Alle inzendingen over emoties

Ik ben beschadigd En daar valt niet mee te leven Niet in het heden en verleden Daarom ben ik afgegleden Het is nu eenmaal mijn bestaan Wat mij is aangedaan Uitgegroeid tot de meest Beschadigde Nederlander op alle bezigheden in het bestaan Daarom is het mis gegaan…

kijk papa ik maak een loop dat spreek je uit als een vergrootglas ik ben kwetsbaar als een lek regenjack je hebt een hoed op die iedereen stom vindt en of je 'm nu ophoudt of afzet de boot is aan en niet de hoed maar de critici hebben het gedaan ander voorbeeld ik roerde in mijn soep en je jeremijohee overstemde het tak van m'n pollepel…

Ik haat de manier dat je met mijn gevoelens speelt en het feit dat dat je nooit verveelt. Ik haat hoe je aan mijn lichaam zit, Maar mijn persoonlijkheid nooit aanbidt. Ik haat hoe je me noemt en naar me kijkt, maar na een "leuke" nacht weer van me weg wijkt. Ik haat het dat je me alleen appt, wanneer je geen ondergoed meer aanhebt en daarna…

Ik kan het niet vergeten Het zit te diep in het verleden De liefde zal altijd overwinnen En als het fout gaat Gaan we gewoon weer opnieuw beginnen Ik kan het niet vergeten…

Ik fietste door de Velden van Verdun op een lauwe zomermorgen Door verstilde dorpen opgebaard in geraniums en kerken Over zonbedekte heuveltoppen naakt geschoren van het koren Stille velden vredige velden verlaten velden Met boven mij de glans van zonneschijn Ik fietste door de Velden van Verdun Door groene velden met witte straten van kruizen…

Fouten maken, dat mag is wat ze zeggen. Dat is ook wat ik dacht, alleen wat ik nu pas weet is, ’t geen waar ik ’s nachts van zweet, dat ik niet bang ben voor het maken van een fout, maar voor hetgeen daarna. Het geschreeuw, het drama, de verwijten. Zo zijn wij toch niet getrouwd? De consequenties zijn niet mild, waardoor niemand een fout…

Voel niets, alsjeblieft. Voel niets bij de woorden die je te kakken zetten, Bij de intenties van de wolven in de wereld. Voel niets, als je uit alle macht vecht Om te behouden wat van jou is, van iedereen die jou is; die jou heeft gekozen. Voel niets als je jezelf moet vernederen, Om te krijgen die vrede, te vreten die kinderen, Die doden…

een groot grijs gebouw een man staat te kijken vanachter een raam en ziet de vogels vrij aan het zwerk kijkt dan naar beneden en ziet mij staan en bedenkt was ik maar even zo vrij als die vogels en die man daar op straat vrij van verplichtingen van hypotheek gezin hond en haard en ik denk had ik in dat grijze saaie gebouw maar zijn baantje…

Al tastend in het verleden loop ik door ons huis. Ik hoor de stemmen van vroeger, herken weer dat vertrouwde geluid. Glij met mijn vingers over de muren, laat ze rusten bij een deur. Proef dat vertrouwde, ruik nog een keer die bekende geur. Loop door alle kamers, ten afscheid in de tuin. Dan voor het laatst de sleutel, draai hem…

Ook dwaze dromen moeten het ontgelden In amors overmoed en 's mensen hybris Waar liefdes schijnbeweging vaak diffuus is En ook geleerden ons niets echts vertelden De ratio keert in tot ironie Als onvoltooide Schubertsymfonie…

Dat ieder individueel mens pure liefde nodig heeft om eenzaam leed te relativeren staat geschreven in verhalen oude stoffige boeken gemaakt door de wijze droomgeleerden die het verheven leven slijten en woord na woord in dromen overdragen om ons te overtuigen misschien komt er een wankele brug tussen dwaze dromen en werkelijkheid en…

Ik kan het niet verwerken De pijn die is veel sterker Zit je hoofd weer vol met zorgen Schuif die aan de kant voor morgen Ik kan het niet verwerken Zoveel in het leven geleden Maar de strijd is nog niet gestreden…

Laat ze maar lullen Dat is zoals ik het voel Ze zullen altijd wel blijven praten Wat moeten ze anders Dat is wat ik bedoel Je krijgt er niet veel voor terug Maar het gebeurt altijd achter de rug Een verhaal heeft altijd twee kanten Maar de meeste mensen deugen van geen kanten Alles wat gebeurt is is echt Waarom is het leven dan zo…

achter het schuttend scherm van haag en struik en boom van bloem en geurend gras weet ik in de brakgekapte dolgedraaide tuindergrond tussen hok en stal en pergola onze zonbeschenen hoogtevlakten onze wouden donker diep onze oeroude koele vijver de steen het stille water het rimpelen van onze tijd…

Je was arm en had geen geld Je ouders moeten voor je zorgen Dat was voor hun het enige wat telt Ze zijn al hun hele leven met me bezig Het leven staat in het teken van mij Zoveel verdriet zoveel pijn Had het maar anders kunnen zijn Ik ben heel anders in het leven terechtgekomen En dat komt nooit meer goed…

Ik hoop dat ze alles geven Ik wil weten wat hun hobbies zijn Welke muziek hun oren laat dansen Hun liefdesleven horen van geluk tot pijn Welk gerecht ze kunnen blijven eten Wat ze vinden van de Duitsers, wat ze vinden van de Fransen Ik wil alles over hun weten ik wil verdrinken in hun leven…

