Alle inzendingen over woonoord

Nu is het Meer niet meer; Het moet zijn water missen; Het krijgt het nimmer weer - En nog wil Caubes vissen. Het wilde-andijvie-kruid Schudt overal zijn stengelen, En strooit zijn pluizen uit - En nog wil Caubes hengelen. Het koolzaad zal eerlang Hier veld bij velden kleuren; Het ploegpaard komt te gang - En nog wil Caubes…

In 't zuiden heerst een eeuwge lent, En aarde en hemel lacht. In 't hoge Noorden nijpt de kou, Daar ligt de sneeuw, daar is de rouw, De schemering en de nacht Waarom bewoont de Noorderman Die streek der duisternis? Omdat hij dáar zich wel bevindt Omdat de mens het plekje mint, Waar hij geboren is. Hij vraagt geen-rozen aan de Mei, Geen…

Paradijselijk Mijn vaders appelgaard Waarin zoveel moois Tot leven kwam en Ik eind'loos Dwalen kon zonder Bang te zijn Voor wat dan ook En vogels die Mijn bestaan bezongen Leven dat louter vreugde was En hier in heelheid werd bewaard Roswinkel, 1955-1966…

het gevonden fossiel geeft niet weer hoe mijn blauwe ogen langs de jouwe heen kijken hoe jouw zwarte ogen mijn ogen ontwijken hoe mijn witte bovenarm niet zomaar naast jouw zwarte bovenarm rust hoe vreemd mijn steile haar naast jouw kroeskop slaapt het fossiel geeft wel tot in de fijnste wervels weer hoe de kust verblindend blijft roepen naar…

ik breek denkbeeldig nietszeggende blokkendozen af van architecten die op lege plekken munten waar ooit kerken stonden majestueuze bouwwerken met een ziel en hoge torens: als wijsvingers naar omhoog waarvan men dacht dat ze uit de tijd waren kathedralen geen dienst meer deden nooit gedacht ze om te bouwen in godshuizen voor starters…

Zoveel om mij heen heb ik niet: een raam en een boom ervoor die me vertelt wanneer het herfst wordt en wanneer lente. Een vrouw die mij thee brengt en de krant voorlas. Nu is zij telkens haar bril kwijt en als zij leest, leest zij keer op keer haar boodschappenlijst voor. En halen: ho maar.…

djunnn, djunnnnn, djuuunnnn, djunnnnn, juuuuunnnnn, djuunnnnnn .... juunnnn, djuuuunnnn, ringring, djuuuuunnnnnn .... dan knerpt onder mij het fietspad de Lindt djinnnnn, jinnn .... ...... .......... vogelkoren in ruisende bomen wiegen op frisse tegenwind klaprozen kleuren het groen achter water leliën drijven uitbundig in bloei…

Fraaie, oude straten in Drachtens hart zijn terecht trots op hun ramen en deuren, omrand door vrolijk sprekende kleuren; rood en geel stralen fel; blauw vertoont zich hard. Ook bescheiden schemergrijs en diep zwart mogen het aanzien der gevels opbeuren. Wil de wandelaar het kunstminnend keuren? Zijn denken zal deinen, aangenaam verward.…

Minzaam, toch ingetogen ziet de Burgemeester Wuiteweg me aan waar verspreide meidoorn wenkend bloeit - zachtrood versnipperd roomijs - en lover van jonge bomen statige oude beuken tot mijn gemoed spreken samen met gevels van bezadigd wonen of strevend ondernemen een eeuwige boodschap brengen vol aangename weemoed die vredig gewekt wordt…

Het hele land in 't klein, de weegschaal van de staat, De schave van de jeugd, de schole van de daad, Het dorp der dorpen geen, waar ieder' steeg een pad is, Maar dorp der dorpen een, waar ieder' straat een stad is. De rondom groene buurt, het rondom stenen Hout, Des boers verwondering, al komt hij uit het woud, Des steêmans steeds vermaak…

Mijn molentje draait er lustig en wel, Mijn schoorsteen rookt er neven, Maar 'k ben nog altijd een vrijgezel, Wat heb ik aan zo'n leven! Och, trad er Marieke mijn molentje in, Dan wist ik, waarvoor ik mijn broodje win. De hemel bezorgt mij gunstige wind, Het boertje geld en koren. De stenen ronken en 't werkend bint Laat vrolijk zijn krikkrakken…

Hoe ziet mijn huis mij arriveren? Wat hebben de meubels zonder mij verricht: mijn warmte gekoesterd, mijn katten vertroeteld? O, kon ik mijzelf eens vanuit mijn bank zien naderen, een blik werpen op de man die vanaf het trottoir naar me zwaait alsof hij gelukkig huiswaarts keert. --------------------------------------------------------…

De hemelen glimlachten toen altijddurend als de glimlach van de Mona Lisa; onder de wegwijzers en hun gerechtige arm blonk de spiegeling van lantarens in de poel met boomstammen, en altijd was ’t de bloeitijd van de distels, lasteraars leven hier niet, sprak het hooiland; later staken ze de weg neer; zoete moederkoek van de daken, polsstokken…

Het dorp, vol geuren uit bloeiend weiland, heeft brede sloten, die blijmoedig schuilgaan onder een groen pantser, vreedzaam, voldaan... De kleine zachte schubben houden steeds stand, glimmen lustig, zich tot 's levens strijd vermand, zijn soms dof berustend: "Alles mag gaan..." Met tere krachten, nimmer te verslaan, straalt hun woord voor…

