1647 resultaten.
Mezelf bevrijden
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
238 Nog steeds
vecht ik
om mezelf
te bevrijden
Om mijn leven
in eigen hand
te krijgen
Mijn eigen
gang te gaan
Vrij te voelen
in mijn doen
en laten
Mezelf
de vrijheid
kunnen geven
om te bewegen
te leven
Mijn eigen
pad te leren
bewandelen…
De Leijen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
258 we waren nog jongens
van die hele vrije blije
ik mocht met hem mee
zwemmen in de Leijen
de Leijen was de zee
uit mijn dromen
omdat ik dacht nooit bij
de echte te zullen komen
mijn broer kon al zwemmen
en ik nog niet
het water was koud
dus was het meestal even wennen
geen probleem vooraan
was het warm en vrij ondiep
mijn broer die…
Sterke hartjes
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
195 Met hen
Ze zitten op het strand
en kijken naar de zee.
Een grote groep
iedereen op zijn plaats.
Ze gaan luisteren
naar de roep
van de ene
die het signaal geeft
dat het tijd is.
En dan bewegen ze hun vleugels
en beginnen te lopen
verlaten de grond
en hoog op gaat het.
Over het water
trots en vrij
verlaten ze hun gebied
en vertrouwen…
Groot Nieuws
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
260 Onverwacht heeft Canada zich aangemeld als lid van de Noordpool Unie
Canada is een groot land met veel woud, dunbevolkt en het is er Siberisch koud
De verwantschap met oprichter Rusland ligt voor de hand
De Verenigde Staten van Amerika reageren laconiek
Ieder soeverein land mag zich aansluiten, koninkrijk of republiek
Daar heeft een vrijheidslievend…
WAT HANGT HIJ AAN EEN ANDER MAN
poëzie
3.7 met 22 stemmen
5.336 Dank hebt, o wijngaard, oude stam,
dat ik een reis zo verre kwam
Dat ik mijn eigen wortel had,
En zoog voortaan mijn eigen nat.
Nu wil ik naar een ander dal,
Waar ik mijn eigen wezen zal.
De vrijheid is te grote goed,
De vrijheid is te wonder zoet:
Wat hangt hij aan een ander man,
Die van zijn eigen leven kan?…
ANGST
gedicht
4.0 met 3 stemmen
5.127 Er wordt een man al jarenlang gegijzeld
Ergens in een stille buitenwijk
Van een vriendelijke stad
In een vredelievend land
Zijn belagers zijn stuk voor stuk rechtschapen,
Zachtmoedige mensen
Ze zorgen voor hem als een moeder voor haar kind
Hij krijgt twee keer per dag een warme maaltijd
En alle vruchten van de streek
Ze komen langs om met…
De Noordenwind
poëzie
1.3 met 73 stemmen
3.610 De wind waait hoog en kent de mensen niet.
Hoog wil ik stijgen met de Noordenwind,
boven 't gerucht der stemmen - boven 't licht
der volle straten. Weg! het warm gewoel,
de weke druk van mensen om mij heen!
Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij,
dat er geen liefde en lachen om mij is,
geen zoete stem, geen blik van vrienden-ogen
geen…
Jezelf op slot zetten
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
292 Als je
je zelf
op slot zet
kan je
geen kant
meer op
Alleen
Jij zelf
kan het
slot openen
en jezelf
de vrijheid
weer
geven…
Geef me de ruimte
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
263 Geef me de ruimte
Ik krijg geen lucht
Al die verwachtingen
Al die verlangens
Die constante zucht
Geef me de ruimte
Ik krijg het benauwd
Het ongeduld
De schuld
Het laat me niet koud
Geef me de ruimte
Doe een stapje terug
Laat het even zijn
Laat mij even zijn
Ga van mijn rug
Geef me de ruimte
Om te bouwen
Dan bouwen we een brug…
wijze spreuk...
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
258 Ga eerst naar huis,
bezie het Uwe.
Vindt ge daar
dan geen gebreken,
kunt ge vrij
van het mijne spreken.…
Afkicken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
301 De woordenslaaf is hondsmoe,
hij verlangt naar een woordenloos paradijs
vol naakte Eva's in een bos bij Stroe,
waar talloze borsten hem omringen,
hij snakt naar avontuur, onwijs,
als van een losgeslagen nar
en continu dwaze liederen zingen,
reizen als Pipo in een bontgekleurde huifkar.