Ik stuur je dit boeket van grijze rozen (stijlbloempjes die veel langer staan dan echte): stelen van ijzerdraad in groensajetten kousen, kroonblaadjes van misschien crêpe de Chine, zilverdraad en geel fluweel voor harten die meer verduren kunnen dan het mijne. Zet ze lukraak in lege waterglazen, draag ze bij paars met ambergele kralen…

Ik heb een vrouw; ik heb een kind; en 'k heb in 't harte harde zorgen... o Kommer-knagen voor wie mint, te weiflen aan de dag van morgen. - Ik sla de zware netten uit en berg in 't roerig moer de fuiken; maar, voor de hoop op weel'ge buit, zie 'k drabben uit de drasse duiken. Soms komt, voor diepre schoonheid borg, me een water-roos…

Ga uit m'n leven Ik kan er niet meer tegen Wil niet meer met je samen zijn Ga uit m'n leven Al doet het mij veel pijn Trek de deur dicht Het is over En ga uit m'n zicht Al ben jij mooier dan het licht Ga uit m'n leven…

Verkeerd terechtgekomen Vele wegen gaan naar Rome Verkeerde keuzes gemaakt Voordat je begint weet je nooit Dat het je raakt Beslissingen die je krijgt of zelf maakt Het zit vaker tegen dan vaker goed Maar verlies nooit de moed Wat er ook gebeurt of wat je doet Als je van jezelf maar weet dat je het voor jezelf goed doet En gaat het alsnog…

ze droomde zich rimpelvrij blij met de bij die tegen haar zoemde laat eens een metamorfose doen en toen stoven alle eendjes het water in terwijl de echte oudjes hun brood roofden en zij was blij danste zich vrij van alle ellende hij zag haar honing en waande zich al gekroond koning in een vrije maatschappij met gebonden…

Ieder gedicht dat ik schrijf is het laatste, is mijn dood. Dan smelt mijn gezicht bijzonder groot uit mijn lijf, in mijn schoot. Als ik wegloop mors ik een hoop dode manen en kruip-organen, en ikzelf dool, zo dun dan zo fijn van vrees als een Chinees symbool voor 'man', (één lijn voor gebaar, en één voor voet, waaruit…

Uit de schaduw van vals licht van haar verre verleidelijkheid nog immer bevreemd ontheemd spreekt nu de eenzijdig herwonnen rede spreken zal hij in haar nabijheid over dertigduizend mijlen hun waarheid onvertogen onverkort in volle overtuiging uitdagender dan in liegende vaart over oeralbergen en zwarte zeeën voor ieder die verloren…

( met dank aan de inspirerende droom van Riny ) zag in het park de oude schrijver Mulisch hij liep stevig gearmd en op het oog zeer geamuseerd te keuvelen met een nog piepjonge verpleegster hoewel ik weet dat je goden nooit moet storen was dit rendez vous echt niet te vermijden... hij zag me en vroeg mij op de man af ' kent u Harry…

Boog van verlangen verbindt wat onbereikbaar stappen in de mist Een boog van verlangen strekt zich uit over het water, verbindt wat eens gescheiden was. Onder hem stroomt het verleden, troebel en traag, een rivier van herinneringen die nooit tot rust komt. Aan de rand van de mist wacht een voet op de eerste stap, de overkant verborgen…

Hier sta ik dan: entre deux mers midden in de draaikolk van het leven. Entre deux mers: de dode bloedeloze en de rode van het leven. Tussen de moedeloze en de eindeloze. Ecce mater. Mater nostra. Zie haar. Hunkeren naar het vuur, smeken om het water. Vliegen in het luchtledige. Bijten in het zand. Zie haar. Zie hen. Zie hun poriën van pijn…

opgeslokt door golven van gedachten gevangen in de buik van tijd de zee raast door mijn dagen de storm laat mij niet vrij controle is een schim geworden steeds ontglipt het uit mijn hand ik wankel op een brug van schaduwen geen vaste grond, geen zeker land mijn geest cirkelt als gierende vogels boven een bodem diep en zwart mijn adem zoekt…

Het lot dat niet in roversholen of casino's gokpaleizen gamegestoorden zonder hoofdprijs doch elkeen eeniegelyck op maat gesneden boven 't hoofd hangt is het duurstbetaalde feest dat waar ter wereld, overal als hoogste goed wordt uitgevent juist en vooral in barre tijden opduikt zonder hoorngeschal als motto voor de zondeval…

als met een kroontjes pen één keer geworpen en raak hoe ze zich ook wendt of keert erbij komen lukt niet iedere ochtend bij het ontwaken kijkt ze in de spiegel ziet hoe opgedroogd verdriet door haar nachtpon is opgenomen kijkend door een zwarte voile baant zij zich door de dag haar glimlach hangt al even aan de waslijn het regent iedere…

De zomers speelden in Arcadië. Vlinders - in soorten die al lang niet meer bestaan - vlogen zenuwachtig en geluidloos in grillige lijnen langs de droge struiken. Soms stak mijn vaders donkere hoofd boven de duinpan uit maar altijd was zijn vlindernet te zien dat driftig gaten sloeg in schijnbaar niets, op zoek naar razendsnel onzichtbaarheid…