Alle inzendingen over Mist dicht

de ,,vorst" is aan de grond gekomen hij kust de groene grassen zij worden wit berijpt, en liggen als een stijf gesteven sprei flarden grijze mist hangen laag over koude velden, die zwijgend als dood, het leven verbergen voor nevelgeesten die zwerven in zilverglans breekt de zon de nacht, zij kijkt verbaasd over de rand van donkerte, naar…

tot de tegenwind eindelijk weer waait lijkt alles dichtbij maar toch afwezig de rest van de wereld verhult zich tijdelijk in zinloos grijs maar of je echt veel mist blijft in nevelen gehuld…

M I S T De l e e g t e van m i s t i s volmaakt heeft alles wat elke andere l e e g t e m i s t…

Mystiek heerser is in deze vreemde nacht mist zich als een sluier om me heen vleit. Dan is er ook de rust die mij omringt. Stiller dan stil is de vrede in mijn hart.…

Mijn voeten zijn onzichtbaar de bomen ritselen de hond snuffelt voetstappen komen dichterbij het lijkt een enge film. De overkant is niet te zien net zomin als de zon ik schuifel langs een voorheen bekende heg, verlangend naar de beschutting van mijn huis. Ik haat zo'n kleine wereld!…

De mist is opgetrokken De mist in mijn hoofd is nog steeds aanwezig, Dus vliegen mijn gedachten met een noodgang over de rails van mijn leven…

Waar mist hangt Is het gevaarlijk beangstigend. De droom van helder licht is weggekwijnd door hartenpijn. De tranen zijn als regendruppels, maar de onzichtbaarheid blijft. De mist streelt mijn weemoed, gaat hard tekeer in mijn lijf. De realiteit van de waarheid zijn beklemmende, vochtige oorden.…

Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist Zich vlijend om 't gebied van stad en land; De lichten schijnen met een matte brand, Gehuld in damp'ge waâ van amethyst. 't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist Gezien door dof-beslagen, glazen wand, Waarboven zich de grauwe hemel spant, In nevelzee, half zichtbaar, half gegist.…

Mist regeert in het hoofd Hersens die maar moeilijk Reageren op prikkels die Zinloos uitgaan en in Het volstrekte niets Lijken aan te komen Schakeling tussen cellen Uitgeschakeld voor nu Tot opeens Rinsma opdoemt, Vervoerder uit Franeker, Holland, en ik met zachte Drang word teruggeleid Naar de wereld waaruit ik Afkomstig was…

Al wat ik jou wens zijn rozen in vele kleuren dat alles mag gebeuren zoals jij in stilte wenst en ik, blijf afstand, mist onze kans eens samen, gemist..…

Waar mist hangt Is het gevaarlijk beangstigend. De droom van helder licht is weggekwijnd door hartenpijn. De tranen zijn als regendruppels, maar de onzichtbaarheid blijft. De mist streelt mijn weemoed, gaat hard tekeer in mijn lijf. De realiteit van de waarheid zijn beklemmende, vochtige oorden.…

De zee is grijs en vlak Slechts een streepje stroom glinstert bij het hoofd Dan wordt het licht gedoofd en schuift een witte muur geruisloos en obscuur over strand en stad Ze maakt m’n huid nat strijkt de dag plat gumt lijnen uit maakt beelden buit Ik ga naar huis Sluit de gordijnen om ook te verdwijnen…

In de mist heeft hij het paspoort van een ander weggegrist en toen de landingsbaan gemist…

Het landschap waar ik door reed was mistig, de koeien en de weilanden tuurden me mistroostig aan. Dit land is haar land zoals de gedichten die ze zelden leest de mijne zijn. Nu de nevel is opgetrokken en het licht op rood springt zie ik haar voor me, een verschrikt hert met grote lieve ogen. Ik schakel naar tweede en prevel zacht; wees…

Een mist bevangt mij zijn waas neemt mijn adem in. mysterie nabij.…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant van…

Een plotse mist hult elke hoek in een gewaad pakt ook de zon in…

Laagje voor laagje een mist bedekt stad en land gehuld in stilte Wanneer mijn breekbare-en-kwetsbare verdrinkt in een mist van dichtheid en uitgestrektheid waar haar silhouet wordt gemetamorfoseerd in vage contouren en on- duidelijke vormen terwijl toppen lijken te zweven boven deze ongeziene luchtlaag.…

Toen het avond werd in Spa en in de heuvels klom de mist, besloot de zon te gaan. De dag moest nu gewist. De bank in schemerlampelicht bleef leeg vandaag, de deken gevouwen, het tv-kastje dicht. De dagen die hierna verstreken, bleven lang als deze avond. Tot de piano een ander vond.…

Loop niet zo ver van mij in deze verraderlijke mist. Al scheiden ons maar drie meter ik heb je al drie keer gemist. Mijn blik is bewasemd als mijn bril. Kom naast mij lopen, met je elleboog tegen mijn ribben. Kom zo dicht als je kan. Zoals straks in onze kist. --------------------------- uit: 'Oktober '43', 1998.…

Over ons land een hangende, dichte mist troosteloos en droevig is de componist Lichtjes door de sluier en het ver-gezicht Donkere dagen voor de kerst zoals gebruikelijk en zoals gewoon een virus nu aannemelijk en bewegelijk is nu niet ongewoon Maar tussen de misere door brandt licht van hoop en kracht omdat eens in duistre…

Als water uit de hemel Branden tranen in mijn oog Een dichte mist in mijn gevoel Einde van mijn betoog Ik kan geen woorden vinden Waarom ben je nu niet boos?…

Heer, vergeef me mijn dorst naar het leven op momenten dat ik meer wilde dan U mij had gegeven.…

Ik weet het niet meer, het is hier ook zo mistig -- Ligt het daar soms aan?…

Echo van stille zwijgzame dood liederlijk in dichte mist op het water een lied bezingt het geweten in grote nood na iedere zangnoot wordt het later twijfel of de ochtenddauw werkelijk is zo vroeg in de morgen nooit een prater muziek, stille liefde, geen man over boord hartstochtelijk verliefd, de echo gehoord.…

En in de flarden mist van mijn verwarde geest keer ik terug naar het kind dat ik ooit ben geweest.…

De deur trilt in de lijst Het raam waait dicht Het scharnier kraakt Alhoewel de adder waakt Over mijn nest in een triest licht Is er niets dat op gevaar wijst Een reus kruipt uit een lage mist Nadert als een vijand van beton Een hinderlaag, bedrog, een list Waar ik niet voorbij of rond kon Sneller dan mijn schrik Klim ik in een eik…

met zware woorden dan wel speelse accoorden timmert de dichter het zijnde dicht hij is van een zo groot gewicht dat zijn ego vaak wordt verlicht met de mist die men kent in Londen en omschrijft met groot gemak zijn wazige zonden hij verklaart de eigen spiegel vaak met een duister elan waar reflectie, ongetemd, verdwijnt…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant…

Wind hoor je blazen, regen hoor je vallen, Zon prikt door de gordijnen Onweer komt met knallen Maar mist, die stiekeme mist Omsingelt je huis zonder geruis Hult stad en straat In satijnen gewaad Ontneemt het zicht, dimt het licht Ontlokt de roep “alles zit dicht” Verrast bij het opstaan Nooit met naar bed gaan De dokwerker raakt niet verstoord…