Alle inzendingen over Joimt Strike Fighter

het zwijgen waarvoor ik zwicht jouw gezicht in 't lange licht het is waar het leven om vraagt vaak door schaduw vertraagd wollen weemoed heeft ons omhuld wij tweeën, rond hals en honger gekruld dat is wat het leven geeft bloesems, bomen, een strik jij, mijn liefste, en ik onmogelijk om niet te horen wat diep in ons werd geboren…

een zoete stem van liefde neuriet door het januarilicht ik strik de tonen schrijf ze tot een gedicht lentekriebels, ja lente waarover zou ik anders dromen… kleine vlinders komen leggen zich te slapen in de boezem van een tere bloesem warme bekommering brengt elke twijfel tot rust het vragend hart ontvangt de liefde waar het naar…

De moeder bindt het logge kind met de wezenloze blik een satijnen roze lint tot een elegante strik in het vlassig-bleke haar dat zich nauwelijks laat kappen. Als het kind met bruusk gebaar in haar borst probeert te happen zoent zij het op beide wangen; speeksel druppelt op de kraag van haar bloes en blijft daar hangen.…

Ze koketteert ze werpt haar netten gevangen in haar valse strikken boeit ze met hypnotische kracht. Ze controleert ze bindt haar touwen geslagen laat ze wonden likken zij heeft de absolute macht. Ze is een meesterlijke vrouw zwepend dwingt ze slaafse trouw haar naam is Lady Go Diva.…

Mijn hart is mooi verpakt versierd met geluk en hoop prachtige strikken van liefde daarop een stralende knoop In al haar pracht en praal kruipt de liefde naar binnen angst is aan het vervagen liefde lijkt te gaan winnen Mijn bange hart wordt betreden met duizenden sterren bestrooid de liefde durft nu aan te kloppen waardoor mijn…

Spreek ik nog jouw taal waar zwijgen geen beeld meer geeft en loslaten steeds pijn verpakt zal het weten ooit vergeten boeien of begraaft de dood ditmaal het leven zelf wanneer dromen nachten verlichten en dagen fluisteren naar een snel naderende lente weiger ik dit geschenk laat de strik maar zitten ongeopend blijft onwetend ..…

ik aanschouw een lavendelmeisje zij zingt een geheel eigen wijsje zelfs de zon gaat hierdoor schijnen waardoor haar schoonheid zal verfijnen blauwe kijkers 'n glimlach rond haar mond witte strikken in vlechten, o zo blond zingt ze de mooiste liederen achter elkaar doet zelfs de lente 'n boekje open over haar…

De tragedie van de zwarte strik. Die onder een grasmachine, In een smerige sloot, Werd verdronken. De bubbels nog niet uit het hoofd gezet. Proosten op een veel te kort Nieuwjaar.…

je krullend haar die vrolijk dansen op het ritme van je voeten springend in het tiende jaar linten in je glanzend haar die vrolijk dansen zwevend op roze spitzen vloeien vormen in elkaar linten in je golvend haar die vrolijk dansen in de spiegel van zijn ogen vandaag wordt je een paar linten in je grijzend haar zou jij die willen strikken…

Mijn liefde ligt nog ingepakt in een prachtig rood hart van satijn Ooit zal mijn liefde worden geopend door wie weet mijn geheime valentijn… Anoniem stuur ik je een hartenkreet laat mijn heimelijkheid hierin raden Het verlangen om mijzelf te openbaren is vurig maar wankelt om mijzelf te verraden… Je bent mijn muze, een heerlijk liefdesgedicht…

Nu krijg ik een rode strik rond mijn hart, dat is mijn verjaardagscadeau.…

voor de meester van de vijfde klas omdat hij met consumptie sprak tien toverballen voor één cent die je deelde met vriendjes en vriendinnetjes elk zuigend tot zo'n bal tot die veranderde van kleur dan was de ander aan de beurt soms kijk ik om met wat weemoed dan zie ik een klein meisje met twee staartjes in haar haar met grote witte strikken…

Wou je dan de tijd strikken in een vlammende val? Kleurrijke stemmen bleven hangen In het schemerlicht.…

hij staat daar met zijn tong die scherp is geslepen door de pijn, in de aanslag alle strikken likkebaarden reeds in stilte als onze vormen langzaam het scherm betreden als een aan het raam gevroren gier zijn nek onder het dwangmatig zitten gebogen en de ogen elk beeld uit de lucht rovend met behulp van hun glazen netten -wat verdorven is…

