Alle inzendingen over taal

seinloos in dromen zijn. glastong, blauwe reptielen. donkere adembel in slik en lisbloem spat. spiegel in enzymen, bevroren waterval. de maansteen en de melksteen, het zuur in witte kelken.…

het eerste schrift heette spijkerschrift het waren geen afbeeldingen van farao's het lijken eerder vogelsporen ingebeiteld om te onthouden van wie je nog geld kreeg of wie je moest betalen weer eens te laat nogal praktisch zoals de vogelsporen merk je later dat je ook iets kunt bewonderen met diezelfde tekens…

schrift is geschreven maar misschien begon al eerder het intensieve lezen van vogelsporen in de sneeuw door de jager daarom wist hij welke kant hij op moest wie weet was het net zo goed een vrouw de vogelsporen waren het bewijs van afwezige vogelpoten die verder waren gegaan,zo duidelijk je hoefde slechts te volgen…

je denkt misschien dat alle talen hetzelfde zijn maar dat is niet zo ik kan zeggen doe deed gedaan maar in het Chinees bestaat dat verschil niet wel kent het Chinees 4 keer kleine wisselingen van toonhoogte waarmee je met hetzelfde woord mogelijk groot geluk vertelt of diep verdriet of excuses voor een niesbui of beetje…

Mijn schrijvend schip zinkt meer dan het drijft. Onbeschrijfelijke leegte is al wat blijft.…

Ik heb met woorden gevochten als was het met de degen kom ik nu gedichten tegen sla ik het boek even open dom van mij om toch te gaan lezen ik weet hoe het gaan zal ik struikel al over het eerste woord poëzie lezen is soms als schermen poëzie schrijven daarentegen is als dansen op je eigen bal.…

Mooiste woord dat ik ken? Valt me in:'Vrouwentroost' de naam van een dorp bij Aalsmeer waar ik vandaan kom. 'Aalsmeer' is ook prachtig. Men twijfelt tussen 'het meer van de aal', want het zat vol paling en 'alles meer', want het was een ongelofelijk watergebied,vol meren. Nu veel minder, maar nog steeds is er iets van…

Stel dat mijn woorden mijn lichaam overleven, wat dan nog? Vind je mij daarin? Sec gezien zijn het maar bij elkaar geslingerde variaties op het alfabet. Spielerei en gewichtig tijdverdrijf. Toch geen ziel tot ziel communicatie. Daarvoor is het nepelement te groot. Letters kussen niet. Met woorden kan ik toch niet strelen, of bedoel je…

Iemand zei tegen hem hier is een kluitje een mooi stukje aarde vers van mijn schep breng dat nu naar de overkant van het water vaar met je bootje naar het wuivende riet leg het kluitje daar neer en alles zal goedkomen dus dat deed hij hij voer naar het riet legde het kluitje neer aan de natte voeten van het riet het kluitje…

Een reuzenhommel uit Den Ham gonsde voortdurend rond een lam, het beest rende een weiland door maar het bleef zoemen in zijn oor. Wat bleek, de maat van hommel Eb was meegeweven in een web, daar zong hij samen met Koos spin een Hamster oorlamwalsje in.…

Alles wat in de buurt komt. Sterke veronderstellingen. Souvenirs op hun retour. O ja, u ziet het goed: Consequente gedachten In een nieuw én oud moment. A ja, daar heeft het veel van weg. Typerend... In mensen, dieren, dingen huizen Energieën die er niet om liegen. Sinds Franciscus van Assisi zich met armoede omringde, vinden…

in de poëzie is bijna elke regel er één teveel met dit gegeven kwam ik mezelf tegen met een potlood in de hand gereed om te schrappen wat nog overbleef was een leeg blad…

we liepen al wisten we het niet in een fuik we wilden het wezen van onze taal uit de kindertijd ontrafelen het verlangen lag in onze vragen besloten de weemoed bleef vasthoudend aan ons kleven we hingen vergeefs en verlamd over de rand van onze cirkels verdwaalden in de verloren verdwenen kindertijd een zachte landing…

een bonte stoet van woorden sleept zoveel woorden met zich mee sommige spelen in het duister blijf zitten waar je zit en verdrogen in zout andere borrelen aan het oppervlak meer of minder paraat voor een vurig Gallisch gevecht of voor iets anders vruchtbaars sommige slaan kletterend tegen de wand of schuren over de grond ze komen…

Geheimtaal, uit een gebrek aan woorden. Na een duidelijkheid die woorden spuugden Als een explosieve vulkaan; die een verassing Gaf na een woordbreuk aan de boorden tot een Te kort in het communicatief bestaan. Spanning die tot ontlading leidt, wanneer het Al dagen rommelt met een Vesuviaanse kracht. Sereniteit geen optie meer is; en een hart…

neem een plaatje van een koe of zo daaronder schrijf je dan 'koe' maar iemand anders zou schrijven 'vache' en zo nog tientallen woorden voor die .... je denkt simpel 'koe' of gewoon 'vache' wat ook een koe is maar ook niet althans het woord is niet hetzelfde we kunnen hetzelfde zeggen met andere woorden,maar is…

