Netgedichten

netgedicht (nr. 79.265):

Sterke hartjes

Met hen

Ze zitten op het strand
en kijken naar de zee.
Een grote groep
iedereen op zijn plaats.

Ze gaan luisteren
naar de roep
van de ene
die het signaal geeft
dat het tijd is.

En dan bewegen ze hun vleugels
en beginnen te lopen
verlaten de grond
en hoog op gaat het.

Over het water
trots en vrij
verlaten ze hun gebied
en vertrouwen erop
dat er een andere plaats is
in het onbekende
dat ze diep in hun kleine sterke hartjes wel kennen
omdat ze bij het vogelvolk behoren,
zeevogels zijn.

Meeuwen.

Zou je niet
ook graag een keer
met hen
naar de horizon toe willen
vliegen?

Een rondje van boven
naar de vuurtoren kijken
en luisteren naar de golven
die verhalen vertellen
van de zee?