Netgedichten

netgedicht (nr. 21.817):

Afgekoelde hemel

het groen heeft zich verzoend
met dat wat onvermijdelijk is
het bloeien gaat verkrullend onder
in deze klamme avondlucht

stil is mijn hart van weten
dat alles klopt ten spijt
en deze wens niet willen kan
natuur, wie kent zijn wetten?

dus gaat de liefde mij voorbij
hoewel ik die zou strikken
met kleurig lint en dichterstaal
werd blozen weer tot blikken

en vonden wij in kille lucht
de eigen toon weer terug
om in het ijle slotakkoord
de ondergang te vieren