7008 resultaten.
Boshuisje
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
205 er was eens.....
een huisje in het bos
een heel klein huisje
met één raampje
en een klein deurtje
het deurtje was wat scheef
en de scharnieren kraakten
er liep daar een scharrelaar
die het allemaal wel maakte
ook was er een sprokkel vrouwtje
die rommelde met wat blaadjes
en takjes voor de schouw
en ze vulde alle gaatjes
ze zagen het…
Voor hem die al dees dagen
poëzie
4.0 met 1 stemmen
373 Voor hem die al dees dagen, zonder bate
voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood,
en langs de huizen liep met kaken rood
van drift en pijn in 't harte bovenmate;
Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood
de moed niet vond om 't leven zelf te haten,
die beedlaars tegenkwam langs gore straten
en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood…
Davids huis
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
122 de rover zegt
het pleit is beslecht
komt laten wij haar vangen
tranen moeten opgevangen in de perkamenten
plooien van haar huid
met elkaar gezind
spinnenwebbend negerend
het Betlehemkind
haar huis schiet deze toren
van onteigenen en schijn in gruis
zoenende de engel uit Davids huis…
Wat dan? ( voor J. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
172 Ik had met jouw aanwezigheid dáár,
geluk tot in eeuwigheid!…
Pech..
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
146 Pech
bestaat
bij de gratie van
geluk!…
Bengaals Vuur
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
241 Zinnen oplaaiend door minnende zon
Lijf en leden geprikkeld, totaal ontwaakt
Het hart dansend van puur jolijt
Zin te zwemmen, fietsen, springen en sjansen
Ik tel mijn zegeningen
Dorstig ziltig en gulzig tot aan de einder
Intens warm geluk koesterend en strelend
Song Despacito zindert in cadans door het ijle hoofd
Een schattige sms van zoonlief…
Rokken los.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
96 Passievol genieten en het geluk opslorpen als een spons - ik aanbid ook gesnuffel
Flaneren en jawel ieder krijgt een dikke zoen of knuffel.
Geven, ontvangen en delen
Kinderlijk spelen en kwelen.
Kommer en kwel erg ver weg want het is allemaal zo wondermooi
Genoeg getoefd in mijn enge zwarte zielige kooi.
De rokken vliegen los...…
Groninger monnik
netgedicht
4.0 met 14 stemmen
244 verkleurd en gerimpeld is de leren huid,
diepzwart de letters, met inkt geschreven,
waarom zou ik de bladeren perkamenten,
waarom zou ik mijn vinger laten strelen
langs een geliefd, vurig fragment,citaat?
waarom?…
LAIS CCXXXVI
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
92 Geen pen met inkt krast door het perkament.
Zo’n scherm is een kleed om op te lichten.
Het typt het uit: is het zo’n nare vent?
‘Het lijf had lust’: is dat zijn testament?
Lyriek is nooit wat er geschreven staat.
LAIS is vrij zodra zij het verlaat.
Hebben kan hier niet, dus wil het geven.…
testament op tijdloos perkament
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
379 het was zijn burcht
waarin wit ivoor
de torens altijd
draaiden richting God
met zijn hand
op de kantelen bezag hij
graag onderwijsgevend
het wetenschappelijke land
nu drommen mensen
naar de ophaalbrug
rouwen volle zalen maar
zijn stem komt niet meer terug
opgebaard in eeuwig zwijgen
testament op tijdloos perkament
zijn…
VOOR MORGEN
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
691 Als je morgen doodgaat
je glimlach lijkt verstomd
je ogen zo verdomd
onzichtbaar, je gelaat
een dichtgeslagen boek
waar ik jouw zinnen zoek
in huid van perkament
je blikken afgewend
naar verder dan het hier
waar ik niet reiken kan
zo zal ik deel daarvan
en immer jou nabij
in wat jij schreef en zei
je lach een ornament
voor morgen…
klokken LUIDEN
hartenkreet
2.0 met 99 stemmen
5.174 een echt homo ijverige poster uit eimuiden,
stond dagelijks onze autisme te luiden.
eens keek hij niet autistisch,
verstrikte in het lompe touw.
toen hoorde iedereen echt gekke geluiden.…
Bommen en bedevaart
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
319 bleek is zijn verschijning
als een gravure in glas
de open handen
ijsblauw perkament
zijn vlassig haar verdraagt de winter niet
hij rilt,
ziet de mens in vrije val
schrijft bedroefd een laatste woord
zijn ogen naar boven gericht
het licht, zo schrijnend wit
hoelang nog
zullen engelen zingen
van vrede op aarde
terwijl zijn kinderen worden…
Bommen en bedevaart
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
155 Breekbaar is zijn verschijning
als een gravure in glas
de open handen
ijsblauw perkament
zijn vlassig haar verdraagt de winter niet
hij rilt
ziet de mens in vrije val
en spreekt bedroefd een laatste woord
zijn ogen naar boven gericht
het licht, zo schrijnend wit
hoelang nog,
hoort hij aardse machten spreken
van vrede op aarde…
Opeens.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
109 Een moment van waar geluk.
Wat jezelf niet lukt.…
Mijn droom
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
397 Het was een feest met alleen maar geluk
Voor ons kon de toekomst nooit meer stuk.
Het leek voor ons een hemel op aarde
Tot die dag dat ik het ontwaarde:
Jij verdween toen plotseling uit mijn leven,
Zodat ik mijn geluk voorgoed op moest geven.
Maar die keren dan, dat je weer terug bent gekomen?…
Aan mijn wandelvriendin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
673 De vanzelfsprekendheid,
hoe je meeging,
hoewel nieuw voor elkaar
jij voor mij als een anker,
een treinvakantie,
alsof jong.