Hij zet de denkmachine uit,
eindelijk is de juiste knop…
Mijn thuis
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
308 Ik ben in een plek
Die alleen maar liefde kent
Ik heb het licht hier
Maar soms ook het donkerte
Er zijn vrienden die naar mij luisteren
Ook is er hier een mooie bos achter mijn appartement
Waar ik soms in wandel
En soms in dwaal
Als een stille dromer
Die de wereld soms draagt
En ik anderen en mijzelf soms daarin uitdaag
De muziek die ik…
beklonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
218 vanaf tel nú betreed ik mijn
woordkennis slechts nog met
de taal der liefde, geen schennis
aan de deugdelijkheid van de mens
bekomt nog aansluiting met de
klankkast van mijn humeur
het is besloten en beklonken
in een sfeer van gehaaste
diep gewortelde gedachten om
geen haattaal te zaaien in
de lege hoofden van hen die
ten aller tijde de…
Kooitje
gedicht
4.9 met 8 stemmen
12.753 mooi is een kooitje
met een kanarie erin
heel mooi ook een kooitje
met een parkiet erin
met een merel erin, met een kolibrie erin,
een slavink erin, een bos wortelen erin
blokjes marmer erin, een glaswater erin
maar het mooist is eigenlijk
een kooitje met niets erin.
---------------------------------------
uit: '128 vel schrijfpapier…
Zijn troost
gedicht
4.5 met 2 stemmen
8.434 Men maakt een dier dood
in de nacht; iets kleins en
wilds wordt in de struiken
omgebracht.
Omdat hij stemmen hoorde,
dacht hij dat het volstond
als men geloofde;
maar even later huilt verschrikking
in een gracht.
Men heeft je niets beloofd bij
de geboorte;
maar overlast, het roken en het
drinken tot in de ochtend,
de volle maan die…
En golvend in mijn Brahman, diep en koel
poëzie
3.2 met 13 stemmen
1.334 En golvend in mijn Brahman, diep en koel,
Zal 'k naar Zijn wet ons beider glorie eren,
En, noctiluca, vroom fosforesceren
Met vonken kunst en eeuwigheidsgevoel;
En slaat smartelijk mij Zijn golfgewoel,
Ik weet: de schok zal zich tot vlam verkeren;
Tot trots in Brahman zal dat vuur verteren,
Wat bleef van angst om Noodzaak zonder Doel.
Want…
d-day diehard
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
240 Ik ben de oudste 20th century
fox
De diehard van de laatste Mohikanen
Van Yankeesoldiers en Amerikanen
Die met geallieerde troepen kwamen
Kanonnenvoer geland op
Franse rocks
Vlak voor de nazitanks op
Frankrijks kust
Een broekie nog van amper twintig jaren
Kwam ik in amfibieën aangevaren
De omgekeerde weg der Founding fathers
Wier ziel…
Liberté
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
219 Ergens tussen Vluchten kan niet meer
En Vluchten kan nu weer, daar lonkt de vrijheid
Om voor ver weg te kiezen of nabijheid
Hij werkt voor zijn vakantie, die meneer
En vrouwlief zegt, 't zal onze tijd wel duren
De TGV brengt ons zo à Paris
J'aime toute la ville lumière,
J'aime la vie!
'k Heb lak aan dure auto's van de buren...…
Resumee
netgedicht
2.2 met 5 stemmen
199 Wij zijn bevrijd. Nu Oekraïne nog.
Grijp de Nazi-Rus bij z'n kladden.
Het Totalitaire de wereld uit.
Niet de macht moet ons beheersen
maar de ruimte om vrij te leven.
Ook bij de Zwarte Zee!…
Vrijheid
poëzie
3.2 met 19 stemmen
4.673 Quid est libertas? Innocentia.
Epictetus
Wat’s Vrijheid? — Onschuld. — En wat’s Onschuld? — Smetloos zijn:
In ziel en lichaam vrij van ingestort venijn,
Met bloed en merg aan ’t kroost uit de Oudren ingevloten;
Gezuiverd door de Geest uit Hoger kring ontsproten.
Wie andre Vrijheid zoekt, zoekt, op de naam van VRIJ,
Slechts strafbren eigenwil…
De vlieger
gedicht
4.7 met 11 stemmen
9.036 Vlieger, vlieger, rode vlieger,
voor wie ga je op de vlucht?
Verder, verder altijd verder
door de blauwe zomerlucht.
