeg honing konden vergaren om te leven wij schrokken van het hete zand dat pijn deed aan de voeten uitgeloogd op de scherpste kant we verdwaalden…

Hoe zalig kan het in de maand october zijn de malse regen, de najaarszonneschijn weer tot intense rust kunnen komen tussen de stille bladerval van de bomen. De feeeërieke herfst lokt ons naar het bos kinderen met plastic zak gaan er op los eikels , kastanjes en beukennootjes zoeken en plataanblaren om te drogen tussen boeken. de zwammen…

Grijpgraag betranen parelende dauwdruppels haar huid. Kussend sussend glijden ze over haar zijdeachtige bedradingen. Gele vingers zonnestralen 100 den kleuren reflecterende regenbogen in haar levensweb. De dageraad die eindeloos verzuchtend haar adem inhoudt omhelst beginnend ochtendleven. Ze wacht roerloos op een teken van ontwaken en…

Linde bladval over oude graven het stille herdenken in november wake…

Kijken naar boven als wolken voorbij drijven wereldreizigers Wanneer gevarieerde wolken ontwaken in een ongeziene hemel waar ze ogen als bolletjes katoen tegelijk is het bijzonder om hen te zien voortbewegen zodat tijd even stilstaat en het kind in mij hen een voor een probeert te vangen met de twee handen. Het zijn net kleurrijke watjes…

Ik weet, er wacht een nacht waaruit ik niet ontwaken zal, een duistere diepte waarin ik zal zinken en verdrinken; dat is oké, daar kan ik mee leven, elke zomer eindigt immers in herfst en winter, in kou en dood. Maar nu nog even liever niet: er bloeien nog bloemen in de berm en de vogels zingen nog over seks, de zon lokt me nog steeds…

Kom mee naar buiten, zegt Nico de Haan En laat je pan- en herdersfluit maar staan Doch toonkunstschrijver Olivier Messiaen Zou met z'n patefóón naar buiten gaan Als vogelaar, voor één der laureaten Al was hij Edith Piaf en Patachou Jacques Brel en Yves Montand nog lang niet moe Hij luisterde, in 't vroege ochtenduur Naar vogelzang…

Storm, ik lig wakker en hoor de sterren stampen -- in de nachtstallen.…

Ik droomde van de zon hij was een gladde bol van bloedkoraal en werd toen op mijn smeken een gespierde jongeling in strak zwart trainingspak met glanzend rode haren. Het was onder een perenboom dat hij mij toen besprong: een zalige ervaring.…

De zon vroeg voor haar gouden schijn Doortocht door 't grauwe wolkgordijn Om de aarde te gaan kleuren: De daken rood, groen het geboomt... O 't licht, dat over de aarde stroomt Door de open wolkendeuren! Ik wou, dat ik die weelde kon Verklanken, of verbeelden kon In verzen of in verven: De zilvren vreugd van 't watervlak, Waar 't zonlicht…

drie waterpalmen houden frontaal de wacht gekroond met zware vruchtenpracht en stevig blad waarin wollige vleermuizen vreedzaam in grote groepen huizen drie kokospalmen bakenen prijkend de tuin af naast het achterpad waar lichtstralen veel zachter lijkend een koele bries je haren vat ’s nachts ruisen de bomen heel tevreden wanneer een verkoelende…

de zon vonkt de meeuw zweeft de zee dreunt de boom ruist het riet buigt de vos sluipt het vuur vreet de valk bidt de berg brandt de steen rolt de tijd kruipt de geest stijgt…

ik zag hoe jij steeds op een bijzondere wijze contact maakte met de wereld om je heen raakte in de verte de kleur van een bloem die open was gegaan toen jij in beeld kwam streek met je hand langs de bast van een boom fluisterde onhoorbaar fijne dag lieve oom hij ruizelde zijn kroon je struikelde bijna over een steen die…

Ik hou van de wind, zei het blije lentekind, Hij verspreidt de zaadjes voor een nieuw begin. De natuur krijgt meer kleur en heeft het naar haar zin. Ik hou ook van de wind, zei het vrolijke zomerkind, Want als het vreselijk warm is en je gezicht op een tomaat lijkt, dan is het heerlijk als een briesje zachtjes langs je heen strijkt.…

De dag lag bleek neer op bleke sponde. De wateren lagen blank onder blanke avond, De lucht was stil van sprakeloze monden, de wolken waren droef van ingehouden tranen. De windevloot, de schepen van de luchtezee, Lagen alle stil voor anker aan de kimmeree. Daar was geen zonnemond de avond rood te kussen; Daar was geen teer gerucht de stilte…