Wakker liggen en dromerig terugdenken aan de tijd van toen, ik nog een bakvis was en de boeken van Cissy van Marxveldt Joop Ter Heul verslond ik kon me helemaal in haar verplaatsen had immers zelf ook te grote voeten, piekerige haren handen die ik nergens kwijt kon op schoolfoto’s en dan die strik ze zeiden toen te klein voor tafellaken…

kon ik de lichtjes plukken van het hemelse gordijn de glimpjes strooien in jouw nachtelijke brein zo, dat jij gaandeweg weer de stappen zet het pad vol keien tot stuifzand plet kon ik op de mistdeken wat aanknopingspunten stikken wat kleurige versiersels als houvast strikken zo, dat jij weer gelooft dat de zon in kale bomen elk…

Ik zag niet de strik. Ik werd wakker in de handen van stropers. ------------------------------- uit: 'De hertog en ik', 1989.…

een mok een paar pennen geen gitaar die heb ik niet wel al die boeken in mijn boekenkasten het licht dat naar binnen valt op een min of meer bewolkte middag een fles wijn een rol toiletpapier twee luidsprekers naast het computerscherm een pakje Lucky Strike en wat herinneringen aan mijn vader die inmiddels dood is Ik had hem willen…

De foto opent mijn herinnering aan de vrijheid van het strand de ruimte waar alles kan waar ik mijn fantasieën opjoeg tot ik ermee wegvloog de hemel in maar er zat altijd een strik om mijn enkel, met een touw dat mij weer omlaagtrok en als ik een aanloop nam en in zee sprong, spoelde ik na een tijd vanzelf terug naar de familie aan…

Een Story-journalist wist ’s Konings Zoon te strikken en hem in sakhé-mist het edel gat te likken. Aldus ontblootte Hij weer het achterste van zijn tong en trok er ferm van leer tegen wie Vlaanderen bezong ... Zijne Hoogheid had gedwaald en maakte ministers nijdig : “De prins is Vlaams noch Waal maar simpelweg onzijdig !" .…

ik plaats de cola weer op de grond trek m'n broek aan, strik m'n veters het bleef nog een raadsel waar ik was …veilig thuis zoals verhoopt, maar al mijn stappers stonden naast me geknoopt. ik bevond me in de schoenenkast…

Braak jouw woorden steel mijn zinnen laat taal moorden maar ook minnen jat mijn strofes schrijf geen wit kots het rijm waar klank in zit draai de klinkers streep de lijnen vind de parels ook de fijne rijg een snoer strik de knopen laat langs sloten punten lopen vuur geen letters zelfs geen kleine koester jouw taal dan min…

dus gaat de liefde mij voorbij hoewel ik die zou strikken met kleurig lint en dichterstaal werd blozen weer tot blikken en vonden wij in kille lucht de eigen toon weer terug om in het ijle slotakkoord de ondergang te vieren…

massaal zegt het vaderland zijn dichter vaarwel daar hij eervol is ontslagen zijn taak verstond hij boven wel als poëet een voorbeeld voor velen waaronder ik ook mezelf tel de bouwmeester van het voorgeschreven rijm en weloverwogen maat legt zijn oranje strik terzijde terwijl hij heden neerlands podium als een ware vorst…

Langs wolkenzomen en hemelse gewelven flaneren mensen vermomd in sluiers als decorstukken onverwacht de ontmoeting met vleugelslagen van vurige tijden Geen vangnet of blinde strik geen kleefdraden van kale woorden slechts een subtiel dwaalspoor door het geheugen van de nevels Wat doet de wind als hij niet waait?…

In de nachten van de vroegste maanden van elk passerend jaar bestaat er iets dat water drijft om zich te verharden om voor vormen te kiezen die oude wetten niet toestaan maar water laat zich niet strikken in richtsnoeren van gewoonten het uiterlijk wordt in contouren gegoten van warme verbazing zoals dichters profielen schetsen van onbestaanbare…

Nu krijgt ze van mij een rode strik rond haar hart, dat is mijn verjaardagscadeau.…

je handen dwingen niet maar koesteren de klei waarin je vloeiend lijnen zet die leven baren ze waren er al in gevoel maar scheppend gaf jij ze hun kracht en doel modelleerde zacht je evenbeeld langs romp en been heb je haar wanhoop weggestreeld je vormt en stilt het ogenblik schikt het lange haar in een blauwe strik van droevenis…

Ik pak mijn gedachten in cadeaupapier En doe er een mooie roze strik omheen Schrijf er in sierlijke letters je naam op Het is een presentje enkel voor jou alleen Als je dan weer een keertje aan mij denkt Maak het pakje dan maar voorzichtig open Luister goed naar mijn gedachten voor jou En laat ze niet in het luchtledige weglopen Beschouw…

Ik pak mijn schoenen Strik mijn veters Ik delf zuurstof En maak meters Ik ren geheel Verschoond van pijn Als een robot Als een trein! Ik snel nu voort Vertrap de stenen Zijn dit wel Mijn eigen benen? Mensen, kijk dan Zie me gaan Zie dit lichaam Toch eens aan!…