De zon is een Antwerpse planeet De aarde houdt op bij de Schelde Cyclonen gaan liggen op de Groenplaats Van alle machtige steden die vallen Valt Antwerpen het laatst Tot op het laatst autochtoon. ------------------------------------------------ uit: 'De Leeuw', in verzamelde gedichten, 2004.…

we spreken de stoel af, het venster, daarbuiten de put. hier het laken en daaronder het naakte slopende meisje midden de muur hangt ingekaderd het toeziend oog; de camera's doen hun werk en zonder hieraan afbreuk: een stoel wordt geen stoel, houdt huis. zo ook het raamkozijn, het tekort van de put. het haar dat haar bewaakt De slaap…

Hoog opgestapeld fruit was lang op reis voordat rottende druiven hun vertrouwde huis verlieten om door haastige of trage laarzen geplet met Amsterdamse modder ongegeneerd naast alle soorten schoeisel de laatste liefde te bedrijven Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop Schreeuwende bakbananen…

Ik wou dat ik die kraan was, die Torenkraan was, daar hoog boven mijn geliefde Vlissingen. Ik wou dat ik die kraan was die kranige kraan was en verplaatst werd naar een nieuwe kade. Dan werd ik dan nu eindelijk, na jaren, tóch nog opgeknapt en in oude luister hersteld -het is uiteindelijk de gerechtigheid die telt- en sloeg ik jullie…

Er was een vrome vrouw uit Egmond-Binnen, die vele diensten aanwezig was, ze leek me een verwarde ziel en even eenzaam als mij, ik een kloostergek en zij een dorpsgekkin, maar ze deed altijd superaardig tegen mij en wieweet hoeveel ze onbewust in mij heeft verlicht tijdens die hellesferen. Er was een oude pater, die liftend op en neer ging…

Het sierlijke hek van krakelingen staat nodend voor het kleine, witte huis, dat zich als een sterke, maar milde kluis beschermend sluit om geheime dingen. Bij de open vensterluiken verdringen kamergeuren elkaar, verlaten hun thuis, zweven langs de woning met strelend geruis, laten de tuin toverachtig zingen. Minzaam zien wijde, helgele bloemen…

Ik houd van de verte, de verte nabij De Hollandse lucht en de zompige klei, ik houd van dit landje Met haar weiden dichtbij Met haar wegen die kruisen Vol files die staan Paden met fietsers, En voetgangers gaan Geduldig het wachten Op een bus iets vertraagd Het weer is weer onderwerp Waarover men klaagt Ik houd van de verte, de verte…

Vaarwel..... Oudste gebouw van onze Vesting, tijden meegegaan, eeuwen blijven staan. Statige oude dame die speelde met de zon. Stormen overleefde, en oorlogen doorstond. Geluk en liefde, blijdschap en verdriet, alles kon je hebben, Ons symbool voor kracht en tederheid van geboorte tot in de eeuwigheid vergaan deed je niet Eeuwenlang stond…

Den Haag, stad, boordevol Bordewijk en van Couperus overal een vleug op Scheveningen aan, de villawijk die kwijnt en zich Eline Vere heugt. Maar in de binnenstad staan ze te kijk, deurwaardershuizen met de harde deugd van Katadreuffe die zijn doel bereikt. Ik drink twee werelden in ene teug. Den Haag, je tikt er tegen en het zingt. In de…

Nou, hier woon ik dus 't Is niet groot Maar ik zit overal dicht bij Midden in de stad, erg handig Ga zitten Mijn polsen Ach, 't is niks Je mag het wel zien Doorgesneden Het deed geen pijn Alsof je een envelop dicht likt En je tong snijdt Wil je koffie 't Is stil Zag mezelf liggen Een dode merel op het tuinpad Kon…

Er ligt sneeuw op de daken van Amsterdam! Het zal er maar kort liggen want Amsterdam is hot! Februari-winter 2012…

Over de smalle weg van de herinnering omzoomd door de mij vertrouwde iepen, waar nog zo veel oude bekenden liepen was ‘t dat ik vannacht mijn dorp in ging. Door de bomenkrans zag ik de schittering van zonnestralen, door bladeren gedempt, die op enkele plekken echter ongeremd oude muren bekleedden met schildering. Geen spoor meer zichtbaar…

Luister naar de dikke muren van eeuwenoude Franse huizen gebouwd met de wetenschap van toen Voel hoe het weer binnendringt hoe het binnen na gebruik zich weer naar buiten baant Zie hoe de afgeplakte wanden in de opgelapte badkamer een verbinding aangaan met het gecondenseerde vocht Ruik de geur van schimmels bij onvoldoende luchten…

Men is verstrikt in het huis men loopt van broodkast naar muur men klopt op het beeld van een deur men schrikt van het letterlijk zicht eerst schrijft men gedwee wat er is dan leest men hoe alles ontvleest in de avond dooft men het raam men hoort nog gehoorzaam een beek dan dover in het donker de zee - --------------------------------…

Kom! ontrol de leeuwenstandaard! Op! voor Vorst en Vaderland! Kom! de vrijheid van de landaard Is bedreigd met smaad en schand! Op! sta op! bij krijgsgedommel; Kom! broeders, naar het veld! Luister! ginder slaat de trommel, Die ons reeds de zege meldt! O Vaderland! o Vaderland! Aan U mijn hart, aan U mijn hand! O Vaderland! o Vaderland…

Het land ligt naast het harde zwarte pad Onder de maan verloren en verzonken. Het water glanst verleidelijk en glad En 'k loop daarlangs volkomen vrij en dronken. Mismaakte en zotte wilgen zonder blad Wringen geweldig hun gekorven tronken... Het eiland geurt zo vruchtbaar en zo zat…