Alle inzendingen over natuur

waar voeten langzaam voortbewegen krakende takjes vermijden haast sluipend met schaduwgevoel achtervolgd de ril over rug en hart dat onbedoeld een keer teveel over- slaat scheelkijkend alle richtingen hand als spoorzoeker verdwijnt steeds even af en toe mag de misthoorn even blazen wanneer tot grote schrik geantwoord bijna…

III In grandioos gracelijk evenwicht Zwenkt de aarde om 't eindpunt van haar winterbaan; En, blauwgroen-fosferende karavaan, Trekt voort de Golfstroom, naar de pool gericht; En de optocht van zijn golven zie ik gaan Diep onder vlaggen van koralig licht; 'K zie hoe, rechtlijn'ge zomerdag, hij ligt Op grensloos vlak van nachtlijke oceaan.…

II Er is een poort - Twee kapen van koraal Zuilen omhoog: welvende bliksem spant Van top naar top zijn roodgetakte brand, Plots'ling koraal zelf, groeiend, straal na straal: Dat is de Lichtpoort Equatoriaal; Vlammende wonderboom aan elke kant En tovergroei van bliksem-slingerplant Strepen met rood het zeevlak, blauw als staal. Door die…

I Waar zonnedagen tot koralen stollen, En vlijt van vroom-geduld'ge madreporen* Bouwt, rood in 't blauw, toren naast holle toren, De ontzaggelijke bekers van de atollen*, En, eb en vloed van steeds nieuwe trezoren*, Door 't licht vloeibare paarls*, de golven rollen, En spieg'ling van nachtlijke wereldbollen In 't groene vuur van de…

De dagen van de herfst worden steeds langzamer en langzamer. Mistroostige uren glijden traag in minuten over, minuten worden weer lange uren. Zelfs de zon vertoont vlagen van neerslag en weent om de duisternis van de dag. De herfst verliest haar bladeren aan de winter, vergeefs hunkeren ze nog naar een laatste geborgenheid.…

De oude wind beweent met as de gouden zee daarop traag en treurend drijft de dag weg het sterft het streng en trouw gesprek en een zucht verheft zich tussen de donkere doornen wit schichtig de tred van de maan In de diepte en onder zwijgzaamheid trekken toekomstige handen naar het werk aan waters en aan de wortel.…

Zachte lichtbundels Tekenen zich in het ochtendgloren Op de muren De dag is weer ontwaakt Uit een donkere droom Zachte lichtbundels Schijnen over onze lichamen Het zout van zweetdruppels Glinstert in het licht De nacht laat zich raden Zachte lichtbundels Glijden de morgen in Om ons te ontwaken Uit warme dromen De ochtend kust ons wakker…

Hoor het naderen van de herfst en het ruisen van de bomen Kleuren bladeren in de zon dwarrelen vrolijk door de stad Takken van de beuken zwiepen krakend hout de eeuwen door Stormen razen door het bos regen valt met wilde sprongen Vergaan is weer een zomertij de warme gloed in avondlicht Sranden stil en uitgewaaid de duinen moe ze slapen…

Met hun poten in de vaart Staan de koeien en ze loeien En ze zwaaien met hun staart En ze slurpen met hun mond. En de varkens, hoe ze wroeten met hun snoeten In de vuile moddergrond. En de eendjes zwemmen in het water - Falderalderiere! - Wat gekwek en wat gesnater, Het zijn zulke drukke dieren! En de randen…

Kristalwegen schept de volle maan in vorstnacht In donkerte drijven straten wiggen van harde klaarten hoeken scheiden steenkantscherp kluisduisternis van duizellicht Maanbomen vergaren en dragen schaduwmythos Begerend alle klaarte verlangend alle maanstraalstraten is…

dag na dag stem je toe in een luchtslag en zie hoe wolken welhaast leger stromen dan de goudenregenbomen toch vereniging van najaarsnat met oud lenteblad rustend en route op elfenbankjes en boletenhoed en met bijstand van de heksenkring je betovering van bladeren in herinnering…

Achter mij in de laan hoor 'k paardehoeven klakken: 'K verbeeld me, dat de k en de l zich steeds herhalen; Maar onstandvastig zijn in timbre de vokalen: De à stijgt naar de è, om wel of niet naar de à te zakken. Iets langs schijnt recht voor me uit te vluchten langs de takken; Iets monsterachtigs schijnt de vlucht'ling te achterhalen: Dichter…

Alles verstikkend van zuur vergeven sla ik wonden die ongeneeslijk zijn, injecteer ik groen met druppelend vocht tot een wisse dood het bruin zal verven…

de druppels van de regen die, met een duwtje in de rug van de wind, er nog meer zin in hebben gekregen…