Hoger ga je dan de vogels,
hoger dan die vliegmachien,
hoger dan de hoogste wolken
tot geen mens je meer kan zien.
'k Wou dat iemand mij eens even
op kon laten aan een touw,
om daar boven rond te zweven
en te schommelen…
Spiegel
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
214 Wilt heden treden
in de avond
stilte van de wind
Houd dan je adem
in en luister
naar de avondwind
Decennia decaden
koude oorlog
Neurenberg
Na shoah Bergen
Belsen Sobibor
het is te erg
Voor woorden,
wie het niet gelooft
verbergt ze in zijn stijl
Negeert ontkent
de holocaust en
koketteert met 'heil'
Het is…
vrede in oorlogstijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
236 waar wij de vrede vieren mogen
wachten ergens over de horizon
wanhopig kinderen en vrouwen
op een boodschap van het front
zien wij de tranen van de jeugd
om het gemis of de herinnering
van de vader die vechten moest
weten wij van moeders met pijn
die uit liefde doorgegeven leven
meedogenloos vernietigd zagen
horen wij het smartelijke krijten…
Zo Vrij
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
352 vrijheid vliegt
met de vogels mee
er midden in en tussendoor
heel onopvallend heel gedwee
en de vogels vinden het zo fijn
ze zijn zo tevree
daarom alleen daarom
zijn er zo veel mensen
die vogel willen zijn…
Territoriumtwist
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
263 Zelfs de natuur geeft grenzen aan
Woestijnen, zeeën, bergen, meren
Soms kon de vijand die passeren
Zo ook de koopmanskaravaan
Avonturiers ten overstaan
Van dreigen en intimideren
Moesten manhaftig zich verweren
Om overbruggingen te slaan
Vaak werden regels afgesproken
Was Niemandsland van iedereen
Krachtdadig…
En als de zon voor de uittocht uit haar zaal
poëzie
4.1 met 9 stemmen
1.714 En als de zon voor de uittocht uit haar zaal
Zich peinzend-artistiek staat te draperen,
Of zo -, Of zo -, en groenig irizeren
De feeërieke zomen van haar shawl,
En ongeduldig de avondster 't portaal
Ingluurt, of 't nog niet klaar is, dat proberen,
Hoe 't grootst effekt zal zijn van mooie kleren,
En maar vast waagt zijn blauwfonk'lend signaal…
Vrijheid
gedicht
5.0 met 7 stemmen
19.648 Voor doodslaan en gelukkig zijn en schromen
en weifelen
en in een afgrond vallen
en ontkennen en schuldig zijn
en koortsachtig zoeken naar waarheid, schoonheid
maakt vrijheid geen verschil,
of hooguit een verschil als tussen een bloeiende appelboom
en geen bloeiende appelboom,
of tussen een kus en geen kus, hoe vluchtig
en verraderlijk ook.…
Rust in het gebied
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
273 Jouw veilige plek
Waar natuur zal wonen
Geen mens zal komen
Vogels zijn hier goed gebekt
Een blinde vlek
Tussen vele bomen
De tijd lijkt eeuwig stil te staan
Geen mens komt hier spontaan
Je hebt rust gevonden
Het ging niet onomwonden
Niemand die er komt
Al het geluid verstomd
Slechts ritselend blad
Tijd die je vergat
Nooit zullen…
'S AVONDS ZIE 'K DE STERREN GEREN
poëzie
3.7 met 20 stemmen
4.308 's Avonds zie 'k de sterren geren,
die daar zitten, hoge en fijn,
als ik, moe van ‘t lastig weren
onder 's arbeids leed en pijn,
ene oogslag naar omhoge
buiten 's werelds enden sla,
en mij eens de hemel toge
nog, aleer ik slapen ga.
Al de lieden rusten neerstig:
hier en daar nog een die tiert,
en de blijdschap…
Het eerste mislukte begin
gedicht
5.0 met 1 stemmen
11.904 Ze hebben de muur bezet,
de zolder gegijzeld,
het dak vermoord
en het raam dichtgetimmerd.
Ze dwongen het balkon
zijn planten
op de stoep te gooien
en zelfmoord
te plegen.
Ze begroeven de kelder,
ze bevalen de schuur haar rommel achter te laten
en te verdwijnen
en
ik
leef nog.
Ik kook voor mijn vrienden,
koop beltegoed voor mijn woorden…