En dan na aankomst
in de bergen en regen
naar het einde lopend
van een kaal dal
terug langs een helling
op een schapenspoor.
De passen en angst die je overstak,
op keien die groen-blauw blonken,
beekjes, niemandsland…
naar gister
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
529 zonder een woord
vertrek ik naar gister
daar lijkt het nog licht
en vooral ongestoord
o, ik ga maar even
wees niet ongerust
ben bedreven in het
dromen in zijn achteruit
soms is het een must:
het opgraven van een
verborgen buit
natuurlijk kan de plek
niet worden gevonden
waar het eerder
werd begraven
een liefdevolle wens
op een perkamente…
analoog aan land
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
121 bocht in de rivier,
slangenlijf, met ruwijzeren handen weerlegd
geledigd lichaam,
avondmaal, perkament uit water gedregd
heuvelland,
golfstroom, reikend naar kalkhoudend smaragd
ode aan de stad,
honing, avondgloed, aan een hemel gebracht
luchtbelijdenis,
verzaking, rede, kalme tred met vaste voet
aanlandige droom,
kortdurig, met…
Craquelé
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
111 langzaam verandert tijd in lichaam
in huis zonder steen
bloemloos gebrandneteld tot eikenhout
langzaam verandert een gesprek
in roddels bij de koffieautomaat
blijkt perkament papier te zijn
en een testament zonder wil
voorlopig is voortijdig maar eigenlijk nooit
wel opnieuw steenloos, alleen gedachte
eenparig en op een plek zonder plaats…
rode rozen in woestijnen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
606 ze strijkt
met pen
teer teder
zwijgend
precies concies
op perkament
fragiele streepjes
trillen
van zonder
woestijnen eeuwige
stilte
verlaten verlangens
zanden verstuiven
bloem en palm
zij tooit zich
in roos in jurk
eeuwig haar zand
nomaden
zwerven
zwijgend
langs haar
haar rode rozen
ogen geloken
versluiering
zware gewaden…
narcissus pseudonarcissus
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
814 wilde narcis bolgewas
Griekse praal
schittert in het gras
je verwacht heel wat
maar wat een prutbloem
in de vaas
slappe was
kroon diepgeel
toont trompet
matgele slippen
vormen bloemdek
kleurt zoals het voelt
alles zo week
de schede kan
ermee door
bruin kleurt
van perkament
eenmaal gesneden
droge doosvrucht
ongelogen
nat m…
bij een omslag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
759 voor Tjitske Voet
de wereld binnen handbereik
in je eigen achtertuin
met de perkament gevleugelden
als doorgaande reizigers
zoals vlinders die met
chronische hang naar nectar
even zijn neergestreken
op een bloeiende struik...…
Zou er iemand luisteren...
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen
797 Oude mensen kunnen me bekoren
Met hun perkament gezicht
En die twinkel in de ogen
Als het verleden wordt belicht
Graag hoor ik de intense verhalen
Over hoe hun leven is geweest
Wat ze vroeger hebben doorstaan
En voel dan de levendige geest
Veel leed, liefde en zorgen
Passeren dan in zo'n gesprek
Ieder beleefde op eigen manier
En aan…
leven
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen
560 groen liegt door bladeren
winterbruin en perkament
vertellen van in herfst verdwenen dagen
karig de grond met sporen van wat zand
in voegen tussen stenen aarde
lijkt hopeloos het wachten op ’t ontwaken
en toch
gestreeld door zonbeminde dagen
streeft het omhoog in voorjaarslicht
als een klein wonder in een godvergeten hoek
lieft het de…
Inburgering
netgedicht
4.0 met 30 stemmen
679 Vraag mij niet ooit terug te keren
naar onze bloedstollende sleur
tussen vergeeld behang verkeren
ontneemt het leven elke kleur
op kruiend ijs wil ik verdwalen
in een vuurrode vlammenzee
ik burger in bij kannibalen
met negerinnen op de thee
vergeet voorgoed alle verhalen
uit onze perkamenten rol
je zal mijn kruin nimmer zien kalen
ik…
Een streepje licht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
62 In de straatjes van verzoening
de worsteling met une nuit blanche
Strijdtonelen woelen gejaagd
onder deze blinde nacht
Onder deze zwarte aarde
graaft iedere duisternis zich in
Het geheel is veel meer
dan de som der delen
Schraap af
de bovenste laag
Van het beschreven perkament
schrijf schilder zing
Telkens opnieuw
een…
Shechinah ter wereld
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
255 De drang ons voort te planten blijft
Al worden wij door brand geteisterd
Wat is het dat daartoe ons drijft?
Het fascineert, boeit en verbijstert
Ja in Europa zit je goed
Zo zijn er nog wel wat contreien
In Afrika vloeit heel wat bloed
En hoor je hete tranen schreien.
De mens ontvlucht zijn eigen land
Wanneer dat knoeit met mensenrechten…
Françoise
netgedicht
4.0 met 12 stemmen
489 ik leg jouw naam in blauwe krullen
op het parelmoer papier
strijk voorzichtig als was het
perkament
mijn hand over het vel
ik blaas jouw naam in witte krullen
over de bloeiende zee
die eindeloos zal golven
tot daar
waar ogen de einder raken
ik plant jouw naam in rode krullen
rond de oude plataan
waar lelietjes der dalen
hun kopjes…
Wijsheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
153 Vroeger schreef ik als een erudiete vorst
met een gouden pen
op de duurste perkamenten. Nu kras ik,
armer dan de armsten, in de basten van
bomen mijn roemloze klachten in de natte
modder van verpauperde dromen.…