Een pen kan op papier begrijpend zijn, naar de waarheid zoeken, kan ook met zeer veel sier verwarring scheppen of zelfs vervloeken. Ze kan soms helpen leegten te vullen. Mededelingen te doen De waarheid verhullen. Ze kan zelfs verzachten, de waarheid ontkrachten. Slechts enkele woorden vertragen de tijd; Een verrukkelijke waanzinnigheid…

We gaan het erop wagen, We nemen de benenwagen. We gaan gewoon te voet, Voor je conditie is dat goed. Moet je maar eens aan de dokter vragen. Maar “op je achterste benen staan“, Waar komen de voorste dan vandaan?…

Twijfelend verschijnen opstandige woorden op een maagdelijk, wit papier Fijne details, soepel aangebracht Hersenspinsels, vervaagd en uitgedaagd en zorgvuldig in het hier en nu geplaatst Er dwarrelen wel duizend woorden en hartenkreten steevast op het eerst nog zo schone vel. Met zo hier en daar een komma, een…

Verend uitgestrekt neder liggen oorsprong van het zalige lieven kussen het dubbelspel gerieven de muze zich niet laat verliggen neem het geheel tussen de flanken tot de baldakijn erboven schikt zuiver eenden dons een plaats inpikt dubbeldekse matrassen spranken vooral het hoog liggende hoofdeind kan tegen een flinke slag of stoot het hemelbed…

Oogstrelend stromen woorden vanuit het hart geschreven vloeiend in een fontein van gedichten waarin alle facetten samenkomen van het leven als streling voor de ziel...…

Soms heb ik er toch zo schoon genoeg van, van dat rijmen en dat in de pas lopen van de klemtonen en accenten en regelmatigheid en dan lees ik een gedicht en probeer te voorspellen wat het rijmwoord zal wezen en dan vraag ik me af moet dat nou? Wie had dat eigenlijk uitgevonden? En dat in groepjes verdelen van woorden die wel of niet…

Dezelfde taal, het stoppelveld herinneringen, de bodemloze vracht van wat je meedraagt op je tocht, de beelden die doorheen je dromen zingen en die vervormd toch weer rechtop gaan staan. Hoe is de taal bij machte te roepen, te duiden, te wekken zonder te noemen, enkel maar te wroeten in dat reservoir dat nooit voorgoed gevuld is, ook niet…

Voor vandaag is het genoeg geweest: het piekeren en denken dat toch echt niet veel betekent, dat enkel maar de pijn doet voelen en de druk verhoogt die onontkoombaar stijgt en ziende blind maakt. Voor vandaag is het genoeg geweest: het lezen en om antwoord zoeken dat er toch in woorden niet te vinden is, dat dijken van verlangen enkel hoger…

ontheemd belanden we in een landschap van zwijgen lamgeslagen woorden houden de kaken op elkaar we wachten op een verborgen taal die de brug zal slaan naar de maat der dingen terwijl de tijd verstrijkt…

duizend keer tegen de muur toetsen. De juiste spreidstand vinden, zonder je te scheuren, en niemand kan zo heel precies je vingers plooien. Dat moet je zelf, tot je eindelijk dat ene punt, net over de band, die unieke ace van woorden slaat. Misschien met sprong, misschien fluweel.…

Last van stijve spieren? Fysiotherapie. Wie niet meer uit zijn woorden komt behoeft logopedie. Ga terug naar wat geweest is met regressietherapie, en vergroot je gevoel voor ritme bij de buurtharmonie. Wil je kunnen kiezen, probeer democratie. Voor een stevige boost : electroshocktherapie. Is geloof je ding? Voor jou theologie. Vertrouw je op…

Een mooi sonnet gaat zeker altijd over iets en als je dichter bent zal dat geen zorgen baren. Misschien vertel je over ’t meisje op de fiets of over iets dat je niet langer wil bewaren, maar ’t kan ook gaan over een verre toekomst ooit of over heldendaden die je wil vertonen, maar denk dan maar: zoiets dat haalt de kranten nooit en mogelijk…

Zoals taal is er geen vorm dat water niet beheerst grillige wanden en massieve randen omarmen zeeën en oceanen die meedogenloos stranden duinen en dijken testen elke golf opwellend uit diepe troggen is een woord op de lippen van de branding daar schuimt het spuwsel van zeegeesten tot onleesbare ruige verhalen vloeibare bladzijden…

Ik zoek en zoek maar het wil niet komen maar ik heb zeeën van tijd dus wacht ik gedwee op een antwoord op mijn vraag waarom het niet wil komen vandaag en ik plof ineens uiteen als de golven van de zee dan stromen woorden achtereen laag na laag.…