Onhoudbare levensdrang. Vastbesloten naar een hoger plan. Geborgen nog in crêpepapier Ontvouwt de tijd een wonder. Geen aarzeling of angst voor groei. Het leven is bijzonder.…

de golven werpen zichzelf voorover over de boeg van het dan gelijktijdig zich terugtrekkend water toevallend op het strand, ondergaand, een geweldige ruis ontstaat waarvan men niet opkijkt en waaraan men zijn stap niet aanpast gelopen als ik, anderen, hun wandeling even eenvoudig maar heel uitzonderlijk toch anders beschreven: hoe zowel zij…

Saffierblauwe ogen kijken gevoelloos starend in kilte porseleinen gelaatskleur glimt ijspegels in de nacht bevroren lippen glimmend met een laagje verzacht neuriënd haar refrein met volle maan in diepe stilte Kraakhelder is de verschijning in ‘t eeuwige licht over sereen witte vlakte glijdt zij geluidloos rond maakt van water een ijskoude…

ik zie je jagen en vlagen vragend uitdagen kleuren peuren uit wolken die kolken als ik luister besta je uit zuigen en zuchten kreunen en steunen kou om te kleumen ik voel je duwen en trekken bomen verrekken in buigend bewegen het krenken van kronen je dwarrelt luchten die vluchten in verleidelijk dwalen om dan weer een den…

lieve wolken zacht en gentle altijd bij me vreemde vormen ik maak ze lieve wolken voor de zon blijf en maak me blij...…

Goudgele kleuren waar je ook kijkt sieren de straten, bedekken de wijk Goud kleurt de paden, goud op het mos De hersfst viert nu hoogtij als je kijkt in het bos…

Snuff'lend over blauwzwart bevroren vliet, Zocht de oostenwind, of hij iets levends vond; In 't zonlicht dubbel spokig, siste in 't rond 'T schuifelen, scherp en ijl, van 't dode riet; Zwervend geroep van vluchtende karkiet Klonk wonderlijk-onzichtbaar. 'T was, als stond Bedreigd mijn lichaam op behekste grond, Vol dood, die 'k voelde…

Het smalle pad tussen de berkenbomen Kronkelend door witte basten verlicht Heeft ook hier zijn eigen weg genomen Schaduwen vangen het laatste zonlicht Gefilterde stralen verwarmen het zand Resten van de herfst een kleurig gezicht Jonge aanplant eerste jaar hand in hand Door hun kwetsbare naaktheid gebogen Elementen boetseerden reeds een…

ik zag je bewegen boog voor een kind ontweek vluchtige vingers deint op het zwoel van de wind je blad is al grijs met het bruin van slagregens je groeide niet op in het aards paradijs je hebt je verstopt in het groen langs de wegen in de schaduw van bomen is bloei over stilte gekomen je spreek mensen aan ze willen je plukken verrukt…

Vol naalden vliegt de lucht, vol priemend ijsgekertel, dat glinstert in de zon, en, met de asemtocht gezwolgen, kilt en kerft de kele en ‘t haargespertel, dat in de neuze temt de toevoer van de locht. ‘t Is bijtend koud. Een spree van witheid, ongemeten, ‘t zij waar ge uwe ogen vlucht, ligt overal gespreid; ‘t is snee' tot in uw huis,…

Gyps fulvus Hij aast gierend op z’n vlerken ik wenkte hem boven Tarifa’s stranden en schonk een geraamte aan de meesterwerken met stinkende schimmel op de randen. Op bestelling van de doodgraver vijandig gewapend zonder tanden hij zal kluiven aan m’n kadaver vloekend op pezen en ingewanden. Op het einde met lege handen maar van de duivel…

Warme zomer Gloeiend zand Helmgras waait Zeegolven stromen Warme zomer Verfrissend water Bladeren van schaduw In brandende zon Warme zomer Avondzon gloeit Nachtelijke verkoeling In stervende zon…

Het was hoogzomer. We lagen in het gras. Ik nam een grasspriet tussen duim en vinger en trok hem tergend langzaam uit de grond omhoog (die dingen zitten soms vaster dan je denkt): groener, groen, lichtgroen, lichtergroen, witgroen, wittergroen, wit: dit heeft nog nooit zonlicht gezien, zei ik, maar nu wel, helaas, met alle fatale gevolgen…

De zon weerspiegelt in druppels dauw die langzaam verwaaien tot een hemels blauw een nieuw blad ontwaakt een oude tak slaapt in en zie in het woord weerklinkt een woord weer tot een zin.…

turend naar de kim ingepakt door stofwolken zie ik kamelen…

de eenvoud van het heuvelland is wat heimwee doet bespeuren waar mijn hart aan is verpand met z`n mooie natuurlijke kleuren hier voel ik geborgenheid in `t land waar ik ben opgegroeid mijn moedertaal wil ik niet kwijt tot de tijd dat ik ben uitgebloeid…